بتن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بِتُن''' {{به فرانسوی|Béton}}، در مفهوم وسیع به هر ماده یا ترکیبی که از یک ماده چسبنده با خاصیت سیمانی شدن تشکیل شده باشد گفته می‌شود. بتن ممکن است از انواع مختلف [[سیمان]] و نیز [[پوزولان‌ها]]، [[سرباره کوره‌ها]]، مواد مضاف، [[گوگرد]]، مواد افزودنی، [[پلیمرها]]، الیاف و غیره تهیه شود. همچنین در نحوه ساخت آن ممکن است [[حرارت]]، [[بخار آب]]، [[اتوکلاو]]، [[خلأ]]، [[فشارهای هیدرولیکی]] و متراکم‌کننده‌های مختلف استفاده شود.<ref>تکنولوژی بتن، نویل، ترجمه رمضانیانپور و شاه نظری، صفحهٔ ۲</ref>

گاهی اوقات برای عوض کردن بعضی از خواص بتن، هنگام مخلوط کردن مواد، مقدارمقداری مواد افزودنی به آن اضافه می‌گردد. بتنی که تازه درست شده باشد شکل آن به صورت خمیری می‌باشد و بعد از این‌که در قالب ریخته شود، شکل قالب مشخص شده را به خود گرفته و بعد از مدت مشخصی، سفت شده و مقاومت مورد نیاز را کسب می‌کند.

بتن از پرکاربردترین مصالح ساختمانی است. ویژگی اصلی بتنبتن، ارزان بودن و در دسترس بودن مواد اولیه آن است. همچنین می‌توان خاطرنشان کرد که تولید انواع بتن با استفاده از حرارت، بخار، اتوکلاو، تخلیه هوا، [[فشار هیدرولیکی]] ویبره و قالب انجام می‌گیرد.

بتن به‌طورکلی محصولی است که از مخلوط آب با [[سیمان آبی]] و سنگ‌دانه‌های مختلفمختلف، در اثر واکنش آب با سیمان در شرایط محیطی خاصی به حاصل می‌شود و دارای ویژگی‌های خاص است.

اینک حدود سه تا چهار دهه است که کاربرد این ماده در شرایط خاص مورد استقبال کاربران آن قرار گرفته‌است. امروزه با پیشرفت علم و فناوری مشخص شده‌است که صرف توجه به مقاومت به عنوان یک معیار برای طرح بتن برای محیط‌های مختلف و کاربردهای مختلف نمی‌تواند جوابگوی مشکلاتی باشد که در درازمدت در سازه‌های بتنی ایجاد می‌گردد. چند سالی است که مسئله دوام بتن در محیط‌های مختلف مورد توجه قرار گرفته‌است. مشاهده خرابی‌هایی با عوامل فیزیکی و شیمیایی در بتن‌هابتن‌ها، در اکثر نقاط جهان و با شدتی بیشتر در کشورهای در حال توسعه، افکار و اذهان مهندسان و شیمیدانان را به سمت طرح بتن‌هایی با ویژگی خاص و با دوام لازم سوق داده‌است. در این راستا در پاره‌ای از کشورها دستورالعمل‌ها و استانداردهایی نیز برای طرح بتن با عملکرد بالا تهیه شده و طراحان و مجریان در بعضی از این کشورهای پیشرفتهپیشرفته، ملزم به رعایت این دستورالعمل‌ها گشته‌اند.

مقاومت در مقابل فشار در حقیقت نشان‌دهندهٔ مرغوبیت بتن است. میزان آن به‌وسیلهٔ آزمایش فشاری روی نمونه‌های استوانه‌ای، مکعبی و مکعب مستطیل پس از یک دوره زمانی مشخص می‌شود. نیروی فشاری قائم است وبر روی سطوح فوقانی و تحتانی که کاملاً مسطح و صاف‌شده‌اند، وارد می‌شود. حد مقاومت زمانی است که نمونه خرد و ازهم‌گسیخته شود. معمولاً مقامت بتن پس از ۲۸ روز از ساختساخت، ملاک محاسبات قرار می‌گیرد. در بعضی از کشورها مقاومت بتن زا پس از ۹۰ روز ملاک عمل قرار می‌دهند. آنچه مسلم است اینکه [[مقاومت فشاری]] نسبت به سن بتن افزایش می‌یابد.