بهداشت: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹:
با این وجود، مردم دوران [[پیشاتاریخ]] با توجه به تجربیات و نیز، اعتقادات مذهبی یا خرافی خود، به گونه‌ای از بیمار شدن جلوگیری می‌کردند<ref name="autogenerated2">{{یادکرد وب| نشانی = http://www.hygiene-educ.com/fr/profs/histoire/sci_data/intro.htm.| عنوان = تاریخچهٔ بهداشت| تاریخ بازدید = ۲۸ فوریه ۲۰۰۹| تاریخ = | ناشر = | زبان = فرانسه}}{{پیوند مرده|date=اکتبر ۲۰۱۹ |bot=InternetArchiveBot}}</ref>.
 
در [[روم باستان]]، بهداشت به عنوان نماد سلامتی شناخته می‌شد. به همین منظور، [[حمام عمومی|حمام‌های عمومی]] متعددی در شهرهای مختلف ساخته می‌شدند، علاوه بر استحمام که تا حدودی مفهومیمفهوم تزکیه‌کنندهپاکیزگی داشت، [[ماساژ]] و کرم‌های معطر نیز مورد استفاده قرار می‌گرفتند. منشأ کلمهٔ بهداشت <ref>Hygiene</ref> نیز به همان دوره، و به الههٔ سلامتی و پاکیزگی، [[هیجیا]] {{به یونانی باستان|Ὑγιεία}}، دختر [[اسقلبیوس]] بازمی‌گردد. <ref name="autogenerated2"/><ref name="autogenerated3">{{یادکرد وب| نشانی = http://fr.wikipedia.org/wiki/Hygiène| عنوان = ویکی‌پدیای فرانسوی | تاریخ بازدید = ۲۱ فوریه ۲۰۰۹| تاریخ = | ناشر = | زبان = فرانسه}} </ref>
 
در ابتدای [[قرون وسطی]]، استحمام به عنوان پاک‌کنندهٔ روح، در میان بسیاری از مردم متداول شد. ولی به مرور زمان و با گسترش اعتقادات خرافاتی مبنی بر این که آب موجب بازشدن منافذ پوست و ورود بیماری‌ها به بدن می‌شود، استحمام از رواج افتاد؛ و حمام‌های عمومی منبعی برای ابتلا به بیماری‌ها شناخته شد. در مقابل، چرک بدن لایهٔ محافظی در برابر بیماری‌ها پنداشته شد. به‌علاوه، [[توالت]]ها در مکان عمومی و در ملأعام قرار داشتند (حتی در قلعهٔ پادشاهان)، و فضولات در کوچه‌ها منظره‌ای طبیعی شناخته می‌شد. دست‌ها و صورت تنها بخش‌هایی از بدن که در این دوره به‌طور منظم شست‌وشو می‌شدند. به این ترتیب، برای پوشاندن بوی بد بدن تنها از انواع [[عطر]] استفاده می‌شد.
 
این وضع در دوران [[رونسانسرنسانس]] به علت شیوع بیماری‌هایی خطرناک، چون [[سیفیلیس]] و [[طاعون]] بدتر شد. مردم برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری‌ها، استفاده از آب را به حداقل رسانیدند، و برای شست‌وشو تنها از پارچه‌هایی خشک استفاده می‌کردند.
 
در دورهٔ پادشاهی [[لویی شانزدهم]]، استفاده از آب، دوباره و به تدریج متداول شد. توالت و دست‌شویی‌ها به اتاق‌هایی جداگانه منتقل شد و استحمام به دور از چشم دیگران انجام گرفت. داشتن حمام در خانه رواج یافت؛ هرچند هدف از آن‌ها در درجهٔ اول استراحت بود، و نه شست‌وشو.