توماس ادیسون: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
تصحیح نوشتاری متن.
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۸:
'''توماس آلوا ادیسون''' {{انگلیسی|Thomas Alva Edison}}{{رچ}} ({{birth date|mf=yes|1847|02|11}} – {{death date|mf=yes|1931|10|18|1847|02|11}}) [[مهندس]]، [[مخترع]]، و [[کارآفرین]] اهل [[ایالات متحده آمریکا]] بود.
 
او وسایل و دستگاه‌های متعددی را طراحی یا کامل کرد که مهم‌ترین و معروف‌ترین آن‌ها [[لامپ رشته‌ای]] است. درواقع، باید گفتدرواقع او نوع خاصی از لامپ را به کمک همراهان و کارگرانش ساخت و آن را به تولید انبوه رساند، نه این‌که او مخترع لامپ رشته‌ای بوده‌باشد. نخستین لامپ رشته‌ای در سال ۱۸۰۲ توسط [[همفری دیوی]] اختراع شد.
 
هنگامی که ادیسون در دورهٔ ابتدایی درس می‌خواند، مدیر مدرسه او را شاگرد کودنی می‌دانست و از مدرسه اخراج کرد.{{نیازمند منبع}} ادیسون ۲۵۰۰ امتیاز اختراع را در ایالات متحده آمریکا، [[بریتانیا]]، [[فرانسه]] و [[آلمان]] به نام خود ثبت کرد. از آن‌ها، ۱۰۹۳ امتیاز در ایالات متحده ثبت شده‌است. البته بیشتر اختراعات وی تکمیل‌شدهٔ کارهای دانشمندان و مخترعان پیشین بودند و ادیسون کارمندان و متخصصان پرشماری در کنار خود داشت که در پیشبرد تحقیقات و به‌ سرانجام‌ رساندن نوآوری‌هایش او را یاری می‌کردند. [[تلفن]]، ماشین چاپ، [[میکروفون]]، [[گرامافون]]، [[دیکتافون]]، [[کینتوسکوپ]] (نوعی [[دستگاه نمایش]] فیلم)، [[دینام]] موتور و [[لاستیک مصنوعی]] از جمله مواد و وسایلی هستند که ادیسون و همکارانش آن‌ها را ابداع یا بهینه کردند. ادیسون از نخستین مخترعانی بود که بسیاری از اختراعات خود را به [[تولید انبوه]] رساند.
خط ۵۶:
== سال‌های میانه ==
=== نخستین پله‌ها ===
در ۱۸۶۹ ادیسون که ادارهٔ راه‌آهن را ترک کرده بود، سرپرست فنی یک مؤسسهٔ صرافی بزرگ در [[نیویورک]] شد. در این مقام اوو نخستین اختراع موفقش را، که نوعی تلگراف چاپی بود، به نام خود ثبت کرد. تلگراف ادیسون برخلاف انواع رایج روز که علائم [[مورس]] را به صورت صداهای کوتاه و کشیده به گوش اپراتور می‌رساندند، آن‌ها را به شکل خط و نقطه بر روی نوار کاغذی چاپ می‌کرد. او [[حق امتیاز]] اختراعش را در برابر ۴۰۰۰ دلار به مدیر صرافخانه واگذاشت و با پول آن در [[نیوآرک، نیوجرسی]] یک کارگاه تحقیقاتی برای خود برپا کرد. او آن‌جا علاوه بر تکمیل [[لوازم جانبی]] تلگراف، یک سامانهٔ پیشرفتهٔ نمایشگر اطلاعات بورس را طراحی کرد که سود هنگفتی از آن به‌دست آورد.
 
=== منلو پارک ===
خط ۶۵:
==== لامپ الکتریکی ====
[[پرونده:Light bulb.png|چپ|185x185پیکسل]]
ادیسون [[لامپ رشته‌ای|لامپ حبابی]] را ابداعاختراع نکرد، زیرا پیش از وی نوعیاین لامپ اختراع شده بود.<ref>{{Cite book|last=Robert|first=Friedel|coauthors=Paul Israel|title=Edison's Electric Light: Biography of an Invention|location=New Brunswick, New Jersey|publisher=Rutgers University Press|pages=۱۱۵–۱۱۷|year=۱۹۸۷|isbn=0-8135-1118-6}}</ref> او در ۱۸۸۰ یک طرح قابل پیاده‌سازی و تولید برای لامپ حبابی پیش نهاد (با استفاده از یک رشته از [[بامبو]]ی زغال‌اندود (کربنیزه)، کهیک درطرح خانه‌هاقابل استفاده می‌شدپیاده‌سازی و البتهتولید برای لامپ حبابی پیش نهاد. یک سال بعدبعد، [[جوزف سوان]] در سال ۱۸۸۱ یک ساختار کارآمدتر را (با استفاده از رشتهٔ سلولوزی) پیش نهاد.
 
سابقهٔ سیستم روشنایی الکتریکی به میانه [[قرن نوزدهم]] می‌رسد. در ۱۸۵۴ هاینریش گوبل نخستین لامپ برق را اختراع کرد که حدود چهارصد ساعت نور می‌داد اما آن را به نام خود ثبت نکرد. پس از وی جیمز وودوارد، ویلیام سایر، متیو ایوانز (۱۸۷۵) و [[جوزف سووان|جوزف سوان]] (۱۸۷۸ م) مدل‌های دیگر چراغ‌هایچراغ الکتریکی را پیش نهادند.
 
کمی پیش از آنکه ادیسون نیز وارد این عرصهٔ جدیدعرصه شود، والیس صنعتگر آمریکایی نوعی چراغ برق را روانهٔ بازار کرده بود که نمونه‌ای از آن به دست ادیسون رسید (۱۸۷۸). دستگاه والیس از چارچوبی با یک حباب و دو میلهٔ فلزی متحرک که به هر کدام تکه زغالی متصل بود تشکیل می‌شد. عبور جریان برق از میله‌ها باعث می‌شد که دو قطعه زغال بسوزند و میانشان [[قوس الکتریکی]] بسیار درخشانی به رنگ آبی پدیدار شود.
 
این چراغ الکتریکی بازده پایینیکمی داشت؛ مصرف برق آن زیاد و عمر زغال‌هایش کم بود. با این حال، ادیسون که به اهمیت اختراع والیس پی‌برده بود، تصمیم گرفت آن را اصلاح کند و به جای زغال مادهٔ مناسب‌تری بیابد که با برق کمتر، مدت درازتری روشنایی بدهد و با گذشت زمان نسوزد و از بین نرود.
 
پس از یک سال تلاش و آزمایش صدها مادهٔ گوناگون، ادیسون و همکارانش توانستند با خالی کردن هوای داخل حباب و استفاده از نخ معمولی کربنیزهزغال‌اندود (زغالی شدهکربنیزه) لامپی بسازند که تا چهل ساعت نور بدهد. این موفقیت اولیه موجب شد تا آن‌ها با پشتکار بیشتری به کار خود ادامه دهند و وقتی توانستند عمر متوسط چراغ برق را به پانصد ساعت برسانند، ادیسون دریافت که زمان مناسب برای نمایش آن فرا رسیده‌است.
 
البته نمونه لامپ ادیسون از سوی شخصمخترعی دیگریبریتانیایی تولیدبه ونام در[[جوزف ادارهسوان|جوزف ثبتسُوان]]، بریتانیاتولید بهو اسمدر دانشمندی به نام سوانبریتانیا ثبت شده بودشده‌بود و این ثابت می‌کند لامپ ادیسون چیز جدیدی نبود. با این حال نباید تلاش‌های ادیسون را در راستای گسترش این تکنولوژی نادیده گرفت.<ref>[http://nrec.ir/content/آیا-واقعاً-ً-لامپ-را-ادیسون-اختراع-کرد-؟ nrec<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]{{پیوند مرده|date=اکتبر ۲۰۱۹ |bot=InternetArchiveBot}}</ref>
 
او از روزنامه‌نگاران و سرمایه‌گذاران دعوت کرد تا در شب ۳۱ دسامبر ۱۸۷۹ برای دیدن اختراع جدیدش به منلو پارک، نیوجرسی بیایند. به دستور او آزمایشگاه و اطراف آن را با صدها لامپ برق آراستند به‌طوری‌که محوطهٔ منلو پارک، نیوجرسی و جادهٔ منتهی به آن [[غرق در نور]] شده بود. ادیسون میهمانان خود را با چیزی روبرو کرده بود که سابقه نداشت. منظرهٔ لامپ‌های نورانی به شدت بر بازدیدکنندگان اثر گذاشت؛ به‌طوری‌که وقتی ادیسون نقشهٔ خود را برای تأسیس یک کارخانهٔ بزرگ الکتریسیته در [[نیویورک نیکس|نیویورک]] مطرح کرد پیشنهادش با استقبال گرم سرمایه‌گذاران روبرو شد.
 
=== عصر الکتریسیته ===
در ۲۷ ژانویه ۱۸۸۰ ادیسون درخواست ثبت امتیاز اختراع «[[لامپ رشته‌ای|لامپ روشنایی الکتریکی]]» را به ادارهٔ اختراعات آمریکا فرستاد اما درخواستش رد شد. کارشناسان سازمان معتقد بودند که طراحی و ساخت لامپ ادیسون بر پایۀ کارهای ویلیام سایر بوده‌است؛ بنابراین تنها امتیاز اختراع رشتهٔ زغالی‌شدهزغال‌اندود پر مقاومت (مادهٔ تولیدکنندهٔ نور لامپ) به ادیسون رسید.
 
در ۱۳ فوریه ۱۸۸۰ وی یک پدیدهٔ مهم فیزیکی را کشف کرد که اکنون به [[اثر ادیسون]] معروف است.
 
دو سال پس از نمایش عمومی لامپ الکتریکی (۱۸۸۲)، ساختمان کارخانهٔ مرکزی تولید برق موسوم به نام «ایستگاه پرل استریت» به پایان رسید و در چهارم سپتامبر همان سال نخستین سیستم توزیع نیروی الکتریسیته در جهان با ولتاژ ۱۱۰ ولت و ۵۹ مشتری در مرکز [[منهتن]] به دست ادیسون افتتاح شد.
 
چندی بعد ادیسون کوشید تا حق امتیاز لامپ برق را در [[بریتانیا]] از آن خود کند و بر رقیبش [[جوزف سووان]]، که مستقل از ادیسون لامپ حرارتیِ رشتۀ کربنی‌شدهزغال‌اندود را اختراع کرده‌بود، پیروز شود. اما پس از یک دعوای حقوقی بی‌حاصل، دو طرف با یکدیگر به توافق رسیدند و برای بهره‌مند شدن از منافع اختراعشان در بریتانیا شرکت «ادیسون» را تأسیس کردند. این شرکت در ۱۸۹۲ بخشی از کمپانی بزرگ [[جنرال الکتریک]] (متعلق به ادیسون) شد.
 
=== شیوهٔ ادیسون ===
خط ۹۲:
بیشتر اختراعات ادیسون حاصل تکمیل ایده‌های دیگران و کار گروه بزرگی از تکنسین‌ها و کارمندانی بود که زیر دست او به تحقیق و آزمایش می‌پرداختند. [[لویس لاتیمر]] دستیار آفریقایی-آمریکایی ادیسون که در پروژهٔ چراغ الکتریکی نقش مهمی داشت، از جملهٔ این افراد است. اگر امروز کمتر نامی از کسانی مانند او به میان می‌آید، برای این است که ادیسون غالباً همکاران خود را در افتخار و اعتبار اختراعاتش سهیم نمی‌کرد. با این همه، بدون سازماندهی و خصوصاً همت بلند ادیسون دست یافتن به این همه موفقیت ممکن نبود. [[نیکلا تسلا]] مخترع بزرگ و از همکاران ادیسون دربارهٔ روش او در حل مسائل می‌نویسد:
 
{{گفتاورد|«''اگر ادیسون می‌خواست سوزنی را در انبار کاهی پیدا کند، با پشتکارفراوانپشتکار دانهفراوان به دانه رشته‌هایدانه‌به‌دانه کاه را کنار می‌زد تا بالاخره سوزن نمایان شود. بارها با تأسف شاهد بودممی‌دیدم که چگونه بخش اعظم وقت و انرژی او صرف یافتن یک فرمول جزئی یا انجام دادن محاسبه‌ای کوچک می‌شد.''»||}}
 
ادیسون خود نیز در این‌باره گفته‌است:
 
{{گفتاورد|«''نوآوری عبارت است ازنوآوری، یک درصد الهام روح است و نود و نه درصد عرق ریختنعرق‌ریختن و تلاش کردنتلاش‌کردن.''»||}}
 
[[نیکولا تسلا|تسلا]]، مخترعی شایسته و بهترین کارمند ادیسون بود. او ابتدا از طرف ادیسون مأمور شده بود تا راه‌های توسعهٔ سیستم‌های [[جریان مستقیم]] (DC) را بررسی کند اما چون پس از پایان کار، ادیسون تعهدات مالی خود را زیر پا گذاشت، تسلا شرکت او را ترک کرد. با پذیرش استعفای تسلا، ادیسون اشتباه بزرگی کرد، چرا که چندی بعد تسلا با کشف [[جریان متناوب]] (AC) در برابر امپراتوری ادیسون و سیستم جریان مستقیم او قد علم کرد. او با حمایت [[جرج وستینگهاوس]] کارخانه‌دار معروف، سامانه‌های چند فازی توزیع برق را برپایهٔ جریان متناوب کامل کرد که بسیار کارآمدتر از سیستم ادیسون بود. با وجود تبلیغات منفی جنرال الکتریک، جریان متناوب روز به روز رواج بیشتری یافت و سرانجام سلطه ادیسون را بر بازار صنایع الکتریکی درهمپایان شکستیافت.
 
=== سینما ===
خط ۱۱۰:
 
== باور دینی ==
ادیسون گفته‌بود که به خدا، چنان‌که در الاهیات مطرح می‌شود، اعتقادباور ندارد و آنچه را که دیگران خدا می‌خوانند، طبیعت می‌نامد ولی باورمند به یک دانشمند بلندمرتبه است و شکی در آن ندارد همچنین وی [[ادیان]] را پوچ و توهم خوانده‌بود.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=https://books.google.com/books?id=75ldAAAAMAAJ&q=%22I+do+not+believe+in+the+God+of+the+theologians;+but+that+there+is+a+Supreme+Intelligence+I+do+not+doubt%22&dq=%22I+do+not+believe+in+the+God+of+the+theologians;+but+that+there+is+a+Supreme+Intelligence+I+do+not+doubt%22&hl=es&sa=X&ei=QDQyUrD0NuPs2wWTwoGADQ&ved=0CGQQ6AEwBg|عنوان=The Freethinker|تاریخ=1970|ناشر=G.W. Foote|زبان=en}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Edison: A Life of Invention|نام خانوادگی=Israel|نام=Paul|ناشر=John Wiley & Sons|سال=2000|شابک=978-0-471-36270-8|مکان=|صفحات=}}</ref>
 
== سال‌های پایانی ==
خط ۱۱۷:
در ۱۸۹۴ او در ترکیب فیلم و صدا تحقیقاتی کرد که به اختراع کینه‌توفون انجامید. این دستگاه که ترکیب ناجوری از کینه‌توسکوپ و [[گرامافون|گرامافون استوانه‌ای]] بود با استقبال مردم روبرو نشد.
 
در ۶ ژانویه ۱۹۳۱ ادیسون درخواست‌ ثبت آخرین اختراع خود «وسیلهٔ نگه‌دارندهٔ اشیاء هنگام [[آبکاری الکتریکی|آب‌کاری الکتریکی]]» را به ادارهٔ ثبت اختراعات فرستاد، اما پیش از دریافت پاسخ، در همان سال و در ۸۴ سالگی درگذشت.
 
== منابع ==