فتح سیسیل توسط مسلمانان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
'''گشایش جزیرهٔ سیسیل از سوی مسلمانان''' از سال ۸۲۷ میلادی آغاز شد و تا سال ۹۰۲ ، سال سرنگونی آخرین دژ مهم [[بیزانس|بیزانسیان]] در جزیره ، [[تائورمینا]] ، به درازا انجامید. برج و باروهای منزوی شده ای در سواحل جزیره باقی ماند ، ولی فرمانروایی مسلمانان تا سدهٔ یازدهم و تصرف جزیره این بار به دست [[نورمن‌ها]] پابرجا بود .
 
اگرچه [[سیسیل]] از میانهٔ سدهٔ هفتم میلادی گاه و بیگاه از سوی [[مسلمانان]] مورد تاخت و تاز بود ، این یورشها کنترل [[بیزانس]] بر جزیره را تهدید نمی کردند . ستارهٔ بخت [[اغلبیان|فرمانروایان اغلبیِ]] [[افریقیه]] سال ۸۲۷ زمان امپراتوری [[میخائیل دوم]] و هنگامی برآمد که [[ایفیمیوس]] ، فرماندهِ ناوگان مستقر در جزیره، بر امپراتوری بیزانس شورید. [[ایفیمیوس]] که از وفاداران به امپراتوری شکست خورده و از جزیره بیرون رانده شده بود ، از [[اغلبیان]] کمک خواست . [[اغلبیان]] که این را فرصتی برای گسترش قلمرو ، چیرگی بیشتر بر نیروهای نظامی و کم کردن انتقادات دانشمندان دینی دربارهٔ «[[جهاد]]» می دانستند نیروهایشان را برای کمک به ایفیمیوس گسیل داشتند.
خط ۶:
 
دولت بیزانس برای کمک به بومیان جزیره چند بار نیروهای کمکی فرستاد ، ولی به دلیل درگیری های مرزی با [[خلافت عباسی]] در سرزمین های خاوری امپراتوری و نیروهای عربی که در جزیرهٔ [[کرت]] در دریای [[اژه]] نشیمن داشتند ، نیروی بسنده برای بیرون راندن [[اغلبیان]] از [[سیسیل]] در دسترس نبود. در سه دههٔ بعدی تاخت های مسلمانها به دیگر بخشهای سیسیل سخت تر شد.
دژ انا در میانهٔ جزیره پشت گرمی اصلی بیزانسیان در رویارویی با یورش های [[اغلبیان|اغلبی]] بود ، اما این دژ نیز در سال ۸۵۹ برافتاد . با این رخداد فشار بر بخشهای خاوری جزیره بیشتر شد و [[سیراکوز]] پس از محاصره ای طولانی در سال ۸۷۸ به دست مسلمانها افتاد. برخی از دژهای [[بیزانس|بیزانسی]] در شمال خاوری جزیره برای چند دهه دیگر هم پابرجا ماندند و تا سدهٔ ۱۱ میلادی نیز تلاش هایی برای بازپس گیری جزیره رخ داد ، ولی چیرگی مسلمانان بر جزیره چندان به چالش کشیده نشد. سرنگونی واپسین دژ بزرگ بیزانسی ، [[تائورمینا]] ، در سال ۹۰۲ ، در تاریخ کامل شدن گشایش اسلامی [[سیسیل]] شمرده میشود.
 
== بن مایه ==