کوره: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سنگ گچ''' را بیشتر در ۳ نوع کوره می‌پزند:

 

در [[ایران]]، روی کوره‌های [[تنوره]] ای [[آهک پزی]] و [[آجرپزی]] سنگ گچ می‌گذارند تا در گرمای کم بپزد و آن بهترین گچ برای [[سفیدکاری]] است.

۲.'''کوره‌های تاوه‌ای''': سنگ گچ را در سنگ‌شکن [[کلوخه]] کرده، آسیاب می‌کنند تا گرد شود. به گرد سنگ گچ در تاوه‌های بزرگ [[گرما]] می‌دهند (مانند بو دادن آرد) تا بپزد. گرد سنگ گچ درون تاوه را پیوسته هم می‌زنند تا همهٔ [[گرد]] سنگ یکنواخت بپزد.

این روش گچ پزی با کار ناپیوسته است.

برای آنکه کوره تونلی دراز نشود، آن را در ۲ تکهٔ پهلوی هم می‌سازند. در یک تکه خشت می‌سازند و روی واگنک می‌چینند و به گرم خانه می‌برند تا در آنجا خشت‌های روی واگنک‌ها خشک، گرم و داغ شوند، سپس واگنک‌های با بار خشت داغ را به درون تکه دوم می‌رانند در تکه دوم که کوره در آن ساخته شده، خشت‌های داغ شده از برابر کانون آتش گذشته، می‌پزند. روی آجر داغ هوا می‌دمند و گرمای آن را می‌گیرند. هوای داغ شده را به گرم خانه و به کانون آتش می‌دمند.

 

مواد خام شیشه را در کوره‌های شعله‌ای (که خمیر شیشه با سوخت برخورد ندارد) آب می‌کنند. برای مقداری کم، تغارهای نسوز به گنجایش چند تن و برای مقدار زیاد کوره تشتی با تاق گنبدی به گنجایش تا ۱۲۵۰ تن ساخته‌اند. بیشتر کوره‌های شیشه گدازی کف‌شان ۲۵۰ متر مربع است که روی آن تا بلندی یک متر شیشه خمیر شده می‌ایستد.

گرمای شعله ۱۵۰۰ تا ۱۶۰۰ درجه‌‌ی سانتیگراد است و در گرمای ۱۴۵۰ درجه شیشه خمیر شل همگن می‌شود. درون کوره با آجر نسوز پوشیده شده، تا شیشه گداخته و گرمای کوره در آن اثر نکند.

 

== کوره فولاد ==

آن را زیمنس آلمانی و برادران مارتین بلژیکی هم‌زمان در سال ۱۸۶۴ ساختند. کوره زیمنس مارتن از تانک مخلوط کن گهواره‌ای بارگیری می‌شود و فولاد قراضه و دم قیچی کارخانه فولادسازی هم به آن می‌افزایند. جنس آستر کوره بستگی به آهن خامی دارد که در آن عمل آورده می‌شود. اگر فسفر آهن خام زیاد باشد، کوره با آجر نسوز بازی و هرگاه فسفرش کم باشد، با آجر نسوز اسیدی آستر می‌شود. بیشتر آجر نسوز منیزیتی یا دولومیتی مصرف می گردد.

در کورهٔ فولادسازی زیمنس مارتن، سرباره هم درست می‌شود هرگاه آهن خام فسفر دار در آن ریخته شده باشد، سرباره آن فسفات کلسیوم می‌گردد، که با آن کود می‌سازند و چنانچه آهن خام کم فسفر در آن ریخته باشند سرباره آن را به کوره آهن گدازی می‌ریزند.

'''۳. کورهٔ برقی''': در کورهٔ چدن‌های ویژه و چدن‌های با تاب زیاد ساخته می‌شود. برتری کوره برقی به دو کورهٔ دیگر آن است که می‌توان درجهٔ گرمای کوره را بالا برد و آن را ثابت نگاه داشت در کوره برقی سرباره درست نمی‌شود. اگر سیلیسیوم در چدن زیاد باشد، کربن آن به شکل برگ گرافیت جدا می‌شود. فسفر، چدن را ترد و آبکی می‌کند، می‌توان با آن چیزهای ظریف ریخت. گوگرد، چدن را کند روان می‌کند. منگنز چدن را سخت می‌سازد.<ref>مصالح ساختمانی-تالیف:احمد حامی</ref>

 

دارای تنوره، آتش خانه و بوته است. تنوره در بالا، آتشخانه در میانه و بوته در پایین کوره جا دارند. پوستهٔ بیرونی کورهٔ آهنگدازی بلند را بتنی یا فولادی می‌سازند و بوتهٔ درونی آن را با آجر نسوز می‌پوشانند. بالای تنوره در پوشی است که از بیرون رفتن گاز کوره جلوگیری می‌کند. دوره در پوش کورهٔ بلند، ایوانی است که کوره از آنجا بارگیری می‌شود. با مخلوط کلوخه سنگ اکسید آهن و سنگ گدازآور و سوخت کوره را بارگیری می‌کنند.

سوخت را در یک لایه و مخلوط کلوخهٔ سنگ آهن و گدازآور را در لایهٔ دیگر پی در پی از ایوان بالای تنوره به کوره می‌ریزند. بار کوره به آهستگی به سوی پایین کوره سر می‌خورد. در آغاز خشک شده، سپس از سنگ آهک co2 و از سنگ آهن جدا گشته و در پایین تنوره و در آتش خانه ترکیب‌هایی نو پیدا می‌شوند.

آهن کربن می‌گیرد آهن خام می‌شود و به دون می‌چکد، آهک و سیلیس سنگ آهن هم تفاله درست می‌کنند که جنسش سیلیکات کلسیوم است و به درون بوته می‌چکد. چون آهن خام از تفاله سنگین تر است در پایین بوته روان می‌شود و تفاله که سبک‌تر است روی آن جا می‌گیرد. آهن خام را در هر ۴ تا ۶ ساعت و تفاله را پیوسته از بوته به بیرون روان می‌سازند.

 

'''۱:''' رایج‌ترین و متداول‌ترین کوره‌های سیمان پزی کوره‌های سیمان پزی کورهٔ گردندهٔ خفته است که عبارت است از یک استوانهٔ فلزی به طول تقریبی ۱۰۰ متر و به قطر تقریبی ۴ متر که ضخامت بدنه آن ۲۰ تا ۴۰ میلی‌متر است در حدود ۳ تا ۴٪ نسبت به افق شیب دارد و ۵/۱ تا ۲ دور در دقیقه حول محور خود می‌چرخد. این لوله بلند روی پایه‌هایی قرار دارد یک موتور با چرخ دنده حرکت دورانی آن را تامیین می‌کند. کار این نوع کوره‌ها پیوسته است.

'''۲.''' دیگر از انواع کوره سیمان پزی کوره ایستاده می‌باشد این کوره استوانه‌ای است به قطر حدود ۳ متر که دهانه بالای آن گشادتر است طول این نوع استوانه ۱۰ متر است خوراک کوره را با رطوبت به صورت گلوله‌هایی به قطر تقریبی ۱۰ سانتی‌متر درمی‌آورند و آن را از بالا با زغال کک به کوره می‌ریزند و کوره را از پایین آتش می‌کنند و پس از پختن، کلینکر را از زیر کوره خارج می‌نمایند از این نوع کوره‌ها تا ظرفیت روزانه ۳۰۰ تن هم ساخته شده‌است.<ref>مصالح شناسی-تالیف:سیاوش کباری</ref>