پان‌اسپرمیا: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰:
دانشمند [[بریتانیا]]یی،[[لرد کلوین]] (۱۸۷۱) و [[فیزیک]]دان [[آلمان]]ی،[[هرمان فون هلمهولتز]] (۱۸۷۹)،در دهه ۱۸۷۰ با استناد به کشفیات پاستور،موجودات ریز مطرح شده توسط مایلت را همان باکتری‌ها اعلام کردند.در دهه‌ی ۱۹۰۰،شیمیدان [[سوئد]]ی و برنده‌ی [[جایزه نوبل]]،[[سوانت آرنیوس]] (۱۹۰۳)،نشان داد اسپور باکتری‌ها قادرند در محیط فضا زنده مانده و حیات تازه‌ای را آغاز کنند.زیست‌شیمی‌دان [[روسیه|روسی]]،[[آلکساندر اپارین]] و ژنتیک‌دان انگلیسی،[[هالدن]]،موضوع زایش خود به خودی را به شکلی متفاوت‌تر پیش کشیدند.آنان با آزمایش‌های خود نشان دادند حیات می‌تواند از باقی‌مانده دارای ژنوم موجود مرده دوباره آغاز شود.
 
در سال 1970،یک۱۹۷۰،یک اختر شناس بریتانیایی بنام فرد هویل و پروفسور چاندرا ویکراماسینگه از دانشگاه کی‌یف،با رصد ستارگان دوردست و تجزیه‌ی طیف نوری آنها به کمک هم به شواهدی از امکان وجود مولکول‌های حیاتی در غبار پیش منظومه‌ای بدست آوردند.آنها عنوان کردند که دنباله‌دارها و شهاب‌سنگ‌هایی که از این غبارها بوجود می‌آیند،می‌توانند حامل ترکیبات آلی و اسپور باکتری‌ها باشند.این اجرام که از سنگ و یخ تشکیل شده‌اند،قادرند این مواد را از فشارهای موجود در فضا حفظ کنند و بصورت سالم به زمین برسانند.همانطور که قبلا بیان شد،گروه تحقیقاتی دکتر هنریش توانست با شبیه‌سازی غبار پیش منظومه‌ای با تابش امواج 180۱۸۰ نانومتری،تولید اسید آمینه‌ی طبیعی را مشاهده کند.
 
 
== منبع ==
ماهنامه‌ی دانشمند،دی 1388۱۳۸۸