خوش بینی، شادی یا هیجان زیاد را همه انسان هاانسانها در زندگی شان تابع عواملی تجربه می کنندمیکنند اما شکل بیمارگونه یبیمارگونهی چنین علایمی «شیدایی» را در ما شکل میدهد و در مقابل زمانیکه احساس بدبینی و درماندگی میکنیم، هیجانرفتار ما بیانگر «افسردگی» است و نسبت به انتظارهای خود و هرآنچه که پیرامون خود میبینیم، بیعلاقه و غمگین میشویم. در افسردگی همانند یک «سرماخوردگی روانی»، انرژی آزاد فروکش کردهاست. اما در شیدایی، افراد بسیار تلقینپذیر میشوند، پیشنهادهای دیگران را بهراحتی میپذیرند و با سادهدلی رفتار میکنند. فردی که در حالت شیدایی است، تصویر درستی از موقعیت واقعی ندارد مثلاً ممکن است درست در زمانیکه او را از کار برکنار کردهاند به خریدهای غیرضروری پرهزینه روی آورد. همچنین قضاوت قاطعانه ایقاطعانهای دربارهٔ دیگران دارد مثلاً اطرافیان خود را به دو گروه خیلی خوب و خیلی بد تقسیم میکند و همه چیز را سیاه و سفید میبیند. به عبارتی فردی که صبح خیلی بد بودهاست، ناگهان عصر همان روز در گروه خیلی خوب قرار میگیرد که علت آن برخی اختلالات در زیست شیمیایی مغز و اعصاب است. افراد افسرده نیز اطرافیان خود را به دو گروه سیاه و سفید تقسیم میکنند، اما آنها بهسادگی شناخت خود را دربارهٔ دیگران تغییر نمیدهند و همیشه در ذهنشان مردمانی خوب و مردمان دیگر بد میمانند. در شیدایی با وجود پُرکاری فرد در انجام کارها، نمیتوان به آسانی تمرکز کرد و کارها را به انتها رساند و در این معنی، انرژی آزاد هدر میرود. اگر چه افراد شیدا به دلیل انرژی آزاد افزایش یافته، دچار «پرش افکار»، افکار مسابقه ایمسابقهای و درهم ریختگی تصاویر هیجان رفتاری هستند.<ref>[http://www.fa.eqlearning.org/رویکرد-شناختی-رفتاری-به-شیدایی-و-افسرد/ هیجان رفتار و تن گفتار، تألیف محمود امیری نیا، فروردین 1393، نشر آراسته، صفحۀ 282-281،] {{شابک|978-600-5908-84-8}}</ref>