یزید بن معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب: خنثی‌سازی |
Yazid is considered an evil figure by many Muslims, especially by Shi'ites.[5] He was the first person in the history of the caliphate to be nominated as heir based on a blood relationship, and this became a tradition afterwards.[33] He is considered a tyrant who was responsible for three major crimes during his caliphate: the death of Husayn ibn Ali and his followers at the Battle of Karbala, considered a massacre; the aftermath of the Battle of al-Harrah, in which the troops of Yazid's general |
||
خط ۵۹:
== میراث ==
یزید در میان مسلمانان، به‌خصوص در میان [[شیعیان]]،{{sfn|Hawting|2002|pp=۳۰۹–۳۱۱}}
با وجود
▲یزید در میان مسلمانان، به‌خصوص در میان [[شیعیان]]،{{sfn|Hawting|2002|pp=۳۰۹–۳۱۱}} چهره یک شخصیت «شیطانی» را دارد. او نخستین کسی بود که به دلیل رابطه خونی خلیفه شد و پس از وی، این مسئله بدل به یک سنت در میان خلفا گردید.{{sfn|Kennedy|2016|p=۴۰}} از او به عنوان «ظالمی» یاد می‌شود که سه «جرم» بزرگ در دوران خلافتش مرتکب شد: نخست مرگ حسین و همراهانش در نبرد کربلا که در دید شیعیان یک «قتل‌عام» به حساب می‌آید، دوم اتفاقات پس از نبرد حره که سربازان یزید وارد مدینه شدند و به دستور مسلم ابن عقبه شهر را غارت کردند و سوم، به آتش کشیدن [[کعبه]] در جریان محاصره مکه که به دستور [[حصین بن نمیر]] انجام شد. مسلمانان همچنین معتقدند که به دلیل عادت‌هایی نظیر می‌گساری، رقصیدن، شکار کردن و نگه داشتن حیوانات خانگی، نظیر سگ و میمون، شایسته رهبری [[جهان اسلام]] نبوده‌است.{{sfn|Hawting|2002|pp=۳۰۹–۳۱۱}}
▲با وجود دید منفی‌ای که مسلمانان نسبت به این خلیفه دارند، از یزید در منابع آکادمیک تا حدی مثبت یاد شده است. ژولیوس ولهاوسن یزید را فرمانروایی معتدل توصیف می‌کند که تنها در مواقع ضروری، دست به خشونت می زد و از دید او یزید ظالمی نیست که سنت دینی او را به تصویر می‌کشد.{{sfn|Wellhausen|1927|p=۱۶۸}} [[میخائیل یان دخویه]]، [[اسلام‌شناسی|اسلام‌شناس]] شهیر هلندیِ قرون نوزدهم و بیستم، از این می‌گوید که یزید سخاوتمند و دوستدار صلح بود.{{sfn|de Goeje|1911|page=۳۰}} جرالد هاوتینگ می‌نویسد وی تلاش می‌کرد تا سیاست‌های دیپلماتیک پدرش را ادامه دهد. با این حال، بر خلاف معاویه، وی با هدایا و رشوه نتوانست بر مخالفان پیروز شود.{{sfn|Hawting|2002|pp=۳۰۹–۳۱۱}} برنالد لوییس هم او را فرمانروای توانایی توصیف می‌کند و نوشته‌های تاریخ‌دانان عرب در رابطه با یزید را بیش از حد انتقادی می داند.{{sfn|Lewis|2002|page=۶۸}}
=== در افسانه‌ها ===
سطر ۷۰ ⟵ ۶۷:
=== بازماندگان یزید ===
از یزید در جنبش‌های اموی پس از امویان نیز به نیکی یاد می‌شد. دو تن از نوادگان وی، با نام‌های ابومحمد زیاد بن عبدالله بن یزید السفیانی و ابوعمیطر العلی بن عبدالله بن خالد بن یزید السفیانی به ترتیب در سال ۱۳۲ هجری و [[جنگ امین و مأمون|فتنه چهارم]] شورش‌هایی علیه عباسیان را رهبری کردند. در قرون بعد، جنبش‌هایی نظیر جنبش نبطه مدعی احیای شکوه دوران یزید و معاویه بودند و در سوریه هواخواهانی نظیر ابن عساکر و ابن خطیر برای خود دست و پا کردند، اما در نهایت به موفقیت نهایی‌ای نرسیدند.<ref name=":0"/>{{جعبه پیوند به پروژه‌های خواهر
| ویکی‌گفتاورد = یزید
| |||