در [[یهودیت]] تصور آخرالزمان به معنی پایان دوره جهان و پیوستن آن به [[قیامت]] کبری، از صده‌هایسده‌های دوم و سوم قبل از میلاد پیدا شده، پیش از این زمان [[بنی اسرائیل]] که خود را قوم برگزیده خداوند می‌دانستند، در انتظار روزی بودند که در آن وعده الهی تحقق یابد و خداوند قوم برگزیده خود را در [[سرزمین موعود]] مستقر، و دشمنان آن را نابود کند، و عدل و احسان خود را بر سراسر جهان بگستراند. در دوره‌های بعد از حکومت [[داوود]] و [[سلیمان]] که این قوم از لحاظ دینی و اخلاقی گرفتار فساد و انحطاط شده و گرایش به [[شرک]] و [[الحاد]] در میان آنان شدت گرفته بود، غایت این آرزو و انتظار بازگشت قدرت و وحدت و خلوص دوران گذشته بود و انتظار زمانی می‌رفت که خداوند بار دیگر پیشوائی بفرستد و قوم را از تیره بختی نجات دهد.
