کابل برق: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Coaxial cable cutaway.svg|بندانگشتی|چپ|250px|[[کابل هم‌محور]]]]

 

مهم‌ترین و بیشترین عایقی که در ساختمان کابل‌ها بکار می‌رود P.V.C (پلی وینیل کلراید) است که پرتو دور یا پلاستیک نامیده می‌شود. P.V.C عایقی غیرقابل اشتعال است و این مزیت خوبی در کابل‌ها می‌باشد. دارای انعطاف‌پذیری زیادی می‌باشد. مواردی مانند ارزانی تولید انبوه و سادگی ساخت باعث شده که بیش از ۹۰ درصد کابل‌های [[فشار ضعیف]] از این عایق درست شوند. نوعی عایق دیگر به نام PET (پلی اتیلن) برای کابل‌ها بکار می‌رود که آتشگیر بوده و در مکانهای اختصاصی بکار می‌رود. در بعضی از کابل‌ها از عایق لاستیکی استفاده می‌شود که کاربرد زیادی ندارد.

 

 

برای شناسائی کابل‌ها از حروفی استفاده می‌شود که روی کابل‌ها نوشته شده‌است برخی از این حرف طبق استاندارد آلمان V.D.E بشرح زیر می‌باشد:

 

== روش شناسایی سیم و کابل مرغوب ==

۱-سطح بیرونی سیم و کابل باید صاف و فاقد هرگونه فرورفتگی و برجستگی باشد (موج دار بودن سطح سیم وکابل‌های غیرقابل انعطاف ایراد محسوب نمی‌شود).

 

 

۳-هنگامی که سیم را از مقطع برش می‌زنیم (توسط سیم چین یا تیزبر) باید هادی (مس) در مرکز عایق قرار گرفته باشد که اصطلاحاً به آن سنتر بودن هادی گفته می‌شود.

{{پانویس}}

* [//en.wikipedia.org/w/index.php?title=Cable&oldid=300377011 ویکی‌پدیای انگلیسی]، برداشت شده در ۲۰ تیر ۱۳۸۸.

{{ویکی‌انبار-رده|Electric cables}}

{{داده‌های کتابخانه‌ای}}

 

[[رده:سیم‌کشی برق]]