واژهٔ شیمی از '''[[کیمیا]]''' در زبان زبان [[مصر باستان|مصری باستان]]، کیمیا از واژهٔ ''خامه'' یا ''خَمِه'' به معنای زمینِ سیاه برگرفته شده‌است. پس از [[دودمان بیست و هفتم مصر|تسلط ایرانیان بر مصر]] در [[۵۲۰ پیش از میلاد]]،میلاد، این واژه به صورت کیمیا به شرق آمده‌است و پس از تسلط [[یونانیان]] در [[۳۳۰ پیش از میلاد]] به صورت خومِیا {{به یونانی|χυμεία}} در یونانی نیز وارد گردیده‌است. در دوران تسلط [[خلافت اسلامی]] در [[خاور میانه]]، به صورت ''الکیمیاء'' درآمده‌است و با [[جنگ‌های صلیبی]] به صورت ''الشمی''{{انگلیسی|Alchemy}} مجدداً است. در [[زبان فارسی]]، شیمی یک [[ترانویسی]] از برابر [[زبان فرانسوی|فرانسوی]] است و نخستین بار در سال ۱۸۳۱ توسط [[میرزا صالح شیرازی]] در یک رسالهٔ علوم طبیعی که خود وی مرقوم داشته بود به‌کار برده شد که بعدها در مدرسهٔ [[دارالفنون]] با عنوان «''رسالهٔ طبیعیات''» تدریس می‌گردید.
== پیشینه ==
خط ۱۳:
[[File:Jabir ibn Hayyan.jpg|thumb|left|200px|[[جابر بن حیان]]، او را «پدر علم شیمی» نامیده‌اند و اولین کسی است که به علم شیمی شهرت و آوازه بخشید.]]
کوشش‌های نخستین [[بشر]] برای فهمیدن طبیعت مواد و بیان چگونگی دگرگونی آن‌ها ناموفق بود. اندک اندک کوشش‌ها برای تبدیل مواد کم ارزش، به مواد ارزشمندی چون [[زر]] و سیم،[[سیم]]، منجر به پیدایی دانش «[[کیمیا]]» گردید. هر چند در ظاهر دانش کیمیا به خواست اصلی خود نرسید، اما دستاوردهای [[کیمیاگری|کیمیاگر]]انکیمیاگران در این راه به اندوخته گرانبهایی تبدیل شد که پایه‌گذار شیمی مدرن گردید.<ref name="Shimi3">{{یادکرد |فصل=دوم |کتاب=شیمی (۳) و آزمایشگاه |ناشر =سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی |صفحه=۷۳ |شابک=964-05-1355-5}}</ref>
