بیجار: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۳۵:
'''بیجار''' یکی از شهرهای [[استان کردستان]]، مرکز [[شهرستان بیجار]] و از قدیمی‌ترین [[شهرهای ایران]] است.<ref name="کشف پی سنگی یک مجموعه ساختمانی در تپه قلعه بالا بیجار">[https://www.isna.ir/news/98041105407/%DA%A9%D8%B4%D9%81-%D9%BE%DB%8C-%D8%B3%D9%86%DA%AF%DB%8C-%DB%8C%DA%A9-%D9%85%D8%AC%D9%85%D9%88%D8%B9%D9%87-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D9%BE%D9%87-%D9%82%D9%84%D8%B9%D9%87-%D8%A8%D8%A7%D9%84%D8%A7-%D8%A8%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%B1] وبگاه ایسنا</ref>
بیجار در گذشته مرکز [[ولایت (تقسیمات کشوری)|ولایت]] [[گروس (بیجار)|گروس]] بوده‌است.<ref name="BĪJĀR-iranicaonline">[http://www.iranicaonline.org/articles/bijar-a-town-and-a-sahrestan-county-in-the-kurdistan-province-of-iran BĪJĀR-iranicaonline]</ref>
این شهر ۱٬۹۴۸ متر از سطح دریا [[ارتفاع از سطح دریا|ارتفاع]] دارد و از لحاظ ارتفاع ۷۷۰ متر از تهران و ۴۲۵ متر از [[سنندج]] بلندتر است.بیجار شهری آذربایجانی است که در تقسیمات استانی در نقشه استان کردستان قرار گرفته شده است.
فاصله شهر بیجار تا سنندج مرکز استان کردستان ۱۴۲ و تا شهر تهران ۴۷۲ کیلومتر می‌باشد. شهر بیجار از شمال غربی به کوه نقاره کوب با ارتفاع ۲٬۲۱۰ متر و از مغرب به کوه نِسار با ارتفاع ۲٬۳۵۰ متر و از جنوب غربی به کوه بادامستان با ارتفاع ۲٬۲۲۵ محدود می‌شود. بیجار منطقه‌ای کوهستانی است؛ با آب و هوایی سرد و خشک.
جمعیت این شهر بر پایه [[سرشماری عمومی نفوس و مسکن]] سال ۱۳۹۵ برابر با ۵۶٫۸۵۷ نفر می‌باشد.<ref name="نتایج سرشماری ۱۳۹۵">[https://www.amar.org.ir/سرشماری-عمومی-نفوس-و-مسکن/نتایج-سرشماری/جمعیت-به-تفکیک-تقسیمات-کشوری-سال-1395 نتایج سرشماری ۱۳۹۵] وبگاه مرکز آمار ایران</ref>اهالی شهر بیجار به زبان [[ترکی]] [[کردی سورانی]]
== نام ==
مورد اطمینان‌ترین ریشه‌یابی نام شهر بیجار، برگرفته از درختان بید فراوان در منطقه بوده که آن‌جا '''بیدزار''' نام داشته‌است. در زبان کردی به بید (بی) و به زار (جار) گفته می‌شود، می‌توان گفت بیجار دگرگون شده کلمه بیدزار است. بیجار کلمه‌ای است که ریشه در زبان پهلوی دارد، و چون زبان کردی با زبان پهلوی قرابت خاصی دارد، با این نظر که (بی) از زمان‌های گذشته و در موارد مختلف، مصحف یا لهجه‌ای از بید (درخت بید) بوده‌است<ref name=ToolAutoGenRef6>دهخدا علی‌اکبر، ''لغت‌نامه، جلد ۳، ص ۴۴۶۱، تهران''</ref> و جار نیز پسوند مؤخر امکنه و لهجه‌ای از (زار) بوده‌است، با توجه به اینکه در کتاب [[تاریخ بلعمی|ترجمه تاریخ طبری]] هم به معنای (زار) به‌کار رفته‌است؛<ref name=ToolAutoGenRef7>ابوالفضل بلعمی، ''تاریخ بلعمی، جلد ۵، ص ۶۴۴۵''</ref> پس می‌توان گفت: بیجار - بیجار، کلمه‌ای به معنای بیدزار بوده‌است.<ref name="ToolAutoGenRef5">مریوانی محمد، '' بیجار گروس در گذرگاه تاریخ، تهران، چاپ دوم، ۱۳۸۸، {{شابک|978-964-499-244-5}} شابک''</ref>{{سخ}}در اسناد قدیمی نوشتن بیدجار رواج داشته‌است، همچنین در بعضی زبان‌های غربی این شهر با نام بیدجار شناخته شده‌است.
| |||