سی‌اف‌ام اینترنشنال سی‌اف‌ام۵۶: تفاوت میان نسخه‌ها

[نسخهٔ بررسی‌نشده][نسخهٔ بررسی‌نشده]
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: پامپیدو⟸پمپیدو، راوود⟸راود
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: کگ‌ورث⟸کگ‌ ورث
خط ۲:
|} موتورهای سری '''سی‌اف‌ام اینترنشنال سی‌اف‌ام۵۶''' {{به انگلیسی|CFM International CFM56}} یک خانواده از [[موتور جت|موتورهای جت]] [[توربوفن]] فرانسوی-آمریکایی با نسبت [[نسبت کنار گذر|کنارگذر]] بالا است که توسط شرکت [[سی‌اف‌ام اینترنشنال]] (به اختصار در انگلیسی CFMI) ساخته شده‌است. این دسته از موتورهای جت دارای نیروی رانش {{Convert|18500|to|34000|lbf|kN}} می‌باشد. سی‌اف‌ام اینترنشنال یک شرکت سهامی با نسبت ۵۰–۵۰ بین شرکت‌های [[موتورهای هواگرد سافران|موتورهای هواگرد سفران]] از [[فرانسه]] (که قبلاً با نام اسنکما شناخته می‌شد) و [[جی‌ای اوییشن|جنرال الکتریک اوییشن]] از [[ایالات متحده]] است. هر دو شرکت تولید قطعات موتور را بر عهده داشته و خطوط تولید مجزای خود را دارند. جنرال الکتریک [[کمپرسور]] پر فشار، [[محفظه احتراق]] و [[توربین]] پر فشار را تولید می‌کند و سفران فن (پروانه)، [[جعبه دنده]]، [[نازل|اگزوز]] و توربین کم فشار را تولید می‌کند. همچنین برخی از دیگر اجزای موتور توسط شرکت‌های [[شرکت اویو|اویو]] [[ایتالیا]] و [[هانی‌ول]] از ایالات متحده ساخته می‌شود. خطوط مونتاژ نهایی موتورها در [[اوندال اوهایو|اوندال ایالت اوهایو]] و در [[پایگاه هوایی ملام ویلاروچ|ویلاروچ]] فرانسه قرار دارد. در نهایت موتورهای تکمیل شده با نام سی‌اف‌ام اینترنشنال به بازار عرضه می‌شوند. با وجود محدودیت‌های اولیه صادرات به فرانسه، این موتور با چهار تنوع اصلی، یکی از متداول‌ترین [[موتور هواگرد|موتورهای هواپیمای]] [[توربوفن]] در جهان است.
 
موتور سی‌اف‌ام۵۶ برای اولین بار در سال ۱۹۷۴به حرکت درآمد.<ref name="AIAA-Venture">Bilien, J. and Matta, R. (1989). ''The CFM56 Venture''. AIAA/AHS/ASEE Aircraft Design, Systems, and Operations Conference. Seattle, WA, 31 July – 2 August 1989. AIAA-89-2038</ref> در آوریل ۱۹۷۹ شرکت [[سرمایه‌گذاری مشترک]] بین دو شرکت مادر کماکان پس از ۵ سال هیچ سفارشی دریافت نکرده بود و تنها دو هفته تا انحلال فاصله داشت.<ref name="160712PR">{{Cite press release|url=https://www.cfmaeroengines.com/press-articles/cfm-news-release-30000th-cfm56-engine-comes-production-line/|title=30,000th CFM56 engine comes off the production-line|publisher=CFM international|date=12 July 2016}}</ref> اما این برنامه هنگامی که [[دلتا ایرلاینز|خطوط هوایی دلتا]]، [[یونایتد ایرلاینز]] و [[خط هوایی فلایینگ تایگرز|فلایینگ تایگرز]] موتور سی‌اف‌ام۵۶ را برای دوباره‌سازی موتورهای [[داگلاس دی‌سی-۸]] خود انتخاب کردند حفظ شد. همچنین اندکی پس از آن موتور مذکور برای نوسازی ناوگان [[بوئینگ کی‌سی-۱۳۵ استراتوتانکر|کی‌سی-۱۳۵ استراتوتانکر]] [[نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا|نیروی هوایی ایالات متحده]] انتخاب شد که بزرگترین مشتری موتور سی‌اف‌ام بود. اولین موتورها در سال ۱۹۸۲ وارد خدمت شدند.<ref name="160602PR">{{Cite press release|url=https://www.cfmaeroengines.com/press-articles/cfm56-fleet-surpasses-800-million-flight-hours/|title=CFM56 fleet surpasses 800 million flight hours|publisher=CFM international|date=2 June 2016}}</ref> در دوران نخست خدمت‌رسانی این موتور چندین حادثه خرابی تیغه فن به وجود آمد که از آن جمله یک نمونه خرابی موتور موجب [[فاجعه هوایی کگ‌ورثکگ‌ ورث]] شد. از طرفی برخی از موتورها مشکلاتی ناشی از پرواز در باران و تگرگ را تجربه کردند که هر دو این مشکلات با بهینه‌سازی‌های آتی موتور برطرف شد.
 
== تاریخچه ==
خط ۴۲۰:
 
=== خرابی تیغه فن ===
یکی از مواردی که با موتور سی‌اف‌ام۵۶–۳سی به سانحه منجر شد خرابی تیغه فن بود. این حالت خرابی منجر به [[فاجعه هوایی کگ‌ورثکگ‌ ورث]] در سال ۱۹۸۹ شد که باعث کشته شدن ۴۷ نفر و زخمی شدن ۷۴ نفر دیگر شد. پس از شکست تیغه فن، خلبانان به اشتباه موتور سالم را خاموش کردند که در نتیجه موتور آسیب دیده هنگام رسیدن به تقرب نهایی فرود به‌طور کامل خراب شد. در پی حادثه کگ‌ورث،کگ‌ ورث، موتورهای سی‌اف‌ام۵۶ نصب شده بر روی هواپیماهای ۷۳۷–۴۰۰ [[دان ایر|دان‌ایر]] و [[بریتیش میدلند اینترنشنال]] در شرایط مشابه دچار خرابی تیغه فن شدند. هیچ‌کدام از این حوادث منجر به سقوط یا مجروحیت نشد اما پس از حادثه دوم ناوگان ۷۳۷–۴۰۰ زمین‌گیر شد.<ref name="kaw">"[http://www.aaib.gov.uk/publications/formal_reports/4_1990_g_obme.cfm Report on the accident to Boeing&nbsp;737-400, G-OBME, near Kegworth, Leicestershire on 8 January 1989]" (1990). Report No: 4/1990. Air Investigations Branch. 25 August 1990. Retrieved 22 March 2010.</ref>
 
در آن زمان آزمایش انواع مختلف موتورهای موجود اجباری نبود و آزمایش صدور گواهینامه نمی‌توانست حالت‌های ارتعاشی که فن در حالت صعود در ارتفاع بالا تجربه می‌کند را نشان دهد. تجزیه و تحلیل نشان داد که فن در معرض استرس [[خستگی (مواد)|خستگی چرخه بالا]]<nowiki/>ی به مراتب بدتر از حد انتظار و شدیدتر از شرایط آزمایش برای صدور گواهینامه قرار گرفته‌است. این فشارهای بالاتر باعث شکستگی تیغه فن می‌شد. بعد از گذشت کمتر از یک ماه از زمین‌گیری ناوگان ۷۳۷، پس از تعویض پره‌های فن و دیسک آن و کنترل سیستم‌های الکترونیکی موتور به منظور کاهش حداکثر فشار موتور به ۲۲۰۰۰ پوند-نیرو از ۲۳۵۰۰ پوند-نیرو، اجازه بازگشت هواپیماها به آسمان صادر شد.<ref>"[http://www.flightglobal.com/pdfarchive/view/1989/1989%20-%202046.html Derating Clears CFM56-3Cs to Fly]" (1989). ''Flight International''. 1 July 1989. Retrieved 11 December 2009.</ref> پس از آن تیغه‌های فن مجدداً طراحی شده و بر روی تمامی موتورهای سی‌اف‌ام۵۶–۳سی۱ و سی‌اف‌ام۵۶–۳بی۲ از جمله بیش از ۱۸۰۰ دستگاه موتوری که قبلاً به مشتریان تحویل داده شده بود نصب شد.<ref name="cfmstory">Norris, Guy (1999). CFM56: Engine of Change. ''Flight International''. 19–25 May 1999. Online at [http://www.flightglobal.com/pdfarchive/view/1999/1999%20-%201385.html CFM56: Engine of Change].</ref>