اریش لودندورف: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
افزودن مطلب |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸۹:
در دوازدهم مارس 1920 حدود 5,000 نفر از نیروهای [[فرای کورپس]] به فرماندهی والتر فن لُتویتس در مقابل دفتر صدراعظم وایمار رژه رفتند و سران حکومت از جمله [[فریدریش ابرت]] و [[گوستاف باوئر]] را وادار به فرار از شهر کردند. کودتاچیان برقراری یک حکومت جدید متشکل از سیاست مداران راست گرا_که [[ولفگانگ کپ]] صدراعظم آن بود_ را اعلام کردند. لودندورف و ماکس باوئر نیز جزئی از این کودتا بودند. [[کودتای کپ]] با یک ضربه سراسری از سوی حکومت قانونی_ که برلن را به تعطیلی کشاند_ به زودی در هم شکسته شد. رهبران آن پا به فرار گذاشتند و لودندورف به باواریا رفت، جایی که یک کودتای دست راستی دیگر به پیروزی رسیده بود. در این زمان وی دو جلد سند که مستندی از دوران خدمت نظامی اش بود را انتشار داد. او با هیندنبورگ آشتی نمود، کسی که از این به بعد هر ساله او را ملاقات کرد.
[[پرونده:Bundesarchiv Bild 102-00344A, München, nach Hitler-Ludendorff Prozess retouched.jpg|بندانگشتی|270x270پیکسل|ژنرال لودندورف در کنار کودتاچیان [[کودتای آبجوفروشی]]]]
در مه 1923 اولین ملاقات لودندورف با [[آدولف هیتلر]] به نتایجی قابل قبول رسید و به زودی تماس های منظمی با ناسیونال سوسیالیست ها(نازی ها) داشت. در 8 نوامبر 1923 کمیسر ایالتی باواریا، گوستاو فون کار، با تجمع(میتینگ) انبوهی در یک سالن آبجو فروشی به نام بورگربراوکلا(آلمانی: Bürgerbräukeller) مواجه شد. هیتلر در حالی که یک هفت تیر در دست داشت، به روی سن پرید و اعلام داشت انقلاب ملی در شرف وقوع است. آن سالن با مردانی مسلح به مسلسل اشغال شده بود و این اولین مرحلۀ [[کودتای آبجوفروشی]] بود. هیتلر اعلام داشت که خودحکومت جدید رایش و لودندورف نیز هدایت ارتش را به دست خواهند گرفت. وی برای جمعیت به وجد آمده سخنرانی کرد و سپس شب را در وزارت جنگ به سر برد، جایی که با ناکامی کوشید حمایت ارتش را به دست آوَرد.
صبح روز بعد 3,000 نازی مسلح در بیرون سالن آبجو فروشی متشکل شده و در حالی که رهبران کودتا در عقبِ پرچمداران قرار داشتند، به سوی مونیخ مرکزی راه افتادند. گروهی پلیس راه آنان را سد کردند و تیراندازی ای که کمتر از یک دقیقه به طول انجامید رخ داد. چندین نازی که در خط مقدم قرار داشتند مجروح شده یا نقش بر زمین شدند. لودندورف دستگیر گردید. از این که وی را به خانه اش بازگرداندند اما سایر رهبران حزب هنوز در بازداشت بودند عصبانی بود. 4 افسر پلیس و 14 نازی از جمله مستخدم لودندورف کشته شدند. سران کودتا در ابتدای سال 1924 محاکمه شدند. لودندورف تبرئه گردید اما پسرخوانده اش هاینتس پرنت(در تصویر، نفر اول در سمت چپ) متهم به رانندگی(شوفری) برای او، به یک سال حبس تعلیقی و پرداخت 1,000 مارک جریمه محکوم شد. هیتلر به زندان رفت و در آنجا کتاب [[نبرد من]] را نوشت اما نُه ماه بعد آزاد گردید. 60اُمین سالروز تولد لودندورف با حضور دسته ای نوازنده و حمل مشعل در یک رژه بزرگ، گرامی داشته شد. در 1924 وی به عنوان نماینده ائتلاف NSFB(ائتلافی از حزب آزادی مردم آلمان یا DVFP و حزب نازی) در انتخابات رایشستاگ برگزیده شد و تا 1928 صاحب کرسی بود. در حول و حوش این زمان، وی جامعۀ تاننبرگ را بنیان نهاد، سازمانی ملی گرا که هم ضد سامی و هم ضد کاتولیک بود؛ همچنین نوشتاری انتشار داد که از نظریه توطئه ای که بر ضد یهودیان، کاتولیکها(به ویژه یسوعیان) و فراماسون ها بود، طرفداری و حمایت کرد.<ref name="evans2012">[[Richard J. Evans|Evans, Ricjard J.]] (2003) ''The Coming of the Third Reich'' New York: Penguin. pp. 201–02 {{isbn|0-14-303469-3}}</ref>
به همان میزان که افکار و عقاید لودندورف زیر نفوذ همسر دومش یعنی ماتیلده فون کِمنیتس به تندی می گرائید، به تدریج وی روابط نزدیک تری با آدولف هیتلر بر قرار می کرد، کسی که مخفیانه و زیرکانه مشغول دسیسه چینی برای مخدوش کردن شهرت لودندورفی که وی را رقیب اصلی خود بر سر راه رهبری راست افراطی آلمان می دانست، بود. با این وجود در انتخابات ریاست جمهوری مارس 1925 هیتلر لودندورف را قانع ساخت شانس خود را به عنوان نامزد حزب نازی بیازماید، نتیجه اما این شد که ژنرال لودندورف تنها 1.1 درصد آراء را به خود اختصاص داد؛ شواهدی وجود دارند که نشان می دهند هیتلر با پیش بینی خفت آور بودن نتایج شخصاً لودندورف را قانع ساخت در انتخابات شرکت کند. هیچ یک از نامزدها در دور نخست انتخابات صاحب اکثریت آراء نشده بودند بنابراین دور دومی لازم بود. ژنرال هیندنبورگ در دور دوم با اکثریتی خفیف پیروز انتخابات شد. لودندورف احساس حقارت می کرد چرا که دوست دیرینه اش(هیندنبورگ) به وی خیانت کرده و برای همین رابطه اش با وی را قطع کرد و در 1927 در مراسم بزرگداشت نبرد تاننبرگ حتی حاضر نشد در کنار فیلدمارشال هیندنبورگ بایستد. او به هیندنبورگ حمله لفظی کرد که "همانند یک سرباز ملی " رفتار ننموده است. روزنامه لیبرال چاپ برلن به نام ووسیشه تسایتونگ(به آلمانی: ''Vossische Zeitung) در مقاله ای با عنوان"نفرت لودندورف، هیندنبورگ را می کوبد_گازی سمی از جناح هیتلر" ادعا کرد که لودندورف حالا دیگر کاملاً در جهان بینی(ایدئولوژی) حزب نازی فرو رفته است.''<ref name="Ludendorff beschimpft Hindenburg">{{cite web|url=http://dfg-viewer.de/demo/viewer/?set%5Bimage%5D=2&set%5Bzoom%5D=min&set%5Bdebug%5D=0&set%5Bdouble%5D=0&set%5Bmets%5D=http%3A%2F%2Fzbw.eu%2Fbeta%2Fp20%2Fperson%2F7861%2F0437%2Fabout.de.xml|title=Ludendorff beschimpft Hindenburg|accessdate=28 March 2013}}</ref>
| |||