حق شفعه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار:
عرصه و اعیان صحیح است
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱:
'''حق شُفعه''' در [[علم حقوق]] ایران و همچنین در [[فقه]] به این معنی است که هر گاه [[اموال غیرمنقول]] قابل تقسیمی بین دو نفر به صورت [[ملک مشاع|مشاع]] مشترک باشد و یکی از دو شریک سهم خود را به شخص سومی به قصد بیع بفروشد، در این حالت برای شریک دیگر حق شفعه به وجود می‌آید به این ترتیب که شریک می‌تواند مبلغی را که شخص سوم به شریک خود داده را به وی بدهد و سهم وحق وی را تملک کند. به کسی که صاحب این حق است '''شفیع''' گفته می‌شود.
 
اگر این انتقال و جابه جایی به وسیله [[هبه]] یا [[صلح]] یا [[معاوضه]] یا قرار دادن [[مهریه]] باشد باعث ایجاد حق شفعه نمی‌گردد و سهم مشاعی که فروخته می‌شود باید مبیع معامله باشد نه ثمن معامله.<ref>{{یادکرد کتاب | زبان=فارسی | سال=۱۳۹۱ | شابک=۹۶۴۵۹۸۶۰۷۹ | عنوان=ترمینولوژی حقوق | تاریخ بازبینی = ۳ نوامبر ۲۰۱۲ | مکان=تهران | ناشر=گنج دانش | نام=محمد جعفر | نام خانوادگی=جعفری لنگرودی}}</ref> به‌بیان‌دیگر اگر عرضهعرصه و اعیان ملک دارای «تنها دو مالک» باشد؛ و یکی از ۲ نفر دارندگان با انجام عقد بیع (مبایعه‌نامه) ملک را بفروشد، مالک دیگرمیتواند مبلغی که خریدار به فروشنده پرداخت کرده را به خریدار بپردازد و همه ملک را به تملک خود درآورد، به این کار در اصطلاح حقوقی حق شفعه گفته می‌شود.
 
== منابع ==