* جداسازی باکتری بورخولدریا پسودومالئی برای اهداف تشخیصی می‌بایست به دقت صورت گیرد چرا که به شدت عفونت زا است (از این رو در سلاحهای بیولوژیک هم ممکن است بکار رود).
ملیوئیدوزیس در صورت عدم درمان با مرگ و میر بالایی همراه می‌باشد. گاهی نیاز به تخلیه جراحی عفونت موضعی است. بورخولدریا پسودومالئی اغلب به چند نوع [[آنتی‌بیوتیک]] نظیر سفتازیدیم، ایمی پنم، مروپنم و آموکسی سیلین کلاولانیک اسید و همچنین سفتریاکسون و سفوتاکسیم حساس می‌باشد. این باکتری اغلب به [[پنی سیلین]]، [[آمپی سیلین]]، سفالوسپورین‌های نسل اول و دوم، جنتامایسین و توبرامایسین مقاوم است. پس از درمان اولیه قوی ۱۴–۱۰ روزه می‌بایست دست کم ۳ ماه درمان با تری متوپریم–سولفامتوکسازول یا داکسی سیکلین جهت ریشه کنی عفونت صورت گیرد.
بورخولدریا سپاسیا همراه با دست کم هشت گونه دیگر مجموعه (کمپلکس) بورخولدریا سپاسیا را تشکیل می‌دهند.
بیماران مبتلا به بیماری سیستیک فیبروزیس (CF) و بخصوص افراد دچار بیماری گرانولوماتوز مزمن (CGD) نسبت به عفونت بورخولدریا سپاسیا حساس می‌باشند. کلونیزاسیون این باکتری‌ها در مجرای تنفسی یک مورد منع پیوند [[ریه]] در بیماران دچار CF است.
در صورت تماس فرد سالم با بیمار مبتلا به CF که دچار عفونت تنفسی با بورخولدریا سپاسیا شده‌است، احتمال ابتلاء به این بیماری وجود دارد و لذا در صورت تشخیص آن می‌بایست اقدامات جداسازی صورت گیرد.
بورخولدریا سپاسیا بر روی اغلب محیط‌های کشت بکار رفته برای کشت باکتریهای گرم منفی رشد می‌نماید. جهت کشت این باکتری می‌توان از محیط‌های کشت انتخابی حاوی کولیستین استفاده نمود.
این باکتری در مقایسه با باسیل‌های گرم منفی روده ای آهسته‌تر رشد می‌نماید و ۳ روز طول می‌کشد تا کولونی‌های این باکتری قابل مشاهده باشند.
* بورخولدریا سپاسیا اکسیداز و لیزین دکربوکسیلاز مثبت است و از تخمیر گلوکز اسید تولید می‌نماید ولی تمایز آن از بقیه پسودوموناس ها (مانند استنوتروفوموناس مالتوفیلیا) نیازمند بررسی‌های بیوشیمیایی دشوار است.
* بورخولدریا سپاسیا جدا شده از بیماران دچار CF اغلب مقاوم به چندین دارو است.
