تلگراف در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
[[عباسعلی‌خان دنبلی]] اولین ایرانی بود که [[زبان مورس]] را یادگرفت و اولین کسی بود که نسبت به ارسال پیام به وسیله تلگراف اقدام کرد. او بعداً رسماً به استخدام اداره پست و تلگراف درآمد. در روز ۲۷ اسفند سال ۱۲۳۶ هجری شمسی نخستین پیام توسط تلگراف در ایران از مدرسه دارالفنون به کاخ ییلاقی ناصرالدین شاه ارسال شد. برخی‌ها نظیر «[[میرزا ملکم خان»]] ادعا می‌کردند که عامل اصلی ورود تلگراف به ایران بوده‌است اما حقیقت آن است که میل شخص [[ناصرالدین شاه]] از یک طرف و تمایل [[امپراطوری بریتانیا]] از سوی دیگر اصلی‌ترین عواملی بودند که باعث شدند حدود ۱۰ سال بعد از اتصال خطوط تلگراف در اروپا و [[آمریکا]]، این ابزار ارتباطی به ایران بیاید.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= |عنوان=از تلغراف تا تلگراف - پیدایش تلگراف در ایران
| ناشر = ایسنا |تاریخ = |تاریخ بازبینی=}}</ref> نخستین ارتباط تلگرافی در ایران در ۱۲۷۱ میان مدرسه دارالفنون و کاخ گلستان برقرار شد که مخابره ای آزمایشی بود. [۳][۴] با این حال تلگراف از ۱۲۷۲، و در پی انتشار اخبار و اطلاعات مربوط به آن در روزنامه وقایع اتفاقیّه ، در ایران شناخته شد و اخبار گسترش تلگراف در جهان و کاربردهای متنوع و تسهیل کننده آن، مکرراً گزارش گردید. در تمامی این گزارشها برای سیم و دستگاه تلگراف از تعابیری چون چرخ الماس، چرخ آتشی، سیم آهن، راه سیم آهن، چرخ صاعقه و سیم صاعقه استفاده شده است.<ref>ویکی فقه به نقل از روزنامه وقایع اتفاقیه</ref>
| ناشر = ایسنا |تاریخ = |تاریخ بازبینی=}}</ref>
 
== پانویس ==