رکن‌الدین مختاری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
اصلاح زادگاه بر اساس یادکرد+بهبود لید و جعبه
خط ۴:
|توضیح تصویر =
|اندازه تصویر = 230px
|محل تولد = [[کرمانشاهاصفهان]]
|تاریخ تولد = ۲ تیر ۱۲۶۶ خورشیدی<ref>[http://www.navayefars.com/calendar/4/4/284 تقویم موسیقی]</ref>
|محل مرگ = [[تهران]]
خط ۱۰:
|محل دفن = [[گورستان ابن‌بابویه]]
|لقب = سرپاس مختاری
|تابعیت = {{پرچم|[[ایران|۱۹۶۴}}]]
|نیرو = [[ارتش ایران]]
|طول خدمت =
خط ۲۱:
|کارهای مهم =
|کارهای دیگر =
|تخصصهای دیگر = [[نوازنده]] [[ویلن]]{{-}}[[آهنگساز]]
|همسر =
|فرزندان =
|والدین = مختار السلطنه
}}
'''رکن‌الدین مختاری''' (زادهٔ ۱۲۶۶ در ا[[کرمانشاهاصفهان|صفهان]]<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=محاکمهٔ محاکمه‌گران - گردآوری و تدوین : گلبن، محمد - شریفی٬ یوسف - نقره|زبان=فارسی|جلدها=|شناسه=۹۶۴-۶۱۷۴-۱۴-۰|نویسندگان سایر بخش‌ها=|رف=معرفی رکن‌الدین مختاری توسط خودش در دادگاه دیوان عالی جنایی|others=چاپ اول ۱۳۶۳- ص ۳۱}}</ref>– درگذشتهٔ ۱۳۵۰) فرزند مختارالسلطنه معروف به '''سرپاس مختاری''' رئیس [[شهربانی]] دورهدورهٔ [[رضا شاه]] و [[موسیقی‌دان|نوازندهٔ]] [[ویولن|ویلن]]٬ [[آهنگساز]] و [[موسیقی‌دان]] اهل [[ایران]] بود.
 
== زندگی ==
رکن‌الدین مختاری در سال ۱۲۶۶ در ا[[کرمانشاهاصفهان|صفهان]]<ref name=":0" /> متولد شد. پدرش کریم خان مختار السلطنه چند سالی رئیس نظمیه بود و ید طویلی در مبارزه با گران‌فروشان داشت. او همان کسی‌ست که با گرد آوردن گروهی به نام «ژاندارم»، نخستین سنگ بنای [[ژاندارمری]] ایران را پدیدآورد.<ref>[http://www.radiozamaneh.com/culture/music/2011/12/16/9051 رکن الدین مختاری هنرمند با احساس اما جنایتکار]</ref> رکن‌الدین نیز از همان جوانی به راه پدر رفت و به خدمت شهربانی درآمد. او در شهرستان‌های مختلف ایران ریاست شهربانی را به عهده داشت. با فرار سرلشکر [[محمدحسین آیرم]] به [[اروپا]]، مختار که درجه [[سرهنگ]]ی داشت به درجه سرپاسی ([[سرتیپ]]) نایل شد و به ریاست شهربانی [[رضاشاه]] رسید.
 
در دوره رکن‌الدین مختار، فشار شهربانی و اداره سیاسی آن بر مخالفان سیاسی گسترش یافت و نظم قبرستانی کم‌نظیری در کشور ایجاد شد. در همین دوره بود که برخی از مهمترین رجال مغضوب کشور به دستور مستقیم شاه و مختار و توسط مأموران اداره سیاسی و آگاهی شهربانی به قتل رسیدند و مخالفان رضاشاه تحت تعقیب قرار گرفته و بیش از پیش منزوی شدند.