تآسیس مدرسه حقوق در قانون تشکیلات عدلییه که در سال ۱۲۹۸۱۲۹۰ خورشیدی به تصویب مجلس رسید، پیش بینی شد تا کادر قضائی کشور را تأمین کند. در ماده ۱۴۷ این قانون، دانش آموختگان مدرسه حقوق از شرکت در امتحانی که برای تصدی به شغل قضاوت در نظر گرفته شده بود، مستثنا شده بودند. در سال ۱۲۹۸[[نصرت‌الدوله فیروز]] وزیر عدلیه دوران صدراعظمی [[وثوق‌الدوله]] مسیو فرانسیس آدولف پرنی مستشار عدلیه را همراه هیئت ایرانی عازم شرکت در کنفرانس صلح ورسای به پاریس فرستاد و به او دستور داد با چند استاد قرار داد منعقد کند که صلاحیت تدریس درس‌های حقوق را داشته باشند قرار داد منعقد کند. به دنبال آنآن، مدرسهٔ حقوق در ۱۲۹۹ با چهار معلم فرانسوی، ۶شش آموزگار ایرانی و ۳۰سی دانش‌آموز و به ریاست مسیو پرنی در چارچوب وزارت عدلیه آغاز به کار کرد. در اسفند ۱۳۰۵ مدرسه حقوق از وزارت عدلیه جدا و به وزارت معارف ملحق گشت.
