تصوف: تفاوت میان نسخه‌ها

{{تغییرمسیر|صوفی}}

{{درباره|طریقت اسلامی|مکتب عرفانی|عرفان اسلامی|عرفان جهان‌شمول|عرفان}}

 

'''تصوف'''، '''درویشی''' یا '''عرفان''' نوعی طریقت و روش زاهدانه مبتنی بر [[آداب]] سلوک و بر اساس شرع جهت [[تزکیه نفس]] و اعراض از [[دنیا]] برای وصول به [[خدا|حق]] و استکمال نفس است. تصوف در لغت، پشمینه پوشی است و نسبت این جماعت، به دلیل پشمینه‌پوشی است و این نشانه زهد، بوده‌است. تصوف بیشتر با آداب طریقت همراه است؛ در حالی که [[عرفان]]، مکتبی جامع و مطلق سلوک [[معنوی]] و اعم از تصوف است و در بعضی موارد، عرفان، سلوک برتر، دانسته شده‌است.<ref>{{پک|سید ضیاءالدین سجادی|۱۳۷۲|ک=مقدمه‌ای بر مبانی عرفان و تصوف|ص=8}}</ref>

{{اصلی| نقد تصوف}}

; [[محمدحسین طباطبایی]] معتقد است:

 

پیروان این مکتب معتقدند که راه به سوی کمال انسانی و دستیابی بر حقائق معارف منحصر در این است که آدمی به طریقت روی آورد، و طریقت (در مقابل شریعت) عبارت است از نوعی ریاضت کشیدن در تحمل شریعت که اگر کسی از این راه سیر کند، به حقیقت دست می‌یابد، و بزرگان این مکتب چه شیعیان و چه سنیان سند طریقت را منسوب کرده‌اند به علی بن ابی طالب.