نبرد سالامیس: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز جایگزینی با اشتباهیاب: فرامیخواند⟸فرامیخواند ، علیالرغم⟸علیرغم، بتذکر⟸به تذکر |
|||
خط ۲۹:
هردوت گوید:{{سخ}}
خشایارشاه در صدد استفاده از اختلافات داخلی [[یونانیان]] نبود و نمیخواست به این کشور حمله کند. اما اطرافیان وی از
جمله [[مردونیه]] داماد داریوش شکست [[نبرد ماراتون]] را مایه سرشکستگی ایران میدانست و خشایارشا را به انتقام
== تصمیم حمله به یونان ==
سرانجام خشایارشا به قصد حمله به یونان به [[کاپادوکیه]] واقع در [[آسیای صغیر]] رفت و این شهر را مرکز ستاد فرماندهی خود قرار داد. وی سه سال تمام به تجهیز سپاه مشغول شد و در نهایت سپاه بزرگی که بنا به گفته [[هرودوت]] در آن، ۴۶ گونه نژاد و قوم مختلف حضور داشتند، بسیج کرد و در بهار ۴۸۰ قبل از میلاد به سوی یونان حرکت کرد. عربها، هندیها، پارسها، مادها، سکاها، فنیقیها، مصریها و حتی ساکنان جزایر خلیج فارس نیز در این لشکرکشی حضور داشتند. البته لازم
== نبرد بزرگ ترموپیل و تصرف آتن ==
خط ۴۳:
[[آرتمیس یکم کاریا|آرتمیس]]، [[ساتراپ]] زن [[کاریا]]، به گفتهٔ [[هرودوت]] تنها کسی بود که قبل از نبرد با شرکت ایران، در این نبرد مخالفت کرد. قبل از شروع نبرد دریایی سالامیس، [[خشایارشا]] از همهٔ امیران محلی و فرماندهان دریایی نظرشان را راجع به نبرد دریایی خواسته بود. پاسخها تماماً در تأیید نبرد دریایی با نیروی بحریه یونان بود، مگر نظر [[آرتمیس]]، او گفت «من که در تمامی نبردهای شاه به لحاظ شجاعت و فداکاری از احدی کمتر نبودهام، عرضم این است که نیروهای خود را بیجهت تلف نکنید و از رزم دریایی احتراز جوئید زیرا یونانیان در کار دریا برتری دارند. چه الزامی در این کار است؟» اما فرمان شاه بر آن شد که رأی اکثریت به کار بسته شود و خود شاه شخصاً ناظر جریان نبرد باشد.
با شروع نبرد آرتمیس نیز
نیروی دریایی ایران برخلاف کشتیهای یونانی که آرایش صف را اختیار کرده بودند به دلیل تنگی جا بهطور ستونی اقدام به حمله کرد و ناگهان زیر آتش نیروهای دشمن قرار گرفت. نبرد تا شب ادامه داشت و در این نبرد بیش از نیمی از کشتیهای ایران و دو سوم کشتیهای یونان نابود شدند و لذا سپاه ایران اقدام به عقب نشینی کرد. یونانیان که ابتدا متوجه پیروزی خود نشده بودند در صبح روز بعد با شگفتی دیدند که از کشتیهای ایرانی خبری نیست! تمیستوکلس بعد از این پیروزی گفت «حسادت خدایان نخواسته که یک شاه واحد بر آسیا و اروپا حکمرانی کند.»
|