جنبش مشروطه ایران: تفاوت میان نسخهها
[نسخهٔ بررسینشده] | [نسخهٔ بررسینشده] |
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز جابجایی الگو |
|||
خط ۱۱۴:
دربار، نخست از پذیرش خواستهها سر باز زد، اما با تداوم یافتن اعتصاب عمومی و سرازیر شدن پیامهای حمایتآمیز از سوی ایالات، تلاش کرد معترضان را به تشکیل یک «مجلس اسلامی» کمتر دموکراتیک قانع کند. در نهایت، سه هفته پس از شروع تحصن در سفارت انگلیس، مظفرالدین شاه، فرمان مشروطیت را امضا کرد و یکی از دولتمردان آزادیخواه، [[نصرالله مشیرالدوله|مشیرالدوله]] را به [[نخستوزیر|نخستوزیری]] برگزید.<ref>{{پک|آبراهامیان|ک=ایران بین دو انقلاب|ص=۱۰۹|رف=آبراهامیان}}</ref>
==
[[پرونده:Firstmajlis.jpg|بندانگشتی|300px|نگاره نخستین نمایندگان مجلس]]
در سال ۱۲۸۵، [[مجلس مؤسسان در ایران|مجلس موسسان]] برای تصویب قانون تشکیل [[مجلس شورای ملی]] تشکیل شد. این مجلس متشکل از ۱۵۶ نماینده بود که ۹۶ نماینده از ایالات و ۶۰ نماینده از تهران در آن حضور داشتند. نمایندگان تهران متشکل بودند از ۳۲ نماینده اصناف، ۱۰ نماینده از تجار، ۱۰ نماینده از زمینداران، ۴ نماینده از طلاب و روحانیان و ۴ نماینده از شاهزادگان قاجار.<ref>{{پک|آبراهامیان|ک=ایران بین دو انقلاب|ص=۱۱۰|رف=آبراهامیان}}</ref>
|