رونتگنیم: تفاوت میان نسخه‌ها

خواص پیش‌بینی‌شدهٔ رونتگنیم توجه بیشتری نسبت به دو عنصر قبلی خود یعنی [[مایتنریم]]{{Efn|Meitnerium}} و [[دارمشتادیم]]{{Efn|Darmstadtium}} دریافت کرده زیرا پیش‌بینی می‌شود که [[لایه الکترونی|لایه‌های الکترونی s]] در رونتگنیم همگی ظرفیت الکترونی کاملی دارند. محاسبات بر روی مولکولیون Rg[[هیدروژن|H]] نشان داده که پیوند بین دو مولکول رونتگنیم و [[هیدروژن]]{{Efn|Hydrogen}} بسیار قوی است. در مورد ترکیبات [[طلا|Au]]X و RgX زمانی که [[فلوئور|F]]، [[کلر|Cl]]، [[برم|Br]]، [[اکسیژن|O]]، [[طلا|Au]] =X یا Rg باشد مطالعاتی صورت گرفته‌است.<ref dir=ltr>{{پک|Liu|van Wüllen|1999|ک=Spectroscopic constants of gold and eka-gold|ف=J. Chem. Phys|زبان=en}}</ref> پیش‌بینی شده که ⁺Rg فلزی بسیار نرم و حتی نرم‌تر از ⁺Au باشد؛ هرچند که مشخص نیست اسید است یا باز.<ref dir=ltr>{{پک|Thayer|2010|ف=Relativistic Effects|ک=Relativistic Methods for Chemists|زبان=en}}</ref><ref dir=ltr>{{پک|Hancock|Bartolotti|Kaltsoyannis|24 November 2006|ف=Density Functional|ک=Inorg. Chem|زبان=en}}</ref> در [[محلول آبی|محلول‌های آبی]] یون ⁺Rg در این محلول‌ها منجر به تشکیل ⁺[Rg(H_۲O)_۲] می‌شود که در آن یک [[پیوند یگانه]] بین رونتگنیم و اکسیژن به طول ۲۰۷٫۱ [[پیکومتر]] شکل می‌گیرد. همچنین پیش‌بینی شده که رونتگنیم با [[آمونیاک]]{{efn|Ammonia}}، [[سولفید هیدروژن]]{{efn|Hydrogen sulfide}} و [[فسفین]]{{efn|Phosphine}} تشکیل [[کمپلکس شیمیایی|کمپلکس]] دهد.

پیش‌بینی می‌شود که رونتگنیم به دلیل داشتن [[دستگاه بلوری مکعبی]] خود تحت شرایط عادی جامد باشد. پیش‌بینی شده که به علت [[اثرات نسبیتی]]، رونتگنیم فلزی بسیار سنگین با [[چگالی]] ۲۸٫۷ باشد؛[[گرم]] بر [[سانتیمتر مکعب|سانتی‌متر مکعب]] می‌باشد؛ که در مقابلمقایسه سنگین‌ترین فلزی که تا به حال شناخته شده؛شده، [[اسمیم]]{{efn|Osmium}}، باکه دارای چگالی ۲۲٫۶۱ گرم بر سانتی‌متر مکعب است، بیشتر است. پیش‌بینی شده که [[شعاع اتمی]] رونتگنیم ۱۳۸ [[پیکومتر]] باشد.<ref dir=ltr>{{پک|Düllmann|2012|ف=Superheavy elements at GSI|ک=Radiochimica Acta|زبان=en}}</ref>

عناصر پایدار [[گروه ۱۱ جدول تناوبی|گروه ۱۱]] یعنی [[مس]]{{efn|Copper}}، [[نقره]]{{efn|Silver}} و [[طلا]] همگی [[آرایش الکترونی]] لایه آخرشان به این شکل ''n''d^۱۰(''n''+1)s^۱ است؛ وکه در حالت برانگیختگی آن‌ها به این شکل ''n''d^۹(''n''+1)s^۲ درمی‌آید و همین اختلاف موجب تولید انرژی می‌شود. در [[مس]] این اختلاف انرژی بین [[حالت پایه]] و [[حالت برانگیخته|برانگیخته]] به کمترین حد خود می‌رسد و در نتیجه موجب می‌شود که فلز قرمز رنگ به نظر می‌رسد. برای نقره این اختلاف انرژی بیشتر می‌شود و در نتیجه فلز نقره‌ای رنگ به نظر می‌رسد؛ ولی در مورد طلا با افزایش عدد اتمی به دلیل اثرات نسبیتی، [[حالت برانگیخته]] پایدارتر می‌شود و در نتیجه اختلاف انرژی، نسبت به نقره، تغییر چندانی نمی‌کند. همین پدیده، روشنگر آن است که طلا در واقع نقره‌ای رنگ است اما به دلیل اثرات نسبیتی رنگ آن، طلایی به نظر می‌رسد. پیش‌بینی شده که الکترون‌های لایه آخر رونتگنیم ۶d^۱۰۷s^۱ که حالت برانگیخته‌اش طبق این با ۶d^۹۷s^۲ برابر است. اختلاف انرژی بین حالت پایه و برانگیخته برای رونتگنیم شبیه به نقره است که احتمالات مبنی بر این که رونتگنیم نیز نقره‌ای رنگ باشد را قوی‌تر می‌کند.<ref dir=ltr>{{پک|Düllmann|2012|ف=Superheavy elements at GSI|ک=Radiochimica Acta|زبان=en}}</ref>

به دلیل واکنش‌پذیری کم ایزوتوپ‌ها، هیچ مطالعهٔ قطعیقطعیی دربارهٔ خواص شیمیایی رونتگنیم تا به حال منتشر نشده‌است.<ref dir=ltr>{{پک|Düllmann|2012|ف=Superheavy elements at GSI|ک=Radiochimica Acta|زبان=en}}</ref> برای انجام مطالعات بر روی یک [[عنصرهای فرااورانیم|عنصر فرااورانیمی]]؛ باید حداقل چهار اتم با نیمه‌عمرهای بیش از یک ثانیه مورد بررسی قرار گیرد و در طول مطالعه حداقل یک اتم از عنصر در هفته سنتز شود.<ref dir=ltr>{{پک|Griffith|2008|ف=The Periodic Table|ک=Platinum Metals Review|زبان=en}}</ref> رونتگنیم-۲۸۲ نیمه‌عمری معادل ۱۰۰ ثانیه دارد که برای انجام مطالعات کافی است؛ ولی مشکل میزان تولید رونتگنیم است؛ تولید رونتگنیم هفته‌ها یا ماه‌ها طول می‌کشد و همین خطای آزمایش را زیاد می‌کند. جداسازی و شناسایی باید به‌طور مداوم تکرار شود تا دستگاه‌های پیشرفته بر فاز گازی و محلول‌های آن آزمایش انجام دهند. با وجود طرح فرضیه‌هایی مبنی بر تأثیرات نسبیتی بر روی پر شدن آخرین [[لایه الکترونی]] (پدیده‌ای که تنها در مورد [[گاز نجیب|گازهای نجیب]] صورت می‌گیرد و باعث می‌شود واکنش‌پذیری عنصر بسیار کم شود)، بر آزمایش‌ها روی رونتگنیم به اندازه عناصر دیگر همچون [[کوپرنیسیم]]{{efn|Copernicium}} و [[لیورموریوم|لیورموریم]]{{efn|Livermorium}} تمرکز نشده‌است.<ref dir=ltr>{{پک|Düllmann|2012|ف=Superheavy elements at GSI|ک=Radiochimica Acta|زبان=en}}</ref><ref dir=ltr>{{پک|Eichler|2013|ف=First foot prints of chemistry|ک=Journal of Physics|زبان=en}}</ref> رونتگنیم-۲۸۱ و رونتگنیم-۲۸۰ نیز برای این آزمایش‌ها مناسب هستند و پیش‌بینی شده که به عنوان محصولات واپاشی دو ایزوتوپ [[مسکوویم]]{{efn|Moscovium}} یعنی مسکوویم-۲۸۸ و مسکوویم-۲۸۹<ref dir=ltr>{{پک|Moody|2013|ف=Synthesis of Superheavy Elements|ک=The Chemistry of Superheavy Elements|ص=۸–۲۴|زبان=en}}</ref> تولید شوندشوند؛ که بستری مناسب برای آزمایش‌های آینده را فراهم می‌کند.