تصوف: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Mkavani75 (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: بشکلی⟸به‌شکلی، بهیچ⟸به‌هیچ
خط ۱۸:
* اشتقاق از بنی صوفیه - چنانچه [[سمعانی]] احتمال داده از [[بنی صوفیه]] گرفته شده‌است که خدمتگزاران کعبه بوده‌اند به واسطه شباهتی که میان جماعت صوفیه با بنی صوفیه و آل صوفان در رفتار و کردار بوده‌است این نام بر آنان مانده‌است.<ref>{{پک|فغفوری|1383|ک=زندگینامه غزالی|زبان=fa|ص=۳۲}}</ref>
* معرب کلمه یونانی سوفیا - بعضی نوشته‌اند که لفظ صوفی از کلمه یونانی صوفیا یا سوفیا به معنی حکمت و سوفس، به معنی حکیم دانشمند آمده و با کلمات فیلسوف به معنی دوستدار حکمت، مرکب از فیلاسوفیا و همچنین سوفسطایی از حیث اشتقاق مناسب است و لفظ تصوف هم با تئوسوفی به معنی خداشناسی یا حکمت الهی بی‌شباهت نیست هرچند این با نظر [[ابوریحان بیرونی]] همسوست.<ref>{{یادکرد وب|نشانی= http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/5930/32/text|عنوان= مبانی عرفان و تصوف|ناشر= مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی - نشریه فروغ اندیشه - بهار ۱۳۸۳|نویسنده = فغفوری، محمد}}</ref>
ولی بنظر [[ادوارد براون]] اسم طایفه صوفیه بهیچبه‌هیچ وجه با کلمه یونانی سوفوس ارتباطی ندارد.<ref name=golshan>لاهیجی، محمد. ''مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز'' با مقدمه کیوان سمیعی. چاپ پنجم انتشارات سعدی ۱۳۷۱ قسمت مقدمه صفحهٔ ۲۵</ref>
* اشتقاق از کلمه [[اصحاب صفه]]: [[محمد علی مؤذن خراسانی]] مؤلف کتاب [[تحفه عباسی]] ضمن برشمردن پنج وجه برای اشتقاق کلمه صوفی بیان می‌دارد {{نقل قول| صوفی اصلش صفی بوده منسوب به اصحاب صفه که جمعی بوده‌اند از فقرا وزهاد و صحابه که پیوسته در مسجد رسول اکرم …}} که سه تن از آنان سلمان و ابوذر و مقداد بوده‌است و …
{{نقل قول| اصحاب صفه فرقه اول درویشانند و این طایفه علیه در ترک دنیا و زهد و سلوک و مسلک ایشان دارند و خود را بدیشان منسوب ساخته و صفی گفته‌اند}}
خط ۱۴۸:
=== قرن دهم قمری تاکنون ===
;رکود و تطور
دوره سوم تاریخ تصوف از قرن ده تا حال، دوره رکود و تطور تصوف و عرفان است و تصوف به شریعت نزدیک بلکه در هم آمیخته شد با پیدایش ملا صدرا عرفان با فلسفه به هم آمیخت. تصوف و عرفان طریقت مآب دستخوش تعدد در فرقه‌ها و فخرفروشی و مطالبه منافع دنیوی شد اما همواره علمای عارف روشن بین شیعه در تاریخ شیعه بدور از مظاهر و آداب تصوف و بدون نام تصوف (در این دوره معمولاً با نام عرفان)، عرفان اسلامی را ترویج می‌دادند که در این دوره بشکلیبه‌شکلی خاص و با تأکید برداشتن استاد (بجای مرشدی در تصوف) ادامه و نمونه بارز آن مکتب [[سید علی قاضی]] در عصر معاصر است.
 
قرن دهم به بعد قزلباشان صوفی نما اعتقاد مردم به تصوف را کم کرد و به علمای دین تمایل بیشتر نشان دادند.