قرون وسطی: تفاوت میان نسخه‌ها

انتشار ادبیات بومی، در قرن چهاردهم، با [[دانته آلیگیری]] (متوفای ۱۳۲۱)، [[فرانچسکو پترارک]] (متوفای ۱۳۷۴) و [[جووانی بوکاچیو]] (متوفای ۱۳۷۵) در ایتالیا، [[جفری چاسر]] (متوفای ۱۴۰۰) و [[ویلیام لنگلند]] (متوفای ۱۳۸۶) در [[انگلستان|انگلیس]]، و [[فرانسوا ویون]] (متوفای ۱۴۶۴) و [[کریستین دو پیزان]] (متوفای ۱۴۳۰) در [[فرانسه]]، گسترش یافت. بخش زیادی از ادبیات در اصل مذهبی ماند که گرچه بیشتر آن به [[زبان لاتین|لاتین]] نوشته می‌شد اما تقاضاهای جدیدی برای بردن زندگینامه قدیسین و دیگر جزوات نیایشی به زبانهای بومی ایجاد شد. رشد نهضت دیوتیو مدرنا (Devotio Moderna) و برجسته‌تر از آن شکل‌گیری زندگی برادرانه و مشترک پیروان یک مذهب، و حتی آثار عارفان آلمانی همچون میستر اکهارت و [[یوهانس تاولر]] (متوفای ۱۳۶۱) نیز به رشد آن کمک کرد.<ref name=Keen282>Keen ''Pelican History of Medieval Europe'' pp. 282–283</ref><ref>[https://www.dw.com/fa-ir/مایستر-اکهارت-و-عرفان-وحدت-وجودی-ِ-آلمانی/a-5118221-0 مایستر اکهارت و عرفان وحدت وجودی ِ آلمانی]</ref> تئاتر نیز با استفاده از [[نمایش کرامات]] که توسط کلیسا ساخته شده بود، توسعه یافت.<ref>[http://ensani.ir/file/download/article/20101206181138-298.pdf جدل بر سر قدرت در ادبیات و آیینهای نمایشی قرون وسطی]</ref> در پایان این دوره، توسعه [[چاپ فشاری]] ـ در حدود سال ۱۴۵۰ ـ منجر به تأسیس بنگاه‌های انتشاراتی در سراسر اروپا تا سال ۱۵۰۰ شد.<ref name="Davies445">Davies ''Europe'' p. 445</ref>{{پانویس}}