|region=[[شهرستان لارستان|لارستان]]، [[شهرستان گراش|گراش]]، [[شهرستان بستک|بستک]]، [[شهرستان خنج|خنج]]، جنوب فارس، غرب هرمزگان و مهاجرهای کشورهای حوزهٔ [[خلیج فارس]]
خط ۱۸:
}}
'''زباناَچُمی''' یا '''لاری''' یا '''خودمونی'''، زبان مردم جنوب [[استان فارس]] و نیمه‌ی غربی استان [[هرمزگان]]، جنوب [[کرمان]] و شرق [[بوشهر]] است و در میان مهاجران ایرانی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس نیز رواج دارد.زبان لاریاچمی یکی از گویشهای پهلوی باستان از زبان‌های فارسی‌تبارِ شاخه جنوب غربی است.<ref>[[ethnologuefamily:15-16|Indo-European, Indo-Iranian, Iranian, Western, Southwestern]]</ref> این زبان بهبا نامنام ((اچمی))«لارستانی» در بین مردمنیز شناخته شده است،می‌شود، اما اچمیمحدوده یکیجغرافیایی ازگویش‌وران فعلآن های این زبان هست و این زبان زبان لاری است. لار یکیفراتر از شهرستان های استان فارسلارستان است و این کلمه اشتباه است. من خودم یک لارستانی هستم. مردم لار مردمی مهربان و بسیار مذهبی هستند. این زبان به جامانده [[پارسی پهلوی]] است و قواعد خاص خود را دارد.<ref>Anonby, E. J. 2003b. Update on Luri: How many languages? Journal of the Royal Asiatic Society 13.2:171–197.</ref><ref>[http://www.ethnologue.com/show_language.asp?code=lrl Ethnologue report for language code: lrl]</ref>
امروزه زبان لاریاچمی به خاطر تفاوت‌های زیادش با زبان پارسی معیار به عنوان یک زبانِ مستقل از شاخهٔ زبان‌های ایرانی‌تبار جنوب غربی قلمداد می‌شود. گویشهای زبان لاریاچمی همانند [[زبان لری]] نواده [[پارسی میانه]] محسوب می‌شوند. این زبان به خاطر نگه داشتن واژگان بسیاری از [[پارسی میانه]]، زبانی خالصتر از زبان پارسی مدرن است و حتی هنوز ارتباط نزدیکی با [[پارسی باستان]] دارد.لطفا دیگر از این کلمه استفاده نکنید و این کلمه به معنا رفتن است.<ref>D. N. Mackenzie, R. E. Emmerick, Dieter Weber (1991) "Corolla iranica", 1991, Published by P. Lang, {{ISBN|3-631-43589-4|en}}, 9783631435892</ref>
