تمیشه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
افزودن مطلب و منبع آکادمیک و پژوهشی از اعظمی سنگسری . پرتال جامع علوم انسانی . حمله اعراب و کشتار در دژ تمیشه
افزودن مطلب و منبع پژوهشی از اعظمی سنگسری
برچسب: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر
خط ۱:
[[پرونده:Estakhri.jpg|200px|بندانگشتی|تمیشه در نقشه [[اصطخری]] به صورت «طمیس» در میان شهرهای بین [[ساری]] و [[استرآباد]] درج شده.]]
'''تَمیشَه''' یا '''تمیشه بانصران''' که در منابع عربی به آن '''طمیس''' و '''طمیسه''' نیز گفته‌اند، نام یکی شهرهای قدیمی در [[تبرستان]] بوده‌است. این شهر که در نزدیکی [[استرآباد|گرگان]] بوده، با [[ساری]] شانزده [[فرسنگ]] فاصله داشت.
تمیشه (طمیشه – طمیش) شهری بود در جوار غربی خندقی که به امر [[فرخان بزرگ|اسپهبد فرخان]] برای بازداشتن تُرکان از هجوم به قلمرو او حفر شده بود . [[ابن فقیه]] در ذکر تمیشه و دربند آن در البلدان نوشته است «نخستین شهر [[طبرستان]] از سوی گرگان طمیش است و آن در مرز گرگان افتاده است و دروازه ای کلان دارد که هیچیک از طبرستانیان نتوانند از آن جای بیرون آیند و به گرگان شوند جز از همین دروازه '''زیرا [[دیوار بزرگ گرگان|دیواری]] از آجر و آهک از کوه تا دل دریا کشیده شده است آن دیوار را [[خسرو انوشیروان]] (۵٣١ – ۵۷۸ میلادی) ساخت تا تُرک را از تاراج طبرستان بازدارد .''' در طمیش خلق بسیار هستند ....» و هم در بلدان آمده است که [[بلاذری]] گفته طبرستان را هشت خوره است . از آنها خوره ساری و آمل و .... ارم خواست بالا و ارم خواست پائین و مهروان و اصفهبدان و نامیه و طمیش و ... میان نامیه و ساریه و طمیش بیست فرسنگ است<ref>{{یادکرد وب
|عنوان=گیل ، فرشواذگرشاه و گاوبارگان دابویهی (اسپهبدان بزرگ طبرستان) از ٢٢ تا ١٤٤ هجری ، بررسی های تاریخی شماره ٣ سال دوازدهم ، صفحات ۶۸ و ۶۹ ، چراغعلی اعظمی سنگسری
|نشانی= http://ensani.ir/file/download/article/20100918133902-702.pdf
|ناشر=پرتال جامع علوم انسانی
}}</ref> . به گفته [[ابن اسفندیار]] تمیشه در دوران [[دابویگان|اسپهبدان دابویی طبرستان]] ، نشستگاه [[ولیعهد]] [[طبرستان]] بود و پس از مرگ [[دادمهر|اسپهبد دادمهر]] ، فرزندش [[اسپهبد خورشید|خورشید]] که کودکی خردسال و ولیعهد وی بود به تمیشه رفت و عموی وی [[فرخان کوچک]] که حکومت [[طبرستان]] به وی تفویض شده بود تا رسیدن خورشیده به سن بلوغ در قصر اصفهبدان در [[ساری]] بر طبرستان شهریاری کرد<ref>{{یادکرد وب
|عنوان=گیل ، فرشواذگرشاه و گاوبارگان دابویهی (اسپهبدان بزرگ طبرستان) از ٢٢ تا ١٤٤ هجری ، بررسی های تاریخی شماره ٣ سال دوازدهم ، صفحات ۶۷ و ۶۸ ، چراغعلی اعظمی سنگسری
|نشانی= http://ensani.ir/file/download/article/20100918133902-702.pdf
|ناشر=پرتال جامع علوم انسانی
سطر ۱۴ ⟵ ۱۸:
(بخشی از مقاله [[حمله مسلمانان به طبرستان]])
 
بسال '''سی ام هجرت''' به خلیفه سوم [[عثمان بن عفان|عثمان]] خبر رسید که مردم [[خراسان]] به آئین پیشین برگشته اند . عثمان ، [[سعید بن عاص بن امیه]] را با سپاه مدینه به خراسان فرستاد و به [[عبدالله بن عامر|عبدالله بن عامر بن کریز]] والی [[بصره]] نامه کرد که با سپاه بصره به خراسان شود . عثمان در نامه خود به این دو وعده داده بود هر یک از اینها پیروزی یابد ، بر خراسان فرمانروا شود . عبدالله پیش از سعید به خراسان شد و تا [[نیشابور]] بگشاد . سعید از [[کوفه]] در آمد و چون چنان دید به گرگان شد . مردم گرگان در حصار شدند و با او صلح کردند . دویست هزار درم بازستاند و ایشان را به مسلمانی آورد . سپس آهنگ [[طبرستان]] نمود . [[محمد بن جریر طبری|طبری]] آورده است «بعد نخستین ، شهریست [[تمیشه]] خوانند با ایشان حرب کردند چنانکه [[نماز خوف|صلاه الخوف]] (نماز وحشت) کرد به حرب اندر ، '''پس از مردمان صلح خواستند بر آنکه از ایشان یک تن را نکشد . او شرط را پذیرفت و چون از حصار بیرون آمدند همه را بکشت و یک تن را دست باز داشت و گفت چنین شرط کردم که یک تن را نکشم گفتند که ما بدین سخن چنان خواستیم که هیچکس را نکشی . وی گفت من یک تن را خواستم که نکشم''' و از آنجا به طبرستان شد و همه را بگشاد و با سپاه باز آمد و به [[مدینه]] باز شد و مردمان [[طبرستان]] بگاه [[عمر بن خطاب|عمر]] ، [[سوید بن مقرن]] مسلمان کرده بود تا گرگان ، باز مرتد شده بودند تا سعید بن العاص بیامد بگاه عثمان و باز چون سعید بازگشت دیگر باره باز ایستادند »
'''بهرحال در اینجا نیز گشودن طبرستان به حقیقت مقرون نیست''' و پیداست که پیشرفت تازیان از حد [[تمیشه]] که در مرز گرگان و طبرستان بوده فراتر نرفته و از حواشی طبرستان بدرون آن راه نیافته و به قلمرو اسپهبد نرسیده اند'''<ref>{{یادکرد وب
|عنوان=گیل ، فرشواذگرشاه و گاوبارگان دابویهی (اسپهبدان بزرگ طبرستان) از ٢٢ تا ١٤٤ هجری ، بررسی های تاریخی شماره ٣ سال دوازدهم ، صفحات ۵۰ و ۵۱ ، چراغعلی اعظمی سنگسری
|نشانی= http://ensani.ir/file/download/article/20100918133902-702.pdf