آندری تارکوفسکی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹:
| نام دیگر =
| ملیت = {{پرچم|روسیه}}
|زمینه فعالیت = [[کارگردان فیلم|کارگردان]], [[فیلم‌نامه‌نویس]]
| سال‌های فعالیت = ۱۹۵۸–۱۹۸۶
|imdb_id =۰۰۰۱۷۸۹
| جایزه‌های دیگر =[[جایزه لنین]] (۱۹۹۰){{-}}[[بفتا]] (۱۹۸۸)
| وبگاه =
}}
خط ۲۰:
پدرش شاعر برجسته [[آرسنی تارکوفسکی]] و مادرش ''ماریا ایوانووا ویشنیاکووا'' بود. پیش از نام‌نویسی در مدرسه فیلم در دو رشته [[موسیقی]] و عربی تحصیل می‌کرد. او زیر نظر ''میخائیل رم'' در [[مؤسسه سینمایی گراسیموف]] (VGIK)، تحصیل کرد. در هنگام تحصیل دو فیلم کوتاه ساخت: ۱ - ''امروز مرخصی در کار نیست (۱۹۵۹)'' و ۲ - ''غلتک و ویولن (۱۹۶۰)'' که فیلم پایان‌نامه‌اش بود و در [[جشنواره فیلم نیویورک|جشنواره نیویورک]] برنده جایزه‌ای شد.
''تارکوفسکی'' با ساخت اولین فیلم بلند خود با عنوان [[کودکی ایوان]] در سال ۱۹۶۲ موفق به دریافت پانزده جایزه بین‌المللی از جمله [[شیر طلایی]] جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز و جایزه بزرگ جشنواره سان فرانسیسکو شد. دید تلخ شاعرانه و ذهنیت بی‌نظیر او در نخستین فیلم بلندش متجلی است. بعد از این فیلم در سال ۱۹۶۶ [[آندری روبلف (فیلم)|آندره روبلوف]] را کارگردانی کرد. [[سولاریس (فیلم ۱۹۷۲)|سولاریس]] فیلم بعدی این کارگردان است که در سال ۱۹۷۲ ساخته شد. تارکوفسکی [[آینه (فیلم ۱۹۷۴)|آینه]] را در سال ۱۹۷۴ ساخت. می‌توان گفت که مضمون آینه (۱۹۷۵) نیز همین است.
این فیلم جنجالی اتوبیوگرافی ''تارکوفسکی'' است که بیشتر بر نوجوانی‌اش در دوران وحشت استالینی متمرکز است. تارکوفسکی با ساخت [[استاکر]] (۱۹۷۹) باز به دنیای داستان‌های [[علمی تخیلی]] با شالوده‌ای از [[جامعه‌شناسی]] و [[روان‌شناسی]] روی آورد. نخستین فیلمی که ''تارکوفسکی'' به کلی خارج از [[اتحاد شوروی]] ساخت ''نوستالژیا (۱۹۸۳)'' بود. تارکوفسکی زمانی که دولت شوروی اجازه ساخت نوستالژیا را به وی نداد، به [[ایتالیا]] رفت و پس از پایان فیلمبرداری این فیلم، با گرفتن پناهندگی سیاسی در اروپا ماند و دیگر به کشورش بازنگشت.
تارکوفسکی آخرین فیلمش [[ایثار]] را در سال ۱۹۸۶ در جزیره [[گوتلند]] به مدیریت [[سون نیکویست|سون نیک ویست]] فیلمبرداری کرد. ایثار به [[جشنواره کن]] رفت و جایزه ویژه هیئت ناقدان جشنواره را از آن خود کرد. بسیاری از منتقدان ''تارکوفسکی'' را پس از [[سرگئی آیزنشتاین]] مطرح‌ترین سینماگر سینمای شوروی می‌شمرند و او را فیلمسازی نخبه‌گرا می‌دانند. ''تارکوفسکی'' در طول سال‌های کارگردانی خود ۱۲ فیلم کوتاه و بلند ساخت. او ۲۹ دسامبر ۱۹۸۶ درگذشت و در [[پاریس]] به خاک سپرده شد.<ref>روزنامه کارگزاران؛ شماره ۲۵۷؛ چهارشنبه ۱۵ فروردین ۱۳۸۶؛ صفحه آخر</ref>
== زندگی ==
خط ۳۴:
=== زندگی حرفه‌ای ===
وی با ساخت اولین فیلم بلند خود با عنوان [[کودکی ایوان]] در سال ۱۹۶۲ موفق به دریافت پانزده جایزه بین‌المللی از جمله [[شیر طلایی]] جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز و جایزه بزرگ جشنواره سان فرانسیسکو شد. دید تلخ شاعرانه و ذهنیت بی‌نظیر او در نخستین فیلم بلندش متجلی است. بعد از این فیلم در سال ۱۹۶۶ [[آندری روبلف (فیلم)|آندره روبلوف]] را کارگردانی کرد. [[سولاریس (فیلم ۱۹۷۲)|سولاریس]] فیلم بعدی این کارگردان است که در سال ۱۹۷۲ ساخته شد. تارکوفسکی [[آینه (فیلم ۱۹۷۴)|آینه]] را در سال ۱۹۷۴ ساخت. می‌توان گفت که مضمون آینه (۱۹۷۵) نیز همین است.
=== مرگ ===
خط ۴۰:
== تجربیات حرفه‌ای ==
[[پرونده:Tarkovsky vgik.jpg|بندانگشتی|مجسمه تارکوفسکی در ورودی [[مؤسسه سینمایی گراسیموف|مؤسسه سینمای گراسیموف]]]]
تارکوفسکی در سال۱۹۶۰ دانش‌آموخته شد و به استخدام [[موس‌فیلم|مُس‌فیلم]] درآمد. دید تلخ شاعرانه ذهنیت بی نظیرش در نخستین فیلم بلندش، کودکی ایوان (۱۹۶۲) متجلی است. ایوان، با بازی کولیا بورلیائوف، پسربچه یتیمی است که در در جنگ جهانی دوم در عملیات [[چریک]]ی شرکت می‌کند.
کودکی ایوان در جشنواره‌های بین‌المللی پانزده جایزه برد، از جمله شیر طلای جشنواره ونیز و جایزهٔ بزرگ جشنواره [[سان‌فرانسیسکو|سان فرانسیسکو]].
| |||