بوئینگ ایکس-۳۷: تفاوت میان نسخه‌ها

پروژه ایکس-۳۷ ابتدا در [[ناسا]] شروع شد و سپس در سال ۲۰۰۴ به [[وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا]] منتقل شد. تست پرتاب ایکس-۳۷ ۷ آوریل ۲۰۰۶ در [[پایگاه نیروی هوایی ادواردز]] انجام گرفت. این پرنده بی‌خلبان مارس سال گذشته (2010۲۰۱۰) توسط [[نیروی هوایی]] آمریکا به جو فرستاده شده و هنوز به زمین بازنگشته استشد.

پنتاگون مستمراًبارها از توضیح در بارهدربارهٔ مأموریت آن سر باز زده استزده‌است اما مشتاقان آماتورو آماتورهای امور فضایی ملاحظه کرده‌اند که مسیر آن به گرد زمین تقریباً بر مسیر ماهواره تحقیقاتی تیانگونگ-۱ چین منطبق است.

دیوید بیکر سردبیر مجله [[پرواز فضایی]] می‌گوید:" «نظارت فضا به فضا فصلی به کلی جدید است که با مجموعه‌ای از حسگرهای دقیق ممکن می‌شود.می‌شود؛ و فکر می‌کنیم ایکس-۳۷ب احتمالاً از آن‌ها برای رصد [[ایستگاه فضایی]] نوپای چین بهره می‌برد"».

ایکس-۳۷ب هم‌چنین به عنوان سفینه "«آزمون جوی"» نیز شناخته می‌شود. شبیه یک [[شاتل فضایی]] کوچک است و می‌تواند در بازگشت در فرودگاهی به زمین بنشیند، همان کاری که فضاپیمای سرنشین‌دار ناسا پیش از بازنشستگی‌اش در ژوئیه گذشته انجام می‌داد.

این سفینهفضاپیمای رباتیکپهپادی که جزء دارایی‌های نیروی هوایی کهایالات متحدهٔ امریکاست، توسط شرکت بویینگ ساخته شدهشده‌است، است،درازای تقریباًایکس-۳۷ به درازایکمابیش ۹ متر است و حجمگنجایش مخزن آن نزدیکتقریباً به اندازهٔ یک خودروی ون کوچک است.است؛ اماولی نیروی هوایی [[ایالات متحده]] از این که داخل مخزن چه می‌گذردتجهیزاتی قرار داده‌اند چیزی نمی‌گوید.

ماموریتمأموریت فعلی با قرار دادن سفینهفضاپیما در جوهواکرهٔ پایینی و با انحراف ۴۲.۷۹۴۲٫۷۹ درجه‌ای از [[خط استوا]] توسط یک موشک اطلس آغاز شده‌است که با اغلباصول مأموریت‌های نظامی فضاپیماهای آمریکایی که معمولاً به گرد دو قطب کرهٔ زمین می‌گردند جور در نمی‌آید.نمی‌آید؛{{سرخط}}

عده‌ای از متخصصانکارشناسان رصد بصریفضا که شیفتهشیفتهٔ کشف مأموریت ایکس-۳۷ب بوده‌اند خود را در آمریکا و اروپا وقف تعقیب آن کرده‌اند.

این افراد مشاهده کرده‌اند که مدار این سفینهفضاپیما تا چه اندازه نزدیک به مدار فضاپیمای چینی تیانگونگ است.

چین انتظار دارد فضانوردان در ۲۰۱۲ در این فضاپیما مستقر شوند و آن را اداره کنند. چین آن را در سپتامبر با انحراف ۴۲.۷۸۴۲٫۷۸ درجه‌ای از استوا به ارتفاعی بسیار مشابه ایکس-۳۷ب پرتاب کرده‌اندکرده‌است.

بیکر در "«پرواز فضایی"» که مجله قدیمی مجمع بین‌سیاره‌ای بریتانیا است، می‌گوید: "«توازی این دو روشن است. در زمانی از مرتبه ۱۹ ثانیه و تقریباً هر ۱۷۰ دور یک بار دو سفینه به سمت هم یا خلاف هم می‌روند و دور یا نزدیک می‌شوند"».

هیچکسهیچ‌کس نمی‌تواند با اطمینان از مأموریتی که این سفینه اتخاذ کرده بگوید؛ تنها چیزی که نیروی هوایی ایالات متحده می‌گوید این است که سفینه "«آزمون جوی"» برای آزمودن فناوری‌های نوین است.

بخشی از مشکل به این دلیل است که چین تمایز اندکی بین برنامه‌های نظامی و غیرنظامی خود قائل است. برخلاف نقاط دیگر جهان، مانند اروپا که [[آژانس فضایی اروپا]] در آن "«مختص به برنامه‌های صلح‌آمیز"» است و برنامه‌های فضایی نظامی اروپا توسط دولت‌ها پیگیری می‌شود.

بالعکس در چین مرزها مبهمند و بعد نظامی برنامه‌های فضایی غالب است. بیکر به بی‌بی‌سی گفته‌است: {{سرخط}} «اگر کاری که ایکس-۳۷ب می‌کند واقعاً جاسوسی باشد، خیلی هم چیز بدی نیست. چنان‌که در دوران [[جنگ سرد]] هم گسترش سیستم‌های نظارتی به توافق‌هایی تسلیحاتی انجامید که بدون اطلاع کامل طرفین از اعمال دیگری میسر نمی‌شدند».

برایان ویدن مشاور فنی "«بنیاد جهان ایمن"» و تحلیلگر پیشین نیروی هوایی ایالات متحده است.

او ارزیابی خود از قابلیت‌های ایکس-۳۷ب را سال قبل منتشر ساخت و آن را بستری برای آزمون فناوری‌های نوین پیش از به کارگیری‌شانبه‌کارگیری‌شان در یک [[ماهواره جاسوسی]] تمام عیار دانست.

او به بی‌بی‌سی می‌گوید: "«یک ماهواره جاسوسی نوعی در [[مدار قطبی]] قرار می‌گیرد تا برایتان دسترسی به همه زمین فراهم کند. ایکس-۳۷ب در مدار بسیار پایین‌تری است که یعنی توان رصد عرض‌های جغرافیایی بسیار محدودی را خواهد داشت و تنها موضوع مهم واقعی در آن محدوده از عرض‌های جغرافیایی '''افغانستان''' و '''خاورمیانه''' است. آیا مراقب تیانگونگ است؟ من این‌طور فکر نمی‌کنم. به نظر من تطابق نسبی مدارهای آن‌ها تصادفی است. اگر آمریکا واقعاً می‌خواست تیانگونگ را زیر نظر بگیرد بدون ایکس-۳۷ب هم چیزهای کافی برای انجامش در توشه داشت."»