جنگ صلیبی پنجم: تفاوت میان نسخه‌ها

[نسخهٔ بررسی‌شده][نسخهٔ بررسی‌شده]
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←‏پس از سقوط دمیاط: نقشه دلتای نیل
کیان شاپور (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹۶:
* ترک مخاصمه به مدت سه سال.<ref>{{پک|طقوش|۱۳۸۰|ک=دولت ایوبیان|ص=۲۸۳–۲۸۴}}</ref><ref dir=ltr>{{پک|Runciman|1989|ص=279|ک=A History of the Crusades|زبان=en}}</ref><ref dir=ltr>{{پک|Ludlow|1910|ک=Age of Crusades|ص=313-314|زبان=en}}</ref><ref>{{پک|مادن|۱۳۸۹|ک=جنگ‌های صلیبی|ص=۲۵۳}}</ref>
 
صلیبیون پس از رسیدن نامهٔ صلح الکامل، شورایی را تشکیل دادند. جان برین توصیه کرد که صلیبیون پیشنهاد صلح را بپذیرند. امرای وی و همچنین فرماندهانی که از غرب آمده بودند، ار وی پشتیبانی می‌کردند تا بار دیگر پادشاهی اورشلیم در سرزمین مقدس احیا شود اما پلاجیو، نمایندهٔ پاپ، با این پیشنهاد مخالفمخالفت نمود و سراسقف اورشلیم نیز از وی حمایت کرد. زیرا وی توافق با مسلمانان را نادرست می‌دانست و علاوه بر آن به الکامل و نیتش مشکوک بود زیرا تصور می‌کرد وی این پیشنهاد را برای ایجاد تفرقه در سپاه صلیبی داده‌است. شوالیه‌های معبد و هوسپیتالر نیز به دلایل تاکتیکی از موضع پلاجیو حمایت کردند زیرا استحکامات اورشلیم به‌کلی ویران شده بود و مراقبت از شهر پس از چیرگی بر آن، کاری تقریباً غیرممکن بود. علاوه بر سواران، شهرهای تجاری شمال ایتالیا همچون [[ونیز]]، [[پیزا]] و [[جنوا]] نیز با این پیشنهاد مخالفت کردند زیرا مصر یک دستاورد بزرگ تجاری نسبت به اورشلیم بود و آنان می‌خواستند که دمیاط را مبدل به مرکز تجاری خود نمایند؛ بنابراین در شورای صلیبیون اجماع بر این شد تا با پیشنهاد الکامل مخالفت شود.<ref>{{پک|طقوش|۱۳۸۰|ک=دولت ایوبیان|ص=۲۸۴–۲۸۵}}</ref><ref dir=ltr>{{پک|Runciman|1989|ص=279-281|ک=A History of the Crusades|زبان=en}}</ref><ref>{{پک|مادن|۱۳۸۹|ک=جنگ‌های صلیبی|ص=۲۵۳}}</ref>
 
وقتی که الکامل از نیت صلیبیون در نپذیرفتن پیشنهاد صلحش باخبر شد، دست به اقداماتی برای تقویت جبهه مسلمانان در مصر زد که می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد: