ونسان ون گوگ: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز v1.43b - پروژهٔ چک‌ویکی (الگوهای دارای پیشوند نالازم الگو:)
برچسب: WPCleaner
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱۵:
| شهر مرگ = [[اور سور <!--ابر-->اواز<!--/ابر-->]]، نزدیک [[پاریس]]
| کشور مرگ = [[فرانسه]]
| علت مرگ = [[خودکشی]] {{ک}}(مورد تردید{{ک/پ}}<ref name=":0" />)
| مدفن = [[اور سور <!--ابر-->اواز<!--/ابر-->]]
| والدین =
خط ۴۷:
| پانویس =
}}
'''وینسنت وَن گوگ''' یا '''وینسنت ویلم فان گوخ''' {{به هلندی|Vincent Willem van Gogh}} (زادهٔ {{تاریخ تولد|۱۸۵۳|۳|۳۰}} – درگذشتهٔ {{تاریخ مرگ|۱۸۹۰|۷|۲۹}}) یک [[نقاش]] [[پسادریافتگری|پسادریافتگر]] [[هلند]]ی بود که کار او تأثیر گسترده‌ای بر [[هنر]] [[سده ۲۰ (میلادی)]] داشت. کار او شامل [[تک‌چهره]]، [[خودنگاره]]، [[چشم‌انداز]]، [[طبیعت بی‌جان]]، [[سرو]]، [[کشتزار]] [[گندم]] و [[گل]] [[آفتابگردان]] است. او از کودکی به نقاشی علاقه داشت ولی تا اواخر [[دهه|دههٔ]] دوم زندگی‌اش نقاشی نکرد. او بسیاری از کارهای شناخته‌شده‌اش را در دو سال آخر زندگی‌اش تکمیل کرد. وی در یک دهه بیش از۲٬۱۰۰ کار هنری تولید کرد که شامل ۸۶۰ [[نقاشی رنگ روغن]] و بیش از ۱٬۳۰۰ نقاشی با [[آبرنگ]]، [[طراحی]] و چاپ<ref name=prints /> می‌شود.
 
'''وینسنت وَن گوگ''' یا '''وینسنت ویلم فان گوخ''' {{به هلندی|Vincent Willem van Gogh}} (زادهٔ {{تاریخ تولد|۱۸۵۳|۳|۳۰}} – درگذشتهٔ {{تاریخ مرگ|۱۸۹۰|۷|۲۹}}) یک [[نقاش]] [[پسادریافتگری|پسادریافتگر]] [[هلند]]ی بود که کار او تأثیر گسترده‌ای بر [[هنر]] [[سده ۲۰ (میلادی)]] داشت. کار او شامل [[تک‌چهره]]، [[خودنگاره]]، [[چشم‌انداز]]، [[طبیعت بی‌جان]]، [[سرو]]، [[کشتزار]] [[گندم]] و [[گل]] [[آفتابگردان]] است. او از کودکی به نقاشی علاقه داشت ولی تا اواخر [[دهه|دههٔ]] دوم زندگی‌اش نقاشی نکرد. او بسیاری از کارهای شناخته‌شده‌اش را در دو سال آخر زندگی‌اش تکمیل کرد. وی در یک دهه بیش از۲٬۱۰۰ کار هنری تولید کرد که شامل ۸۶۰ [[نقاشی رنگ روغن]] و بیش از ۱٬۳۰۰ نقاشی با [[آبرنگ]]، [[طراحی]] و چاپ<ref name=prints /> می‌شود.
 
ون گوگ در [[خانواده]]‌ای سطح متوسط به بالا به دنیا آمد و جوانی خود را به عنوان فروشنده آثار هنری گذراند. او پس از تدریس در [[آیل‌ورث]] و [[رامس‌گیت]] [[انگلستان]] به [[لاهه]]، [[لندن]] و [[پاریس]] [[مسافرت]] کرد. او در جوانی عمیقاً [[دین|مذهبی]] بود و آرزو داشت [[کشیش]] شود. از [[۱۸۷۹ (میلادی)]] به عنوان مُبلغ [[مسیحیت|مسیحی]] در میان [[کارگر]]ان [[زغال‌سنگ]] در [[بلژیک]] فعالیت کرد و در آنجا آغاز به کشیدن طرح‌هایی از مردم [[محلی (بوم‌شناسی)|محلی]] نمود. در [[۱۸۸۵ (میلادی)]] [[سیب‌زمینی‌خورها]] را که نخستین کار مهم او شناخته می‌شود کشید. در [[مارس ۱۸۸۶]] به پاریس رفته و با [[دریافتگری]] فرانسوی آشنا شد. بعدها به جنوب فرانسه رفت و تحت تأثیر نور آفتاب شدید آنجا قرار گرفت.
سطر ۵۸ ⟵ ۵۷:
== زندگی‌نامه ==
=== کودکی و جوانی (۱۸۵۳–۱۸۸۰) ===
ونسان ون گوگ در [[۳۰ مارس ۱۸۵۳]] در [[زوندرت|زوندِرت]]<ref>Zundert</ref>؛ [[روستا]]یی نزدیک شهر [[بردا (هلند)|بردا]] در استان [[برابانت شمالی]] هلند<ref>[http://www.arthistoryarchive.com/arthistory/expressionism/Vincent-Van-Gogh.html Vincent Van Gogh Biography, Quotes & Paintings], ''The Art History Archive''; retrieved 12 July 2011.</ref><ref>Pomerans (1997), pg. 1</ref> نزدیک مرز بلژیک زاده شد. او بزرگترین فرزند زنده‌مانده آنا کورنلیا کاربنتوس و [[تئودوروس ون گوگ]] بود. [[پدر]] و [[پدربزرگ و مادربزرگ|پدربزرگ]] او کشیش و سه‌سه تا از عموهایش فروشنده آثار نقاشی بودند. نام پدربزرگ و عموی او نیز ونسان بود که به او «عمو کِنت» می‌گفت. همچنین ونسان نام برادر بزرگ‌تر وی و فرزند نخست خانواده بود که چندی پس از تولد و یک سال پیش از تولد ونسان درگذشته بود. برادر محبوب و حامی‌اش تئودوروس ون گوگ، ملقب به تئو، چهار سال پس از ونسان در [[۱ مه ۱۸۵۷]] به‌دنیا آمد. سپس خانواده ون گوگ دارای چهار فرزند دیگر، یک [[پسر]] به نام کور و سه [[دختر]] به نام‌های آنا، الیزابت و ویل شد. ونسان اغلب کودک ساکت و آرامی بود.
 
در سال [[۱۸۶۰ (میلادی)]] وارد [[دبستان]] روستای زوندرت شد. جایی که یک کشیش [[کلیسای کاتولیک|کاتولیک]] به ۲۳۰۰ [[دانش‌آموز]] درس می‌داد.
سطر ۷۲ ⟵ ۷۱:
در همین دوران او عاشق دختر صاحب‌خانه‌اش آگنی لویر<ref>Eugénie Loyer</ref> شد ولی از وی جواب رد شنید. ونسان به‌تدریج گوشه‌نشین شد و به دین روی آورد. پدر و عمویش او را به پاریس فرستادند. در آن‌جا بود که ونسان از اینکه با هنر مانند یک کالای مصرفی برخورد می‌کرد پشیمان شد و این روحیه را به مشتریان نیز منتقل می‌کرد تا این‌که در [[۱۸۷۶ (میلادی)]] از کار اخراج شد.
 
اعتقاد مذهبی او به تدریج شدیدتر شد تا آنجا که به انگلستان بازگشت و در یک مدرسه به صورت داوطلبانه و بدون [[دستمزد]] به تدریس مشغول شد. او تصور می‌کرد در مسیر درست زندگی قرار گرفته‌گرفته است. این مدرسه در [[بندر رامس‌گیت|بندر رامس گیت]]<ref>Ramsgate</ref> قرار داشت و این فرصتی بود تا ونسان چند طرح از مناظر آن‌جا بکشد. ونسان، به مدت ۱۵ ماه در رشته [[علوم دینی]] در [[آمستردام]] تحصیل کرد. او پس از ترک تحصیل و پرداختن به نقاشی، سال‌ها پس از این دوران به‌عنوان «وحشتناک‌ترین دوران زندگی»اش نام برد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.dw.de/مشهورترین-ترکتحصیل-کردههای-جهان/g-18230855 |عنوان= مشهورترین ترک‌تحصیل کرده‌های جهان | ناشر = |تاریخ = ۱۴ بهمن ۱۳۹۳ |تاریخ بازبینی=}}</ref>
 
مدتی بعد جای مدرسه عوض شد و ونسان هم به خانه بازگشت و شش ماه را در یک [[کتاب‌فروشی]] به کار مشغول بود. ولی این کار وی را راضی نمی‌کرد و وی بیشتر وقت خود را در اتاق پشت مغازه به طراحی و [[برگردان]] [[انجیل]] به زبان‌های [[زبان انگلیسی|انگلیسی]]، [[زبان فرانسوی|فرانسوی]] و [[زبان آلمانی|آلمانی]] می‌گذراند.
سطر ۸۵ ⟵ ۸۴:
 
=== زندگی هنری (۱۸۸۰–۱۸۹۰) ===
ونسان ون گوگ فعالیت هنری خود را به عنوان طراح و نقاش از سال [[۱۸۸۰ (میلادی)]] و در سن ۲۷ سالگی آغاز کرد. وی پس از مواجهه با آثار [[ژان فرانسوا میله]] عمیقاً تحت تأثیر نقاشی‌های او و پیام اجتماعی آنها قرار گرفت و در همین زمان بود که طراحی را به‌صورت جدی و حرفه‌ای آغاز کرد. او از آنجا که در سن ۳۷ سالگی درگذشت، در واقع تمام آثارش را در ۱۰ سال آخر عمر خویش آفرید که شامل بیش از ۹۰۰ نقاشی، بیش از ۱۱۰۰ طراحی و ۱۰ چاپ<ref name=prints /> می‌شود. برخی از پرآوازه‌ترین آنها در ۲ سال پایانی عمرش کشیده شده‌اند.
 
ون گوگ در ابتدا تحت تأثیر نقاشی‌های هلندی از رنگ‌های تیره و اندوه‌ناک استفاده می‌کرد تا این‌که برادر جوان‌ترش تئو که به خرید و فروش تابلوهای نقاشی اشتغال داشت بعدها باعث آشنایی او با نقاشان [[دریافتگری|دریافتگر]] شد.<ref>[[ارنست گامبریچ|ارنست هانس گامبریچ]](۱۳۸۵)، ص ۵۳۲</ref> آشنایی وی با [[جنبش‌های هنری|جنبش‌های]] دریافتگری و نودریافتگری در پاریس پیشرفت هنری او را سرعت بخشید.
سطر ۱۱۴ ⟵ ۱۱۳:
 
=== بریدن گوش چپ ===
وَنسان وَن گوگ که از [[بیماری روانی]] رنج می‌برد، در [[دسامبر ۱۸۸۸]] [[گوش]] چپ خود را با [[تیغ]] [[سلمانی]] برید.<ref>[http://www.bbc.com/persian/arts/2016/08/160829_l51_van_gogh_madnees_painting معمای جنون وَن گوگ]، ''بی‌بی‌سی فارسی''</ref> دربارهٔ اصل ماجرا تردیدی وجود ندارد و خود نقاش هم در دو خودنگاره تصویر خود را با گوش باند پیچی شده کشیده‌است. ون گوگ تا روز [[۲۳ دسامبر]] دو گوش درست داشت، اما روز بعد که او را در بستر غرق خون یافتند، جای گوش چپ<ref>شور زندگی / ایرونیگ استون / دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن / چاپ 11، 1370، انتشارات یزدان / صفحه 407</ref> او خالی بود و به یاد نمی‌آورد چه بلایی به سرش آمده‌آمده است. دربارهٔ چگونگی ماجرا حرف و حدیث زیاد است و دو گفتمان بر سر زبان‌ها است:
 
'''نخست:''' ون گوگ، که در اوایل سال ۱۸۸۸ به توصیه برادر کوچک و مهربانش تئو به شهر [[آرل]] در جنوب فرانسه کوچ کرده بود چند ماه بعد به ناراحتی روحی و افسردگی شدید دچار شد؛ او در [[کابوس|کابوس‌های]]‌های ترسناک و [[هذیان|هذیان‌آلود]]‌آلود دست و پا می‌زد و به حالت [[روان‌پریشی]] نزدیک می‌شد. هنرمند رنجور و حساس که از مدتی پیش در گوش چپ خود صداهایی تحمل‌ناپذیر می‌شنید تصمیم گرفت با اقدامی قطعی خود را از شر گوش راحت کند.
 
'''دوم:''' روایت دیگر این است که ون گوگ به یک زن [[روسپی]] به نام راشل دل بسته بود و چون مال و منالی نداشت به او بدهد، به دلبر خود قول داده بود که به او یک «هدیه گرانبها» تقدیم کند و این البته گوش خودش بود. برای این روایت گواه واقعی وجود دارد. زیرا راشل واقعاً گوش بریده را دریافت کرد.<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2013/12/131224_l51_van_gogh_ear_arts.shtml چه بلایی بر سر گوش ون گوگ آمد؟]، ''بی‌بی‌سی فارسی''</ref>
سطر ۱۳۰ ⟵ ۱۲۹:
 
=== تردید در خودکشی ===
بر پایه باور بیشتر مردم، وی [[خودکشی]] کرده‌کرده است. ولی بر پایه برخی گفته‌ها، مرگ وی در اثر شلیک گلوله از یک تفنگ معیوب توسط دو نوجوان مست صورت گرفته‌گرفته است و وی بعداً تصمیم گرفت که برای حفاظت از آنها، مسئولیت واقعه را بر عهده بگیرد. پژوهشگران معتقدند که گلوله با زاویه و نه به‌طور مستقیم به قسمت فوقانی شکم ون گوگ اصابت کرده است. در حالی که در صورت خودکشی انتظار می‌رود گلوله به‌طور مستقیم به فرد اصابت کند.<ref name=":0" />
 
پژوهشگران بر پایه شواهد و نامه‌های به‌دست‌آمده معتقدند که ون‌گوگ نیت خودکشی نداشته اما زمانی که با مرگ یا خطر آن مواجه شد، خود را تسلیم مرگ کرده‌کرده است.<ref name=":0">{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=۲۵ مهر ۱۳۹۰|وبگاه=بی‌بی‌سی فارسی|نشانی=https://www.bbc.com/persian/arts/2011/10/111017_l34_vangogh_biograpghy_suicide.shtml|عنوان='دلیل مرگ ون گوگ خودکشی نبوده است'}}</ref>
 
در سال [[۱۹۶۵ (میلادی)]] یک [[کشاورز]]، تفنگی را که ون گوگ با آن خودکشی کرد در مزرعه گندمی که ون‌گوگ برای نقاشی به آن می‌رفت در نزدیکی دهکده اور سو اواز پیدا کرد. با اینکه قدمت این [[تپانچه]] تقریباتقریباً و [[کالیبر]] گلوله‌های آن شبیه همان گلوله‌هایی است که ونسان ون‌گوگ خود را با آن کشت اما درباره اصالت این تفنگ، تردیدهای اساسی وجود دارد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=۳۰ خرداد ۱۳۹۸|وبگاه=بی‌بی‌سی فارسی|نشانی=https://www.bbc.com/persian/arts-48702687|عنوان=حراج 'اسلحه‌ای' که ون‌گوگ با آن خودکشی کرد}}</ref>
 
== نامه‌ها ==
{{نوشتار اصلی |نامه‌های ونسان ون گوگ}}
جامع‌ترین منبع اصلی برای درک ون گوگ به عنوان یک هنرمند و به عنوان یک انسان مجموعه‌ای از نامه‌های بین او و برادر کوچکترش تئودوروس ون گوگ است.<ref name="Pix">Pomerans (1996), ix</ref> آن نامه‌ها پایه همه دانش ما درباره افکار و عقاید ون گوگ هستند.<ref>[http://www.vangoghletters.org/vg "Van Gogh: The Letters"], vangoghletters.org; retrieved 7 October 2009.</ref><ref>[http://www.webexhibits.org/vangogh Van Gogh's letters, Unabridged and Annotated], webexhibits.org; retrieved 25 June 2009.</ref> تئو از نظر مالی و احساسی حامی ون گوگ بود. بیشتر آنچه به عنوان افکار و عقاید هنری ونسان شناخته شده‌شده است، در صدها نامه فرستاده‌شده بین آنها بین سال‌های ۱۸۷۲ تا ۱۸۹۰ ثبت شده‌شده است. بیش از ۶۵۰ نامه از ونسان به تئو و حدود ۴۰ نامه از تئو به ونسان باقی مانده‌مانده اند.
 
گرچه بسیاری از نامه‌ها تاریخ ندارند، تاریخدانان هنری می‌توانند ترتیب زمانی آنها را تعیین کنند. البته مشکلاتی هم، به ویژه برای مشخص‌کردن تاریخ نامه‌های فرستاده شده از آرل، وجود دارد. گرچه مشخص است که در این دوره ونسان حدود ۲۰۰ نامه به زبان‌های هلندی، فرانسه و انگلیسی به دوستانش نوشت.<ref name="H143">Hughes (1990), 143</ref> تجزیه و تحلیل دوران زندگی ونسان در پاریس سخت‌ترین دوره است. چون دو برادر با هم زندگی می‌کردند و نیازی به مکاتبه نداشتند.<ref>Pomerans (1996), i–xxvi</ref>
سطر ۱۴۶ ⟵ ۱۴۵:
ونسان در انزوای خودخواسته‌اش در آرل، همه اندیشه‌ها و امیدهایش را در نامه‌هایی به تئو، که به صورت خاطره‌نگاری‌های روزانه درآمده بود می‌نوشت. در این نامه‌ها رسالتی که نقاش در خود احساس می‌کرده، تلاش‌ها و کام‌یابی‌ها، تنهایی غم‌بار و آرزوی داشتن هم‌صحبتی همدل به خوبی آشکار است.
 
در یکی از نامه‌هایش به تئو می‌نویسد: «ایده تازه‌ای در سرم بود و این پیش‌طرحی از آن است. این بار موضوع تابلو همان اتاق خواب خودم است، اتاقی که در آن فقط رنگ است که اهمیت دارد؛ و ضمن آن که با سادگی و یک‌دستی خود شکوهی به اشیاء داده‌داده است، نشان می‌دهد که این اتاق چیزی جز محل خواب و استراحت نیست. خلاصه بگویم، نگاه‌کردن به این تابلو باید موجب استراحت فکر و بیش از آن آسودگی خیال شود.»<ref>[[ارنست گامبریچ|ارنست هانس گامبریچ]](۱۳۸۵)، ص ۵۳۶</ref>
 
علاوه بر نامه‌های ونسان به تئو، نامه‌هایی به [[آنتون فان راپارد]] ،[[امیل برنار]]، خواهرش ویل و دیگران نیز به‌جا مانده‌مانده اند. این مجموعه، نخستین‌بار در سال [[۱۹۱۴ (میلادی)]] توسط همسر برادرش [[یوهانا ون گوگ-بونگر]] در سه جلد به چاپ رسید و بعدها گفت آن را با ترس منتشر کرده‌است چون نمی‌خواست کارهای هنرمند در سایه زندگی‌اش قرار بگیرند. ون گوگ خود از خوانندگان علافه‌مند [[زندگی‌نامه]] هنرمندان دیگر بود و انتظار داشت زندگی آنها مطابق شخصیت هنری آنها باشد.<ref name="Pix" />
 
== تئودوروس ون گوگ ==
سطر ۱۶۴ ⟵ ۱۶۳:
* طراحی: ۱۰۳۹ عدد
* پیش‌طرح ضمیمه نامه: ۱۳۳ عدد
* چاپ: ۱۰ عدد (شامل ۹ [[چاپ سنگی]] و ۱ [[چاپ فلزی]])<ref name=prints />
* نامه‌ها (نوشته شده توسط ونسان ون گوگ): ۸۲۰ عدد<ref name=overview>[http://vangoghletters.org/vg/overview.html مروری بر نامه‌های ون گوگ] {{نشان زبان|en|انگلیسی}}، وبگاه نامه‌های ون گوگ وابسته به موزه ون گوگ. بازبینی‌شده در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۵.</ref>
 
سطر ۱۷۰ ⟵ ۱۶۹:
 
== آثار دربارهٔ ون گوگ ==
کتاب‌ها و فیلم‌های داستانی و مستند زیادی دربارهٔ ون‌ون گوگ و آثارش نوشته و ساخته شده‌شده است. از جمله:
* کتاب ''[[شور زندگی (رمان ایروینگ استون)|شور زندگی]]'' نوشته [[ایروینگ استون]]، نویسندهٔ اهل [[ایالات متحده آمریکا]] و فیلمی اقتباسی با [[شور زندگی (فیلم ۱۹۵۶)|همین نام]] ''که در سال'' فیلم ۱۹۵۶ توسط [[وینسنت مینلی]] و با بازی [[کرک داگلاس]] و [[آنتونی کوئین]] ساخته شد.<ref>[http://www.imdb.com/find?s=all&q=Van+Gogh&x=6&y=0 IMDb Search<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>
* فیلمی با نام ''[[دوستدار تو، ونسان]]'' که در سال ۲۰۱۷ به کارگردانی و نویسندگی دوروتا کوبیلا و هیو ولچمن ساخته شده‌شده است که تماماً به سبک نقاشی ون گوگ بوده و روایت یک سال پس از مرگ وی است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=بازسازی زندگی و مرگ «ون گوگ» در فیلم انیمیشن «دوست داشتن ونسان»|نشانی=https://fa.euronews.com/2015/01/30/vincent-van-gogh-to-come-back-to-life-thanks-to-oscar-winning-animation-studio|وبگاه=euronews|تاریخ=2015-01-30|بازبینی=2019-02-17|کد زبان=fa}}</ref>
* کتاب زندگی‌نامه و نقد و تحلیل کارهای وی با نام ''ونسان ون‌گوگ''، نوشتهٔ هربرت فرانک، که به [[زبان فارسی]] نیز توسط محمود رامبد [[برگردان]] شده و از سوی [[انتشارات هرمس]] به چاپ رسیده‌رسیده است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=ایبنا - 123 سال از مرگ ونگوگ گذشت|نشانی=http://www.ibna.ir/fa/doc/report/175545/123-سال-مرگ-ونگوگ-گذشت|وبگاه=خبرگزاری کتاب ایران (IBNA)|تاریخ=2013-08-25|بازبینی=2019-02-17|کد زبان=fa|نام خانوادگی=Behnegarsoft.com}}</ref>
* فیلم [[بر دروازه ابدیت (فیلم)|''بر دروازه ابدیت'']] که در سال ۲۰۱۸ به کارگردانی [[جولیان اشنابل]] و با بازی [[ویلم دفو]] در نقش ون گوگ ساخته شد که به روزهای پایانی زندگی ونسان ون گوگ، در شهر آرل فرانسه می‌پردازد. عنوان این فیلم برگرفته شده از نقاشی رنگ روغنی است که ون گوگ زمانی که در جنوب فرانسه به سر می‌برد، حدود دو ماه پیش از درگذشتش آن را کشیده بود.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=مراسم فرش قرمز فیلمی دربارهٔ ون‌گوگ در جشنواره فیلم ونیز|نشانی=https://fa.euronews.com/2018/09/04/venice-film-festival-red-carpet-of-at-eternity-s-gate-on-painter-vincent-van-gogh|وبگاه=euronews|تاریخ=2018-09-04|بازبینی=2019-02-17|کد زبان=fa}}</ref>
 
سطر ۲۴۲ ⟵ ۲۴۱:
 
{{ترتیب‌پیش‌فرض:ون گوگ، ونسان}}
 
[[رده:ونسان ون گوگ]]
[[رده:افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی]]
خط ۲۶۴:
[[رده:نقاشان طبیعت بی‌جان اهل هلند]]
[[رده:نقاشی‌های ونسان ون گوگ]]
[[رده:ورزشکاران دور از وطن اهل هلند در بلژیک]]