'''قطارهایقطار مَگلِومَگ‌لِو''' یا ماگلوماگ‌لِو {{انگلیسی|Maglev}} گونه‌ای از قطارها هستندقطارهاست که بطورهنگام حرکت، به‌طور شناور در هوا و در فاصله کمی از [[ریل]] قرار دارندمی‌گیرد و بدوندر دریافتحالی مقاومتکه زیادیتنها ازبا محیطهوا می‌تواننداصطکاک دارد می‌تواند با سرعت‌های بسیار زیاد به پیش بروندبرود، چرا که دیگر با ریل اصطکاک ندارد.
این قطارها برای حرکت خود از نیروی [[الکترومغناطیسی]] بهره می‌گیرند و بطور نظری مگلوها می‌توانند به سرعت‌هایی قابل مقایسه با سرعت [[توربوپروپ|توربوپراپ]] و هواپیمای [[جت]] (۵۰۰ تا ۵۸۰ کیلومتر در ساعت) دست بیابند.▼
▲این قطارها برای حرکت خود از نیروی [[الکترومغناطیسی]] بهره می‌گیرند و بطور نظری مگلوها می‌توانند به سرعت‌هایی قابل مقایسه با سرعت [[توربوپروپ|توربوپراپ]] و هواپیمای [[جت]] (۵۰۰ تا ۵۸۰ کیلومتر در ساعت) دست بیابندیابند.
نام مگلو از [[همامیزی]] دو واژه انگلیسی ''Magnetic'' (مغناطیسی) و ''levitation'' (شناوری) درست شده‌است.▼
▲نام مگلومگلو از [[همامیزی|هم‌آمیزی]] دو واژه انگلیسی ''Magnetic'' (مغناطیسی) و ''levitation'' (شناوری) درست شده‌است.
== تاریخچه ==
اولین طرح قطار مغناطیسی را رابرت گدار در نوامبر سال۱۹۰۹سال۱۹۰۹پیش مطرح کردنهاد. او پیشنهاد کرد بین شهر بوستون و نیویورک تونلی ایجادساخته شود که در آن قطارهای معلق در یک خلاء جزئی با نیروی مغناطیسی به حرکت در آیند. چند سال بعد در سال ۱۹۱۲ یک مهندس فرانسوی به نام امیل باشه یک طرحی را پیشنهاد کرد که شباهت زیادی به وسیله مغناطیسی فعلی داشت. وسیله آزمایشی ۱۵ کیلوگرمی او در اثر وجود آهنرباهایآهن‌رباهای برقی تغذیه شده با [[جریان متناوب]] از زمین بلند شده و به حرکت درمی‌آمد، ولی در اثر برخورد با دیوار آزمایشگاه از بین رفت.
نخستین خط بازرگانی مگلو در شانگهای چین به راستای ۳۰ کیلومتر بوسیله شرکت آلمانی ساخته شده‌است. این [[راه‌آهن]] فرودگاه شانگهای را به مرکز این شهر پیوند داده‌است.{{سخ}}
در ۲۲ سپتامبر ۲۰۰۶ یک مگلو در مسیر آزمایشی امسلاند در آلمان با یک واگن خدماتی برخورد کرد. بیش از بیست نفر در این حادثه کشته شدند. به گفته مقامات علت حادثه [[خطای انسانی]] بوده و ناشی از فناوری مگلو نیستنبوده‌است.
== فناوری ==
در مگلومگلو، تماسقطار با ریل وجودتماس ندارد و قطارها به جای غلتیدن چرخ‌ها بر روی ریلریل، قطار با [[نیروی مغناطیسی]] در هوا شناور شده، به جلو رانده می‌شوندمی‌شود. در فناوری مگلو نیروی مغناطیسی قطار را از زمین بلند کرده، با استفاده از [[موتور خطی]] (و نه دوار) رانده و در یک مسیر مشخص هدایت می‌کند.<ref name="kargozaaran.com">{{یادکرد وب |url=http://www.kargozaaran.com/ShowNews.php?14477 |title=روزنامه کارگزاران، شماره ۵۱۹، سه شنبه، ۲۸ خرداد، ۱۳۸۷ |accessdate=۲۷ مه ۲۰۰۹ |archiveurl=https://web.archive.org/web/20160623220128/http://www.kargozaaran.com/ShowNews.php?14477 |archivedate=۲۳ ژوئن ۲۰۱۶ |dead-url=yes }}</ref>
این قطارها نصف انرژی هواپیما را مصرف کرده و با همان سرعت نیز حرکت می‌کنند.<ref>[http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=39873 قطار برقی (تبیان)]</ref>
== مزایا و معایب مگلو ==
این سیستم نیز مانند هر سیستم دیگر دارای مزایا و معایبی است که برخی از مزایای آنمگ‌لو نسبت به سیستمهای ریلی عبارتند از: شتاب حرکتسرعت بیشتر، امکان افزایش فراز تا ۱۰ درصد و پایین بودن اصطکاک و برخی معایب این سیستم نیز عبارتند از: سابقه پایین عملیاتی کم و لذا نابالغ بودن تکنولوژی، وابستگی به یک کشور، حساسیت به زلزله بویژه در نوع آلمانی، نداشتن سابقه مسافت طولانی، هزینه ۴۰ تا ۶۰ میلیون دلار بر کیلومتر و ایمنی پایین [http://news.bbc.co.uk/2/5373004.stm]{{پیوند مرده|date=اکتبر ۲۰۱۹ |bot=InternetArchiveBot }}
همچنین فناوری مگلو مشترکات بسیار کمی با ترابری ریلی سنتی دارد و با خطوط ریلی معمولی سازگاری و تطابقسازگار نداردنیست.
قطار مگلو در سرعت‌های بالا سروصدای آزاردهنده‌ای دارد و میدان قوی مغناطیسی پیرامون مسیر قطار نیر تشعشعاتی دارد.<ref name="kargozaaran.com"/>
