پادشاهی یونانی باختری: تفاوت میان نسخه‌ها

بعد از دیودوت دوم، [[اوتیاوتیدم دموسیکم|اِوتی دِموس]] پادشاه شد و از ۲۲۲ تا ۱۹۰ ق. م. سلطنت کرد. [[آنتیوخوس سوم (سلوکی)|آنتیوخوس سوم سلوکی]] با او جنگید و شکستش داد؛ ولی بعد چنین صلاح دید که در مقابل مردمان آلتایی زردپوست که از شمال به سُغد فشار می‌آوردند، از او پشتیبانی کند؛ بنابراین پادشاهی او را به رسمیت شناخت. پسر او دِمتریوس بنای جهانگشایی را در این قسمت از آسیا گذارد. از طرف شمال از سُغد گذشته به [[فونیان]] رسید و به سرزمین [[تخاری‌ها]] در آن طرف [[سیردریا]] دست انداخت و بعد به راهی که از [[حوضه تاریم|تاریم]] و سزرمین [[تاتار]]ها می‌گذشت چیرگی یافت. در جنوب هم یونانی‌ها تا [[سندوپتاله]] رانده مملکتی وسیع بدست آوردند. مقصود یونانی‌های باختر این بود که بین اقیانوس هندوچینی‌ها میانجی دادوستد بازرگانی باشند. در این زمان ترقی باختر فوق‌العاده بود.

دیری نگذشت که برای دمتریوس یک نفر مدعی [[اوکراتید|اِوکراتید]] نام پیدا شد. او ضد دمتریوس قیام کرده، تاج و تخت باختر را غصب کرد. این شخص هم خیلی کاری بود، ولی بدست پسرش [[هلی‌اکل یکم|هلی‌اُکُل]] کشته شد. بعد مقارن این احوال [[مهرداد یکم]] اشکانی، نظری به باختر انداخته، در صدد برآمد، که آن را مانند زمان قبل از [[اسکندر مقدونی|اسکندر]] به ایران ضمیمه کند. چنین هم شد، زیرا یونانی‌ها مجبور گشتند باختر را به [[اشکانیان]] داده و خودشان به‌طرف جنوب رفته، در کابل برقرار شوند. (۱۳۹ ق. م).