نهضت ترجمه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
به نسخهٔ 26434861 ویرایش 5.250.99.255 برگردانده شد: سره‌سازی. (توینکل)
برچسب: خنثی‌سازی
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
آغاز نهضت ترجمه به زمان منصور، اواخر نیمه اول قرن دوم هجری، بازمی‌گردد که در انآن ایرانیان بزرگی چون [[ابن مقفع]] با نام اصلی '''روزبه پور دادویه'''معروف به '''ابومحمد عبدالله ابن مقفع''' نقش بارز داشتند. او کتاب‌های زیادی از [[پارسی میانه]] به عربی برگرداند. از میان کتابهایی که روزبه ترجمه کرد می‌توان از [[کلیله و دمنه]]، تاجنامه انوشیروان، [[آیین‌نامه (ابن مقفع)|آیین‌نامه]]، سخنوری بزرگ (الأدب الکبیر) وسخنوریو سخنوری خُرد (الأدب الصغیر) نام برد.
 
در زمان حکومت هارون الرشید بیت‌الحکمه (خانهٔ حکمت) توسط خاندان ایرانی [[برمکیان]] راه اندازی شد و در آن تعداد زیادی از منابع علمی عمدتا از [[زبان فارسی میانه]] یا پهلوی و در درجه بعد از هندی,هندی، سریانی و  یونانی به عربی ترجمه شد.  
 
همانطور که دمیتری گوتاس در کتاب خویش در باره نهضت ترجمه مینویسد <nowiki>''</nowiki>نهضت ترجمه عمدتا به ترجمه کتابهای ایرانی موجود به زبان [[زبان فارسی میانه|فارسی میانه]] یا پهلوی پرداخت و شواهد موجود نشان میدهد تنها اثر یونانی که در زمان هارون از یونانی به عربی ترجمه شد المجسطی بوده است<nowiki>''</nowiki>. سپس تعدادی از مقالات و کتب یونانی هم به [[عربی]] ترجمه شد. البته پیش از این هم مرو و هم جندی شاپور کما بیش با فرهنگ و اندیشه یونانی, که بنا به گفته مورخین یونانی و ایرانی چون [[پرویز اذکایی]] خود جیره خوار دانش مغان ایران باستان بود, آشنا بودند و آثار یونانی به آن سرزمین‌ها راه یافته بود. در سایه کوشش ایرانیان علاقه‌مند به فرهنگ که در دربار نفوذ داشتند، ترجمه علوم از زبان‌های فارسی، سریانی و یونانی به عربی آغاز شد. رابطه بین دوره کوتاه مدت [[ریاضیات اسلامی]] و [[ریاضیات یونانی]] و هند هنوز به همان اندازه که در ترجمه‌های لاتین موجود است و درک شده‌اند درک نشده‌است که شاید دلیل آن نابودی اسناد باشد.