زحل: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== قمرهای طبیعی ==

زحل بیشترین شمار قمر را در میان سیاره‌های سامانه خورشیدی دارد.<ref name="fact2">{{cite web|url=http://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/factsheet/saturnfact.html|title=Saturn Fact Sheet|publisher=NASA|last=Williams|first=David R.|accessdate=12 October 2017|date=23 December 2016|archiveurl=https://web.archive.org/web/20170717071200/https://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/factsheet/saturnfact.html|archivedate=17 July 2017|url-status=dead}}</ref> این سیاره دارای ۱۵۰ قمر است که ۵۳ عدد از آن‌ها دارای نام‌های رسمی هستند<ref>Tiscareno, Matthew (July 17, 2013). "The population of propellers in Saturn's A Ring". Cornell University Library. Retrieved 2013-07-17.</ref> و [[تیتان]] با قطر ۵۱۵۰ کیلومتر بزرگترین آنهاست. چهار قمر [[رئا (قمر)|رئا]]، [[دیونه]]، [[تتیس (قمر)|تتیس]] و [[یاپتوس]] نیز قطرهایی بین ۱۰۵۰ کیلومتر و ۱۵۳۰ کیلومتر را دارا می‌باشند. قمر [[رئا (قمر)|رئا]] دارای یک سیستم حلقه مجزا و اتمسفر خاص است. بیشتر قمرهای دیگر بسیار کوچک هستند و ۳۴ عدد از آن‌ها دارای قطر کمتر از ۱۰ کیلومتر می‌باشند. ۱۴ قمر دیگر دارای قطر بین ۱۰ تا ۵۰ کیلومتر هستند. بیشتر نام‌های قمرهای زحل از نام‌های تیتان‌ها در اسطوره‌های یونان باستان اقتباس شده‌است. تیتان تنها قمر در تمامی منظومه شمسی است که دارای اتمسفر کافی برای وجود واکنش‌های شیمیایی می‌باشد. همچنین تیتان تنها قمر دارای دریاچه هیدروکربن است.

 

 

میماس جزء کوچکترین اقمار زحل است که در سال ۱۷۸۹ میلادی توسط ویلیام هرشل کشف شد. این قمر کوچک و آبله گون که به ستاره مرگ معروف است، یکی از بزرگ‌ترین دهانه‌های برخوردی را با پهنایی حدود ۱۳۰ کیلومتر بر روی خود دارد، دلایل شکل‌گیری چنین عوارض سطحی به این دلیل است که جرم میماس آنقدر قوی است که با ایجاد کردن گرانش سطحی، ظاهر آن را کروی نگه می‌دارد و آنقدر ضعیف است که اجازهٔ شکل گرفتن چنین دهانه‌های بزرگی را می‌دهد.<ref>باشگاه خبرنگاران جوان 30 دیماه 1395 http://www.yjc.ir/fa/news/5939873/</ref>

 

== حلقه‌های سیاره‌ای ==