مهاجرین: تفاوت میان نسخه‌ها

هجرت در لغت به معنای مفارقت و جدایی است. در اصطلاح مسلمین اما هجرت به معنای ترک وطن کفار و انتقال به دارالاسلام است. <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=لغت نامه دهخدا، نگا. هجرت}}</ref>

نخستین کسی که در اسلام هجرت کرد عثمان ابن عفان بود، با رقیه – دختر پیامبر– که در خانه وی بود. <ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب سیره نبوی، ص 184}}</ref>

8- عامر ابن ربیعه

11- جعفر ابن ابی طالب

تا 83 مرد (بعضی با اهل و عیال و بعضی مجرد). <ref name=":0" />

بر طبق گزارش ابن هشام در سیره نبوی داستان هجرت پیامبر اسلام و مسلمانان همراهش از مکه به یثرب ([[مدینه]]) چنین بود:

پیامبر اسلام هر سال در موسم حج، به نزد قبایل مختلف رفته و آنها را از دعوت خویش آگاه ساخته و از آنها کمک می طلبید. در یکی از سال ها در زمان حج جماعتی از قوم خزرج با قافله حاجیان به مکه رفته بودند. محمد نزد آنان رفته و پس از آشنایی با آنان درباره دعوی خویش چنین می گوید:

"ای قوم بدانید که من پیغامبر خدایم و خدای مرا به خلق فرستاده است تا ایشان را به راه اسلام دعوت کنم و از بت پرستی باز دارم و راه رشاد و صواب ایشان را بنمایم. اکنون ای قوم خزرج، شما دعوت من قبول کنید و به راه اسلام درآیید و با من به نصرت دین حق بیعت کنید". <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سیرت رسول الله، ترجمه ی سیرت ابن اسحاق، رفیع الدین اسحاق ابن محمد همدانی (قاضی ابرقوه)، نشر مرکز، ص 213}}</ref>

"فارغ بنشین و بیعت بکن که من همچنان که زن و فرزند خود را می کوشم، تو را نیز بکوشم و همچنان که ذب از حریم خود می کنم از آن تو نیز بکنم و به خون و مال از تو برنگردم و با دوست تو دوست باشم و با دشمن تو دشمن باشم. دل خوش دار که ما اهل جنگ و کارزاریم و اهل حلقه و نیزه ایم و صنعت حرب و قتال از پدران به میراث داریم و شب و روز این کار ورزیم و شجاعت و مردانگی ما در جمله عرب می دانند". <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سیرت رسول الله، ترجمه ی سیرت ابن اسحاق، رفیع الدین اسحاق ابن محمد همدانی (قاضی ابرقوه)، نشر مرکز، ص 221.}}</ref>

سپس بقیه افراد نیز با همان شرایط بیعت کرده و از میان خود دوازده نقیب برگزیدند. نه نقیب از قوم خزرج و سه نقیب از قوم اوس. محمد به آنها گفت که شما دوازده نفر حواریون من هستید همانند حواریون عیسی! سپس تازه مسلمانان به یثرب بازگشتند.

در آن روزها اذیت و آزار قریش به بیشترین حد خود رسیده و پیامبر اسلام به مسلمانان مکه فرمان هجرت (به مدینه) داده بود. اول کسی که به سمت مدینه هجرت کرد ابوسلمه ابن عبدالاسد بود. سپس عامر ابن ربیعه و بعد از وی عبدالله ابن جحش بود. پس از آنها [[عمر بن خطاب|عمر ابن خطاب]] و عیاش ابن ابی ربیعه به مدینه هجرت کردند. سپس تمام مسلمانان به تدریج به مدینه رفتند و تنها سه نفر از مسلمانان در مکه ماند. [[محمد]]، [[ابوبکر]] و [[علی بن ابی‌طالب|علی]]. <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سیرت رسول الله، ترجمه ی سیرت ابن اسحاق، رفیع الدین اسحاق ابن محمد همدانی (قاضی ابرقوه)، نشر مرکز، ص 227.}}</ref>

بر پایهٔ روایت‌های اسلامی، قریش از بیرون رفتن مسلمانان از مکه آگاه شد و برای کشتن [[محمد]] نقشه‌ای را به اجرا گذاشت. [[محمد]] به کمک [[علی]] که در بستر وی خوابید، کسانی که نگهبانش بودند را گمراه کرد و پنهانی به همراه [[ابوبکر]] از شهر بیرون رفت. به این سان در سال ۱ ه‍.ق/۶۲۲ م (برابر با سال سیزدهم پس از آغاز دعوت خود) محمد به [[مدینه]]، که یک واحه (آبادی) کشاورزیِ بزرگ بود، هجرت کرد و همراهان وی که با او از مکه به مدینه مهاجرت کردند به ''[[مهاجرین|مهاجران]]'' شهرت یافتند و مردم یثرب که پیامبر و مهاجران را یاری رسانده بودند، ''[[انصار]]'' نامیده شدند. بعدها (در زمان [[عمر بن خطاب|عمر ابن خطاب خلیفه دوم]]) این هجرت، مبدأی تاریخ مسلمانان شد. [[مدینه]] تا پیش از هجرت محمد «یثرب» نامیده می‌شد و پس از این هجرت «مدینة النبی» یا به‌اختصار «مدینه» (برگرفته از ''مدینة النبی'' یا ''المدینة المنورة'') خوانده شد.

و پيشگامان نخستين از مهاجران و انصار و كسانى كه با نيكوكارى از آنان پيروى كردند خدا از ايشان خشنود و آنان [نيز] از او خشنودند و براى آنان باغهايى آماده كرده كه از زير [درختان] آن نهرها روان است هميشه در آن جاودانه‏ اند اين است همان كاميابى بزرگ. <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قرآن، سوره نساء، آیه 100}}</ref>

همچنین در آیه 195 سوره آل عمران چنین آمده است.

پس پروردگارشان دعاى آنان را اجابت كرد [و فرمود كه] من عمل هيچ صاحب عملى از شما را از مرد يا زن كه همه از يكديگريد تباه نمى ‏كنم پس كسانى كه هجرت كرده و از خانه ‏هاى خود رانده شده و در راه من آزار ديده و جنگيده و كشته شده‏ اند بديهايشان را از آنان مى‏ زدايم و آنان را در باغهايى كه از زير [درختان] آن نهرها روان است درمى ‏آورم [اين] پاداشى است از جانب خدا و پاداش نيكو نزد خداست. <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قرآن، سوره آل عمران، آیه 195}}</ref>

آنان كه ايمان آورده و كسانى كه هجرت كرده و راه خدا جهاد نموده‏ اند آنان به رحمت‏ خدا اميدوارند خداوند آمرزنده مهربان است. <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قرآن، سوره بقره، آیه 218}}</ref>