احساس‌گرایی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار: ، اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح سجاوندی، اصلاح املا، اصلاح نشانی وب |
||
خط ۱:
'''احساس گرایی''' {{به انگلیسی|Sensualism}} فلسفه‌ای که در آن هدف پیگیری بیش از حد از لذات و علایق نفسانی است. فلسفه‌ای که [[دکترین]] اخلاقی آن بر مبنای این است که احساس تنها معیار شناخت خوبی است. در [[معرفت‌شناسی|شناخت‌شناسی]] تنها راه شناخت واقعی توسط احساس ایجاد می‌گردد. این ممکن است که [[ایده|ایده‌ای]] [[انتزاعی]] باشد. پیشینه این [[مکتب]] به [[فلسفه]] [[یونان]] بازمی‌گردد. از اولین‌ها می‌توان به [[اپیکور]] در [[لذت گرایی|لذت‌گرایی]] یا [[رواقیون]] اشاره کرد.
اصالت احساس Sensualism باور کسانی است که می‌گویند منشأ تمام معارف انسانی [[احساس]] است.<ref>جمیل صلیبا-منوچهر صانعی دره بیدی، ''فرهنگ فلسفی''، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ ه.ش ص ۱۱۸</ref>
بعدها احساس گرایی توسط احساس‌گرایان انگلیسی مانند [[جان لاک]] و [[دیوید هیوم]] و انجمن‌های انگلیسی مانند توماس بروان، [[دیوید هارتلی]] و [[جوزف پریستلی]] گسترش یافت. در قرن نوزدهم [[اثبات‌گرایی|اثبات‌گرایانی]] چون [[اگوست کنت]]، [[امیل لیتره]]، [[ایپولیت تن]] و [[هربرت اسپنسر]] مورد توجه بسیاری قرار گرفت.
| |||