سید نصرالله اخوی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Mehrdad2021 (بحث | مشارکتها) |
Yamaha5Bot (بحث | مشارکتها) جز تمیزکاری با استفاده از AWB |
||
خط ۸۵:
سید نصرالله مجتهدی برجسته است و به تعبیر [[مدرس تبریزی]] در [[ریحانه الادب]]: از اکابر علمای عصر ما، که فقیهی است بارع و حاوی فروع و اصول و جامع معقول و منقول و مشهورترینِ خاندان سیادت که به سادات اخوی» میباشد. او که وضع تجدد روزافزون انتهای عصر [[قاجار]] را دیده است پس از اتمام تحصیلات در عتبات و انجام سفر حج و زیارت عتبات مقدسه مدینه، تصمیم به سفر اروپا گرفته و بدانجا میرود. او مدتی در پاریس مانده و به مطالعه اوضاع حقوقی و اداری ممالک غربی پرداخته و اطلاعات مفیدی را به دست میآورد و سپس قبل از ایجاد نهضت مشروطه به وطن و مولد خود بازمیگردد. در میانه سال ۱۳۲۴ ق با تلاش علمای ایران و نجف و همراهی مردم [[نهضت مشروطیت]] ایجاد میشود و حکومت چند هزار ساله مستبده و مطلقه ایران مقیده و مشروطه میشود. نقش علما در مقدمات، تأسیس و استمرار نهضت مشروطه بسیار قابل اعتناست و سید نصرالله تقوی که در این زمان ۳۶ سال سن دارد به عنوان یک [[مجتهد]] پرشور در وقایع استبدادستیزانه شرکت میکند.
او به عنوان نماینده تهران به نخستین دوره مجلس شورای ملی راه یافت و عضو کمیسیون شش نفره ای شد که متمم قانون اساسی را نوشتند. پافشاری او بر تطبیق قانون با احکام شرع و نقش او همراه با شیخ فضل الله نوری در تدوین و تصویب اصل دوم متمم قانون اساسی او را آماج انتقاد تجددخواهان آن دوران کرد. در دوره دوم مجلس شورای ملی که سیدنصرالله نماینده تهران و نایب رئیس مجلس بود، نشریه [[ملانصرالدین (نشریه)|ملانصرالدین]] که در تفلیس چاپ می شد به همین سبب به او حمله کرد که باعث شد مجلس در پنجم شهریور ۱۲۸۹ از مندرجات ملانصرالدین اظهار نفرت کند<ref name="ical.ir">{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://www.ical.ir/ical/fa/Content/4_artmajles1-1328|عنوان=مذاکرات جلسه ۱۳۴ دوره دوم مجلس شورای ملی ۲۱ شعبان ۱۳۲۸}}</ref>. سرانجام پس از آنکه میرزا اسدالله خان نماینده کردستان، [[محمدعلی فروغی|ذکاء الملک]] رئیس مجلس را متهم به عدم بی طرفی و ناتوانی در اداره مجلس کرد، در اعتراض به این اتهامات همراه با ذکاء الملک در ششم بهمن ۱۲۸۹ از هیئت رئیسه مجلس استعفا داد.
در ۲۷ ربیعالاول ۱۳۲۸ ه.ق (۱۸ فروردین ۱۲۸۹ ه.خ) همزمان با نمایندگی مجلس از سوی وزیر وقت عدلیه (دادگستری) – [[حسن مشیرالدوله]] (پیرنیا) – به ریاست «محکمهٔ فوقالعادهٔ تمیز» (دیوان موقت عالی کشور) میرسد. این محکمه برای نخستین بار پس از انقلاب مشروطه تشکیل میگردد تا حکم محکمهٔ جزا (در زمان وزارت عدلیهٔ [[عبدالحسین میرزا فرمانفرما]]) دربارهٔ نشریهٔ «حبلالمتین» و مدیر مسئول آن – [[سید حسن حبلالمتین|سید حسن کاشانی]] (حبلالمتین) – را بازنگرد.<ref>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی=گلبن | نام=محمد | عنوان=سید حسن کاشانی و روزنامه حبل المتین و محاکمه او | ژورنال=پیک نور | شماره=-12 | سال=1384 | صفحه=73–80 | پیوند=http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/335610 | زبان=fa | تاریخ بازبینی=2018-01-27}}</ref>
خط ۱۰۰:
آقابزرگ تهرانی، [[محمدحسین فاضل تونی|فاضل تونی]]، [[میرزا طاهر تنکابنی]] و [[محمد علی کاتوزیان]] از دوستان وی بودند. [[محدث ارموی]] نیز از دوستان نزدیک وی بود. سید نصرالله در زمینه تصحیح آثار ارزنده دانشمندان سابق جزو محققان برجسته بود و دیگران را نیز به این کار تشویق میکرد. مثلاً ایشان عامل اصلی تحریض محدث ارموی به چاپ دیوان شیخ ابوالفضل تهرانی بود. وی همچنین از دوستان اعتصام الملک پدر [[پروین اعتصامی]] بود و از پروین اعتصامی نیز یاد میکند که در محفل آنان میآمد. سید نصرالله همچنین به همراه میرزا طاهر تنکابنی و فاضل تونی از یاری دهندگان محمد حسین خان ذکاء الملک در ترجمه و تفسیر شِفای ابن سینای خراسانی بود. اما در بین تمامی دوستانش بیش از همه با علامه شیخ آقابزرگ ساوجی دوستی صمیمانهای داشت. [[ساوجی]] از عرفا و فلاسفه بزرگ عهد خویش بود و در شهر مقدس قم آرمیده است.
سید نصرالله بانی مسجد سادات اخوی در خیابان عین الدوله (ایران) تهران است<ref
=== تالیفات ===
|