گرچه طی بیش از نیم قرن (۱۹۴۰ تا ۱۹۹۱میلادی) لرهای عراق شرایط نامناسبی را عمدتاً به شکل عدم پذیرش هویت عراقی آنها از سوی دولتهای مختلف سپری کردند، در عراق معاصر، بویژه درطول رژیم بعث، شرایط سیاسی و اجتماعی تاسف بار و غم‌انگیزی برای لرهای فیلی عراق ایجاد
شد.<ref>Erik John Anonby (2003). Update on Luri: How many languages?. Journal of the Royal Asiatic Society (Third Series), 13, pp 171-197. doi:10.1017/S1356186303003067</ref>. در دهه ۱۹۷۰ میلادی، عوامل سیاسی و انحصارگرایی قومی حکومت بعث عراق، منجر به مهاجرت اجباری بسیاری از لرهای عراق به درون ایران یا پناه بردن آنها به نواحی تحت کنترل کردهای عراق شد. بهانه اخراج و آوارگی لرها از سوی دولت عراق، عراقی نبودن این قومیت و اصالت ایرانی آنها بود. بخش زیادی از لرهای عراق پس از اخراج راهی کشورهای غربی شدند. با این وجود حضور لرها در عراق هیچگاه حاشیه‌ای نبوده است و در همه فعالیتهای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی مشارکت داشته‌اند.<ref>Minority Rights Group International, World Directory of Minorities and Indigenous Peoples - Iraq: Kurds, October 2014, available at: http://www.refworld.org/docid/49749d09c.html [accessed 25 February 2017]</ref> تا پیش از اخراج لرها، آنها در بازارهای اصلی بغداد بعنوان بازرگان نقش مهمی ایفا می‌کردند <ref>http://minorityrights.org/minorities/kurds-3/</ref> جامعه لرهای عراق علی‌رغم تفاوتهای مذهبی و گویشی به خوبی توسط کردهای عراق به دلیل اشتراکات قوی نژادی و زبانی پذیرفته شده‌اند به گونه‌ای که طی معاهده تفاهم خودگردانی کردستان عراق در سال ۱۹۷۰ میلادی، [[حبیب کریم]] از سوی احزاب کردی برای معاونت رئیس جمهوری عراق پیشنهاد شد که از سوی حکومت عراق به بهانه اصالت لری و ایرانی او پذیرفته نشد.<ref>{{cite book|last1= McDowall|first1= David|title=A modern history of the Kurds|year=2004|edition=3rd|publisher= I.B.Tauris|isbn=978-1-85043-416-0|page=329|url=https://books.google.com/books?id=dgDi9qFT41oC&q=lur#v=snippet&q=habib&f=false}}</ref>
