علویان طبرستان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
/تصحیح/ |
فرزاد جدیدی (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۱:
|common_languages = [[عربی]] ''(زبان اداری)''{{سخ}}[[زبان مازندرانی|طبری]] ''(زبان عوام)''
|religion = [[اسلام]] [[تشیع|شیعه‌های]] [[زیدیه]] '''و''' [[امامیه]]
|leader2 =
|leader3 =
|leader4 =
|leader5 = ناصر کبیر
|title_leader = داعی
|footnotes =|flag_s2=Caspian coast of Iran during the Iranian intermezzo.png}}
'''علویان طبرستان''' یا همان سادات فاطمی در دورهٔ [[اموی]] و [[عباسیان|عباسی]] به دلیل عدم وجود امنیت در [[عراق]] و [[حجاز]] راهی ایران شدند و ایران را مکان مناسبی برای حضور خود دیدند. آنها در زندگی خود انسان‌های پرهیزکاری بودند و از این جهت مورد احترام مردم بودند. یکی از ویژگی‌های علویان ادعای خلافت در برابر عباسیان بود
==علل به قدرت رسیدن علویان در طبرستان==
مستعین خلیفه عباسی در مقابل خدمات محمد بن عبدالله بن طاهر بعضی از نواحی طبرستان را به او واگذاشت این اقدام منجر به مخالفت محمد و جعفر پسران رستم شد و نماینده محمد بن عبدالله مجبور گردید از حکمران طبرستان سلیمان بن عبدالله استمداد کند. اهالی طبرستان و دیلم به دلیل اینکه یکی از مقربین سلیمان به نام محمد بن اوس بلخی دست ستم بر اهالی طبرستان دراز کرده بود از عمال طاهریان ناراضی شدند.در همان اوقات در طبرستان و گرگان صحنه تبلیغات زیدیه بود.در سال 250 دیلمیان و طبرستانیها با یکدیگر متحد گشته و توسط محمد بن ابراهیم،حسن بن زید را که در آنوقت در ری به سر می برد به سوی خود فرا خواندند و اینچنین زمینه قدرت گیری علویان در طبرستان شکل گرفت.
==حسن بن زید==
{{اصلی|داعی کبیر}}
| |||