نظامی گنجوی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
منبع کاملا غیر معتبر و از وبسایت های جمهوری آذربایجان بوده که استناد به آن در این بخش از مقاله جای سوال دارد . نظامی دیوان ترکی نداشته است
افزودن مطلب و منبع معتبر از وبسایت آذری ها و وبسایت روزنامه اطلاعات درباره جعل دیوان ترکی نظامی گنجوی
خط ۳۳۷:
 
In contrast to poets from other parts of Persia, who mostly belonged to higher echelons of society such as scholars, bureaucrats, and secretaries, a good number of poets in the northwestern areas rose from among the common people with working class backgrounds, and they frequently used colloquial expressions in their poetry. They are referred to as water carrier (saqqāʾ), sparrow dealer (ʿoṣfori), saddler (sarrāj), bodyguard (jāndār), oculist (kaḥḥāl), blanket maker (leḥāfi), etc. , which illustrates the overall use of Persian in that region. Chapter eleven of the anthology contains interesting details about the everyday life of the common people, their clothing, the cosmetics used by women, the games people played and their usual recreational practices such as pigeon fancying (kabutar-bāzi; p. 444), even-or-odd game (ṭaq yā joft bāzi; p. 446), exercising with a sledgehammer (potk zadan; p. 443), and archery (tir-andāzi; p. 444). There are also descriptions of the various kinds of musical instruments such as daf (tambourine; see DAF[F] and DĀYERA), ney (reed pipe), and čang (harp), besides details of how these instruments were held by the performers (pp. 150–63). One even finds in this anthology details of people's everyday living practices such as using a pumice (sang-e pā) to scrub the sole of their feet and gel-e saršur to wash their hair (pp. 440–41).</ref>.
==جعل دیوان تُرکی منسوب به نظامی گنجوی==
در سال ١٣٨١ انتشارات «اندیشه نو» کتابی با عنوان «ديوان نظامي گنجوی؛ توركجه يئنی تاپيلان»(ديوان نويافته تركی نظامي گنجوی) را منتشر کرد . این کتاب که بر روی آن عنوان غیر علمی و ناشیانه «براي اولين بار در دنيا» درج شده بود، و مصحح کتاب مدعی شده بود که توسط فردي به نام «صديار وظيفه، ائل اوغلي» اهل [[جمهوری آذربایجان]] کشف شده بود . به باور پژوهشگران مصحح کتاب «محمدزاده صديق» هیچ دلیل قاطعی بر اصالت کتاب نداشته است . بلکه مصحح کتاب به ابیاتی از اشعار فارسی نظامی گنجوی اشاره کرده و آن را دال بر وجود دیوان اشعار ترکی نظامی گنجوی قلمداد نموده ولی به باور پژوهشگران این ابیات هیچ اشاره ای به وجود دیوان اشعار ترکی برای نظامی گنجوی ندارند :
 
 
{{شعر|نستعلیق}}
{{ب|غزل‌های نظامی را غزالان|زده بر زخم‌های چنگ نالان}}
{{پایان شعر}}
 
 
یا :
 
 
{{شعر|نستعلیق}}
{{ب|روزی به مباركی و شادی|ابروی هلالی ام گشاده}}
{{پایان شعر}}
 
 
{{شعر|نستعلیق}}
{{ب|بودم به نشاط كيقبادی|ديوان نظامي‌ام نهاده}}
{{پایان شعر}}
 
 
پس از انتشار اين ديوان كه موجب حيرت جامعه ادبی [[ایران]] و انتقاد از اقدام سئوال‌ برانگيز [[وزارت ارشاد]]، در اعطاي مجوز نشر به اين قبيل آثار، پيش از اثبات درستی يا نادرستی موازين علمی آنها گرديد، موج اعتراض‌ها در داخل ايران و حتی انتقاد برخی از پژوهشگران بی طرف در [[جمهوري آذربايجان]] به راه افتاد . در این ارتباط [[یحیی شیدا]] که در احیای آثار [[زبان ترکی آذربایجانی]] مسبوق به سابقه فراوانی است ، چاپ و انتشار این کتاب را دستاورد جعل «ائل اوغلو» و «محمدزاده صديق» دانسته و اصل این دیوان را متعلق به یک شاعر تُرک زبان موسوم به [[نظامی قونوی|نظامی قارامانلی]] از سخن سرایان سده هشتم و اوایل سده نهم هجری در [[آسیای صغیر]] دانسته است . جالب آنکه ویراستار اثر یعنی «محمدزاده صديق» در مقدمه همین کتاب چاپ شده در ایران ، نام [[نظامی قونوی|نظامی قارامانلی]] را نیز قید کرده و اظهار داشته که بخشی از دیوان سروده های نظامی قارامانلی بوده ، در حالي كه بر روی جلد اثر و پيشگفتارِ محمدزاده صديق، سخن از «ديوان تركی نظامی گنجه‌ای» رفته است . پژوهشگران تصدیق نموده اند كه اين ديوان متعلق به شاعری از قونيه تركيه امروزی به نام [[نظامی قونوی|نظامی قارامانلی]] ملقب به [[قونیه|قونوی]] است كه در حدود ۱۴۳۵ تا ۱۴۴۰ ميلادی در [[قونيه]] به دنيا آمده است. وی فرزند واعظی شهير به نام «ملا ولي‌الدين» مي‌باشد. نظامی قونيوی در حدود سال ۱۴۶۹ تا ۱۴۷۳ بدرود زندگی گفته و به سه زبان فارسي، عربي و تركی شعر سروده است.ذكر اين نكته جالب است كه بدانيم ديوان تركي نظامی نظامی قونوی در سال ۱۹۵۸ میلادی (۱۳۳۷ خورشيدی) يعني حدود چهل سال پيش از «ديوان سازی» عناصر پانترکیسم، توسط «هانوك ايپكتن» در [[تركيه]] و از سوی انتشارات دانشگاه استانبول منتشر شده و معرفی جامعی در خصوص اين ديوان تركي در شماره سيزدهم نشريه «توركيه » اين دانشگاه صورت گرفته است. همين استاد دانشگاه استانبول، در سال ۱۹۷۴ (۱۳۵۳ خورشيدی) كتاب ديگری در شرح احوال و آثار نظامی قونيوی نوشته و در آنكارا منتشر كرده است. وی در اين كتاب از وجود شش نسخه خطی برای ديوان تركی نظامی قونيوی خبر داده كه ششمين نسخه در «دارالكتاب قاهره» مصر نگه‌داری مي‌شود. اين نسخه كه ظاهراً همان ديوان جعلی نظامی گنجه‌ای است، در كتاب ساختگي «ائل اوغلو» ، تحت عنوان «نسخه‌ خديويه‌ مصر» معرفی شده است<ref>{{یادکرد وب
|عنوان=پیشینه تحریف هویت تاریخی نظامي گنجه ای (محمد طاهری خسروشاهی)
|نشانی= http://www.azariha.org/بایگانی-مقالات/item/1342-پیشینه-تحریف-هویت-تاریخی-نظامي-گنجه-ای
|ناشر=وبسایت خبری تحلیلی آذری ها
}}</ref><ref>{{یادکرد وب
|عنوان=پیشینه تحریف هویت تاریخی نظامی گنجه‌ای ـ محمّد طاهری خسروشاهی-دانشگاه تبریز (دیوان جعلی تُرکی)
|نشانی= https://www.ettelaat.com/پيشينه-تحريف-هويت-تاريخي-نظامي-گنجه‌ا/
|ناشر=وبسایت روزنامه اطلاعات
}}</ref>.
 
 
== نظامی در هنر معاصر ==