فضاپیمای گالیله: تفاوت میان نسخه‌ها

'''گالیله''' [[فضاپیما]]یی [[فضاپیمای بدون سرنشین|بدون سرنشین]] است که در [[۱۸ اکتبر]] سال [[۱۹۸۹]] با هدف مطالعهٔ [[قمرهای مشتری|مشتری و قمرهایش]] به فضا پرتاب شد. فضاپیمای گالیله در [[۷ دسامبر]] [[۱۹۹۵]] به خانوادهٔ [[مشتری (سیاره)|مشتری]] رسید و دقیقترین عکس‌های آن زمان را برای دانشمندان فرستاد.

در دسامبر سال ۱۹۹۵ میلادی فضاپیمای گالیله ناسا کاوشگری را به درون [[جو مشتری]] انداخت که برای اولین بار نمونه‌هایی را از جو مشتری آزمایش کرد. این کاوشگر پس از حدود یک ساعت سقوط و کاوش در جو مشتری بر اثر فشار لایه‌های جوی منهدم شد. پس از پرتاب کاوشگر، فضاپیمای گالیله چندین سال به بررسی و مطالعه مشتری و قمرهای آن پرداخت. زمانی که گالیله ۲۹ امین دور گردش خود را به دور مشتری آغاز کرده بود، فضاپیمای [[کاسینی-هویگنس]] به نزدیکی مشتری رسیده بود تا از گرانش آن برای رسیدن به [[زحل]] کمک بگیرد. هر دو فضاپیما داده‌های هم‌زمانی از مغناط‌یس کره، [[باد خورشیدی]]، حلقه‌ها و شفق‌های مشتری گرفتند.<ref>مرکز نجوم کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان: [http://www.nojoum.com/Pages/Jupiter.aspx?View=Default مشتری] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20081008045444/http://www.nojoum.com/Pages/Jupiter.aspx?View=Default |date=۸ اکتبر ۲۰۰۸ }}</ref>

بخشی از مأموریت گالیله در مشتری، [[رها کردن]] یک [[کاوشگر]] در این سیاره بود. این کاوشگر برای نخستین بار موفق شد تا اندازه‌گیریهایاندازه‌گیری‌های دقیقی از جو مشتری انجام بدهد. گالیله ۳۴ بار دور بزرگ‌ترین سیارهٔ منظومه شمسی، مشتری، چرخید و اکتشافات بزرگی انجام داد. عکسهایعکس‌های گالیله از اقمار مشتری مشخص کرد که زیر سطح یخزدهٔ «[[اروپا (فمر)|اروپا]]» می‌تواند اقیانوسی وجود داشته باشد و «یو[[آیو (قمر)|آیو]]» نزدیکترین قمر مشتری، کاملاً فعال و آتشفشانی است.