جدایی‌خواهی احزاب کرد از ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز خنثی‌سازی ویرایش 28069234 از 5.217.188.185 (بحث)
برچسب: خنثی‌سازی
خط ۷۲:
 
باوجود اینکه حکومت ایران هرگز روی خوشی به جدایی مناطق غربی خود نشان نداده‌است، هیچ‌گاه مانند کشورهایی نظیر [[ترکیه]] و [[عراق]] دست به خشونت سازماندهی شده علیه کردها نزده‌است.<ref name="kreyenbroek17192">{{cite book|last1=Kreyenbroek|first1=Philip G.|last2=Sperl|first2=Stefan|title=The Kurds: A Contemporary Overview|publisher=[[Routledge]]|location=London; New York|pages=17–19|year=1992|isbn=978-0-415-07265-6|oclc=24247652|url=https://archive.org/details/kurds00pkre}}</ref> برخلاف کشورهای دیگر، که دارای جمعیت کردی هستند، مانند ترکیه، عراق و [[سوریه]]، جدایی طلبی احزاب کرد در ایران معمولاً با استقبال ناچیزی میان کردان روبرو شده‌است زیرا پیوندهای مستحکم قومی و زبانی میان کردها و [[مردمان ایرانی|سایر اقوام ایرانی]] وجود دارد.<ref>Banuazizi, Ali; [[Myron Weiner|Weiner, Myron]] (1986). ''The State, Religion, and Ethnic Politics: Afghanistan, Iran, and Pakistan''. Syracuse, N.Y. : [[Syracuse University Press]]. pp. 186–187. {{ISBN|978-0-8156-2385-4}}. [[OCLC]] 13762196.</ref><ref name="kreyenbroek17193">{{cite book|last1=Kreyenbroek|first1=Philip G.|last2=Sperl|first2=Stefan|title=The Kurds: A Contemporary Overview|publisher=[[Routledge]]|location=London; New York|pages=17–19|year=1992|isbn=978-0-415-07265-6|oclc=24247652|url=https://archive.org/details/kurds00pkre}}</ref><ref>Banuazizi, Ali; [[Myron Weiner|Weiner, Myron]] (1986). ''The State, Religion, and Ethnic Politics: Afghanistan, Iran, and Pakistan''. Syracuse, N.Y. : [[Syracuse University Press]]. pp. 186–187. {{ISBN|978-0-8156-2385-4}}. [[OCLC]] 13762196.</ref> کرینبروک می‌نویسد که بیشتر کردهای ایران هیچگونه علاقه‌ای به جدایی از ایران نشان نمی‌دهند<ref name="kreyenbroek1719">{{cite book|last1=Kreyenbroek|first1=Philip G.|last2=Sperl|first2=Stefan|title=The Kurds: A Contemporary Overview|publisher=[[Routledge]]|location=London; New York|pages=17–19|year=1992|isbn=978-0-415-07265-6|oclc=24247652|url=https://archive.org/details/kurds00pkre}}</ref> و حتی ایده خودمختاری را نیز رد می‌کنند.<ref name="kreyenbroek17194">{{cite book|last1=Kreyenbroek|first1=Philip G.|last2=Sperl|first2=Stefan|title=The Kurds: A Contemporary Overview|publisher=[[Routledge]]|location=London; New York|pages=17–19|year=1992|isbn=978-0-415-07265-6|oclc=24247652|url=https://archive.org/details/kurds00pkre}}</ref><ref name="romano240">{{cite book|last=Romano|first=David|title=The Kurdish Nationalist Movement: Opportunity, Mobilization and Identity|series=Cambridge Middle East studies, 22.|publisher=[[Cambridge University Press]]|location=Cambridge, UK; New York|year=2006|page=240|isbn=978-0-521-85041-4|oclc=61425259}}</ref> داشتن تاریخ و فرهنگ مشترک با سایر اقوامی که در ایران زندگی می‌کنند، دلیل دیگری است که ایده جدایی از ایران در میان کردها مورد استقبال قرار نگرفته‌است.<ref>Banuazizi, Ali; [[Myron Weiner|Weiner, Myron]] (1986). ''The State, Religion, and Ethnic Politics: Afghanistan, Iran, and Pakistan''. Syracuse, N.Y. : [[Syracuse University Press]]. pp. 186–187. {{ISBN|978-0-8156-2385-4}}. [[OCLC]] 13762196.</ref><ref>Kreyenbroek, Philip G. ; Sperl, Stefan (1992). ''The Kurds: A Contemporary Overview''. London; New York: [[Routledge]]. pp. 138–141. {{ISBN|978-0-415-07265-6}}. [[OCLC]] 24247652.</ref><ref>Kreyenbroek, Philip G. ; Sperl, Stefan (1992). ''The Kurds: A Contemporary Overview''. London; New York: [[Routledge]]. pp. 17–19. {{ISBN|978-0-415-07265-6}}. [[OCLC]] 24247652.</ref>
#بالا_گری_وه (بالاگریوه)
با توجه به اینکه زبان دوران باستان ایرانیان (زاگرس نشینان) تقریباً همان زبان لکی متشکل از کلمات اولیه (اشاره) مانند؛ اَ، وَه، یَه، سَه، اَ وَه ،اَ وَه سَه، یَه سَه، و... بوده، بالاگِرّی وه، به زبان آن دوران به معنای قامت آتشین (تیز و جسور) است. بالا = قد (قامت) و، گِرَّه، گِرّی، گِرا، یعنی آتش (آتشین) مانند (بالا بَرز، که به معنای قد بلند است) اینکه بعضی افراد سعی میکنند تاریخ را باب میل خود تفصیر کنند جای تاسف دارد.
■در دوران صفویان بویژ پس از شکست چالدران مناطق بزرگی از خاک ایران جدا و بخشی از خاک عثمانی گردید، بعد از جنگ جهانی اول امپراطوری عثمانی نیز فرو پاشید و با توافق انگلیس در سال ۱۹۲۳ میلادی، کشورهای ترکیه، سوریه و عراق از آن سربرآوردند و مناطق مذکور جزء خاک این کشورها گردید. ساکنان این مناطق (قامیشلو، حسکه، دیرک، و ...) همچون زاگرس نشینان از قبایل اصیل ایرانی فِیلی (پهله) بخصوص قبیله (دیرک) و به دیرک بالاگری وه (مردمان قامت آتشین) مشهور بودند.
●اکنون شهرستان #دیرک با مساحت ۵،۰۰۰ کیلومتر مربع و جمعیت حدود ۲۰۰،۰۰۰ نفر تنها شهرستان کاملاً کردنشین سوریه است که در مجاورت با شهر قدیمی جزیره بوتان در ترکیه واقع شده است.
●ولادیمیرمینورسکی تاریخدان و شرق شناس برجسته روسی اضحار میدارد که #دیرک_وندها از قبیله جنگروی (jangrui) متعلق به فِیلیها (پهله) می باشند.
●قبایل متعدد فیلی در نواحی کوهستانی ترکیه، سوریه و ایران سکونت دارند (شوبرل ص ۲۰).
●فیلی ها از عناصر لک و از شعب فرعی لُرها هستند (کرزن، جلد دوم، ص ۲۶۹-۲۷۰).
۱- الحوادث‌الجامعه ص ۱۵۵ (ترجمه فارسی بخش دوم ص ۱۲۱).
۲-تاریخ سرزمین ایلام / تالیف ناصر راد .
۳-مردم شناسی ایران / هنری فیلد / ترجمه عبدالله فریار .
#دیرک_بالا_گری_وه
 
== پانویس ==