بلال حبشی: تفاوت میان نسخه‌ها

بِلال بن ریاح معروف به '''بِلال حبشی''' در بین سال‌های ۵۷۸ تا ۵۸۲ میلادی در مکّه متولّد شد. او برده [[امیّه بن خلف]] بود و پس از این که اسلام آورد امیّه او را به شکنجه و آزار گرفت. گفته شده او را بدست کودکان سپردند و آنها او را در درّه‌های مکه می‌گرداندند و او پیوسته می‌گفت: احد! احد! (خدای یکتا، خدای یکتا)<ref>ترجمه دلائل النبوة، محمود مهدوی دامغانی، ج۲، ص۴۵</ref> [[ابوبکرمحمّد]] بلال را خرید و آزاد کرد. او در سال ۶۲۲ میلادی، به [[مدینه]] هجرت کرد و از آن پس در تمام جنگ‌ها در سپاه [[اسلام]] می‌جنگید. او در [[جنگ بدر]]، ارباب سابقش [[امیّه پسر خلف]] را کشت. بلال هم چنین در جنگ [[احد]]، [[خندق]]، [[بنی مصطلق]] و [[تبوک]] حضور داشت.

پس از وفاتمرگ [[حضرت محمّد(ص)]]، بلال با سپاه [[اسامه بن زید]] به سوریه رفت و اسامه را در این جنگ یاری کرد و همراه با وی به مدینه برگشت. او پس از وفات پیامبر فقط یک بار وقتی فاطمه از او خواست اذان گفت که وقتی به نام محمد رسید گریه شدید او را از ادامهٔ اذان بازداشت.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= Kamali |نام=Hossein |کتاب=Medieval Islamic Civilization p.109 | ناشر=Routledge |سال=}}</ref> عمر او را والی دمشق کرد و در سال ۶۴۰ میلادی در [[دمشق]] وفات یافت.