صالح: تفاوت میان نسخه‌ها

صالح از نسل ششم نوح است او به مدت ۴۳۰ سال زیست او پیامبر قوم ثمود بود که در حوالی شام می‌زیستند قوم ثمود از نه قبیله تشکیل می‌شدند صالح سال‌ها قوم خود را به خداپرستی دعوت نمود؛ و گروهی اندک به او پیوستند قومش از او معجزه نبوت خواستند صالح به امر الهی شتری را در میان آورد و فرمود این شتر نشانه ایست در میان من و شما حرمت او را بدارید شتر آبشخور خود را می‌داند و به هر جا که میل دارد می‌رود کسی مانع او نشود اما قوم حرمت او را پاس نداشتند و سرانجام نه نفر از جوانان قوم متحد گردیده و تصمیم به قتل شتر گرفتند و آنراپیآن را پی نموده و کشتند و ناقه اش به کوه پناه برد در پی این حادثه صالح عذاب الهی را اعلام داشت و پس از سه روز وعده الهی سر رسید و صاعقه همه جا را فرا گرفت و دمار از قوم بت‌پرست او برآورد و صالح و پیروانش از این حادثه در امان بودند بقایای قوم صالح و اصحاب حجر برای عبرت آیندگان باقی ماند. قوم ثمود مردانی قوی و تنومند بودند و خانه‌های خود را در میان صخره‌ها و کوه‌ها می‌ساختند (۶۱ آیه در قرآن). قبرایشان در [[وادی السلام]] نجف است.<ref>داستان پیامبران ازموسویاز موسوی گرمارودی</ref>و<ref>73تا79اعراف-61تا68هود-141تا159شعرا-23تا32قمر-31تا41مومنون-45تا53نمل-80تا84حجر-43تا45ذاریات-4تا8حاقه-9فجر-11تا15شمس-73اعراف-38فرقان-96اعراف73اعراف-17و18فصلت</ref>

صالح در قوم [[ثمود]] زاده شد و در میان ایشان پرورش یافت، قوم ثمود گروهی از مردم بودند که در سرزمینی بین [[یهودیه]] و [[حجاز]] می‌زیستند. قوم ثمود در خانه‌هایی سنگی می‌زیستند که درون کوه‌ها تراشیده شده بود. (سوره حجر ۸۰–۸۴) قوم ثمود به پرستش بت‌های سنگی و چوبی می‌پرداختند. (هود ۶۲) صالح تلاش می‌کرد تا قوم خود را از پرستش بت‌ها بازدارد و ایشان را به یکتاپرستی فرابخواند، اما قوم ثمود سخن او را نپذیرفتند (هود ۴۲) و از وی درخواست معجزه کردند؛ بر اساس روایات اسلامی، روزی سنگ بزرگی از کوه شکافت و شتر ماده‌ای از آن بیرون آمد؛ صالح به قوم ثمود هشدار داد که به شتر آسیبی نرسانند. (هود ۶۴) اما قوم ثمود، شتر را گرفتند و کشتند، از آن زمان صالح ثمودیان را ترک کرد. پس از سه روز عذاب بر ثمود فروفرستاده شد؛ و پس از باد شدیدی که از آن در قرآن به صیحه تعبیر شده‌است؛ ثمودیان نابود شدند. آورده‌اند:که حق تعالی به صالح که ای صالح دعاکن تاماشتری که ایشان خواهندازاینخواهند از این سنگ بیرون آوریم که چهارهزارسالچهار هزار سال است که این شتررادراینجاخلق کرده‌ایم. صالح دست به نیازبه درگاه بی نیازبرداشتنیاز برداشت دعانمود. فی الحال آن سنگ شکافته شد ناقه بیرون آمد به آن طریق که ایشان خواسته بودندودرهمانبودند و در همان ساعت بچه ازاومتولدشداز او متولد شد. و به روایتی مدت سی سال ناقه بابچه خود درمیان ایشان بود. وشکل عجیب وهیبئتو هیبئت غریب داشت. چنان‌که کسائی که درصفت وی آورده که طول جثه اوصدگزبوداو صد گز بود. ومقداردرازیو مقدار درازی هر قائمه از هرقائمهقوائم ازقوائماو اوپنجاهپنجاه گزبود. پس مردم ازشیرآناز شیر آن منتفع گردیدندوپنیروروغنگردیدند و پنیر و روغن درست ساختند. وزروسیمو زر و سیم جامعه ازاوبهماز او بهم رسانیدندتابه مرتبه ای صاحب مال شدندکه هیچ‌کس راکاسه سفالین نبود. همه ظرفهای زروسیمزر و سیم داشتند. پس به این وسیله قدارومصداع رابر قتل ناقه داشتند. اول قدارتیری انداخت هردوساقهر دو ساق رابرهم دوخت. ومصداع ازعقباز عقب درآمده تیغ برکشیدواوراپیبرکشید و او را پی کرد. ناقه بیافتادوآوازیبیافتاد بلندبرکشیدو آوازی بلند برکشید. بچه اوآوازمادرشنیداو آواز مادر شنید. دریافت که مادرراکشتند بربالای کوه آمد سه باربانگبار بانگ زد. کوه شکافته شدوفرورفت. صالح گفت «ای قوم حرمت خدارافروگذاشتید. مستعدعذابمستعد عذاب باشید.»