دانشگاه: تفاوت میان نسخه‌ها

آینده دانشگاه‌های امروزی به صورت ساختمانی سنتی از [[خشت]] و گل به چند دلیل در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. یک [[مؤسسه]] [[اروپایی]] یا مسیحی ویژه نخبگان در حرکت به سوی مدل آموزشی همگانی مشکلات قابل توجهی داشته‌است. این مدل باید به دنبال افزایش سطح کیفی پرورش نخبگان و دستیابی به حقایق عینی باشد. [[استنلی آرونویتز]] در مطالعه [[دانشگاه‌های آمریکا]] پس از [[جنگ جهانی دوم]] («کارخانه دانش») می‌گوید که دانشگاه‌های آمریکا تحت تأثیر مسائل مربوط به [[اشتغال]]، فشار بر دانشگاه‌هایی که زمین آن‌ها موقوفه‌است، و بی‌توجهی [[سیاست‌مدار|سیاست‌مداران]] و عدم آگاهی دانشگاه‌ها از نیازهای [[جامعه]] بوده‌اند. به صورت نظری تر [[بیل ریدینگز]] (مرحوم) در مطالعه ۱۹۵۵ خود با عنوان «ویرانی دانشگاه‌ها» تصریح می‌کند که [[دانشگاه‌های جهان]] به‌طور ناامیدکننده‌ای در اثر جهانی‌سازی و بی‌ارزشی تعالی بوروکراتیک تغییر کرده‌اند. وی معتقد است که دانشگاه‌ها به زندگی مصرف گرایانه و ویرانگر خود ادامه می‌دهند تا ما به فکر آموزش‌های پیشرفته فراملی بیفتیم که فراتر از مسائل ملی و سازمانی حرکت می‌کنند.

 

جنبش در حال گسترشی به نام [[دانشگاه عصر سوم]] (U3A) شکل گرفته‌است که شامل [[گروه]]‌های کوچک، مستقل و خود مختار از [[اندیشمند|اندیشمندان]] [[بازنشسته]] و دیگر کسانی است که برای خودشان مطالعه می‌کنند؛ این دانشگاه‌ها خیریه هستند و هیچ گونه مدرک یا گواهی نمی‌دهند: دانشگاه به شکل باستانی، یعنی مجموعه‌ای از اندیشمندان. دامنه مطالعات U3A فراتر از محدوده دانشگاه هاست و شامل اغلب رشته‌های فیزیکی و ذهنی است که برای افرادی که در «عصر سوم» زندگی خود قرار دارند مفید است.