لامپ خلأ: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۶:
تِریود نوعی لامپ خلأ است که یک اتّصال الکتریکی به صورت یک شبکهٔ فلزیِ استوانهای (Grid) از جنس آلیاژ نیکل و کرم، میان کاتد و آند آن قرار گرفته که سیگنال الکتریکی (مانند خروجی یک آنتن رادیویی و یا سیگنال الکتریکی یک میکروفون) به آن وارد میشود. اگر ولتاژ سیگنال اعمال شده به شبکه، نسبت به کاتد منفی تر شود، از جریان آند میکاهد و هر قدر ولتاژ سیگنالی که به شبکه اعمال میشود نسبت به کاتد کمتر منفی شود، جریان الکتریکی آند را میافزاید و بدینصورت، جریان الکتریکی واپایش یا تقویت یا حتّی قطع و وصل میشود. تریود در سال ۱۹۰۶ میلادی توسط لی دی فورست Lee De Forest اختراع شد و نخستین قطعهای است که به عنوان تقویتکننده در مدارهای گیرندههای رادیویی و تلویزیونی و همچنین فرستندههای رادیویی، کاربرد بسیار وسیعی داشته ولی با گذشت زمان، ترانزیستور جایگزینِ آن شده است. تریود و ترانزیستور معادل یکدیگر بوده و هر دو در مدارهای الکترونیکی صرفنظر از مکانیسم عمل، وظایف مشابهی را انجام میدهند. بهطوریکه در سالهای نخستین اختراع ترانزیستور آن را تریود نیمههادی هم مینامیدند.
===لامپ تترود Tetrode یا چهار قطبی===
در سال 1919 میلادی لامپ تترود توسط فیزیکدان آلمانی والتر اچ شاتکی با اضافه نمودن یک الکترود جدید تحت عنوان شبکه پرده یا Screen Grid به لامپ ترایود اختراع شد. وجود شبکه پرده به جلوگیری از ایجاد نوسانات خود به خودی ناشی از ظرفیت خازنی میان شبکه فرمان و آند، بسیار مؤثر بوده و به همین دلیل لامپ تترود در مدار تقویت کننده ها از پایداری بالاتری نسبت به تریودها برخوردار بوده و کمتر دچار نوسان های خود به خود می گردد. یادآوری می شود که نوسان های خود به خودی در تقویت کننده های صوتی موجب ایجاد صدای سوت بر روی تقویت کننده شده و منجر به مخدوش شدن علائم اصلی می گردد.
[[پرونده:Tetrode.PNG|بندانگشتی|'''نماد لامپ تترود یا Tetrod در نقشه های فنی ''' از بالا به پایین:'''۱-'''آند. '''۲-'''شبکه پرده. '''۳-'''شبکه فرمان. '''۴-'''کاتد. '''۵-'''فیلامان یا رشته گرم کننده.]]
|