میکل‌آنژ: تفاوت میان نسخه‌ها

 

=== رُم، ۱۵۴۶_۱۵۳۴ ===

در رُم، میکل آنژ (آنجلو) در نزدیکی کلیسای «سانتا ماریا دی لورتو» زیست. در همین هنگامه بود که وی با چکامه سرایی به نام[[ویتوریا کولونا]]، بانویی والا تبار از [[پسکارا]]، آشنا شد و تا مرگش در ۱۵۴۷ به یکی از نزدیک‌ترین دوستانش بدل گردید.<ref name="A. Condivi p. 103">A. Condivi (ed. Hellmut Wohl), ''The Life of Michelangelo'', p. 103, Phaidon, 1976.</ref> [[کلمنت هفتم|پاپ کلمنت هفتم]] اندکی پیش از مرگ خود در ۱۵۳۴ به میکل آنژ سفارش نگارگری (نقاشی) [[فرسکو]]<nowiki/>ی واپسین داوری (روز حساب) بر روی دیوار (و نه سقف) پرستشگاه سیستین را نمود. جانشین وی [[پل سوم]] خود شاهد آغاز و پایان کار نگارگری بر روی دیوار این پرستشگاه بود؛ کاری که از ۱۵۳۴ تا ۱۵۴۱ به طول انجامید.<ref name=Bartz134/> فرسکوی نامبرده بیانگر دومین پیدایش مسیح و داوری ارواح توسط وی است. میکل آنژ آداب و رسوم معمول در نگارش پیکر و رخسار مسیح را نادیده گرفت به طوری که این پیمبر را به صورت فردی غول آسا، دارای بدنی عضلانی، جوان، بدون موی صورت و برهنه نشان داد.<ref name=Bartz100/> دورادور وی را قدیسان فرا گرفته‌اند؛ در میان آنان [[ناتانائیل|قدیس ناتانائیل]](Bartholomew) که خنجری در یک دست و پوست کنده شدهٔ خود را در دست دیگرش دارد، شبیه به خود میکل آنژ است. مردگان از آرامگاه‌های خود برخواسته و آنگاه درباره‌شان تصمیم گرفته می‌شود که بهره شان بهشت باشد یا جهنم.<ref name=Bartz100>Bartz and König, pp. 100–02</ref>