خاستگاه آذربایجانی‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

همچنین پروفسور [[اقرار علیف]] می‌گوید که تاریخ‌نویسان عرب مانند [[احمدبن یحیی بلاذری]]، [[علی بن حسین مسعودی]]، [[ابن حوقل]] و [[یاقوت حموی]] زبان آذری را با اسم در آثار خود قید کرده‌اند.<ref>Professor Ighrar Aliyev. The History of Aturpatakan. Persian Translation by Dr. Shaadman Yusuf. Balkh Publishers. Tehran. 1999.</ref> تاریخ‌نویسان و محققان قرون وسطی نیز در نوشته‌های خود ثبت کرده‌اند که مردم منطقه آذربایجان به [[زبان‌های ایرانی]] سخن می‌گویند. از این محققان می‌توان [[اصطخری]]، [[المسعودی]]، [[ابن ندیم]]، [[حمزه اصفهانی]]، [[ابن حوقل]]، [[احمدبن یحیی بلاذری]]، [[محمد مقدسی]]، [[یعقوبی]]، [[حمدالله مستوفی]] و [[محمد بن موسی خوارزمی]] را نام برد.<ref>{{یادکرد وب |url=http://www.iranica.com/newsite/articles/v3f3/v3f2a88b.html |title="Azari: The Iranian Language of Azerbaijan" in Encyclopedia Iranica by E. Yarshater |accessdate=۲۱ ژوئیه ۲۰۱۳ |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090621061453/http://www.iranica.com/newsite/articles/v3f3/v3f2a88b.html |archivedate=۲۱ ژوئن ۲۰۰۹ |dead-url=yes }}</ref>

(= اما فهلوی منسوب است به فهله که نام نهاده شده است بر پنج شهر: اصفهان و ری و همدان و ماه نهاوند و آذربایجان؛ و دری لغت شهرهای مداین است و درباریان پادشاه بدان زبان سخن می‌گفتند و منسوب است به مردم دربار و لغت اهل خراسان و مشرق و لغت مردم بلخ بر آن زبان غالب است. اما فارسی کلامی است که موبدان و علما و مانند ایشان بدان سخن گویند و آن زبان مردم اهل فارس باشد. اما خوزی زبانی است که ملوک و اشراف در خلوت و مواضع لعب و لذت با ندیمان و حاشیت خود گفت‌وگوگفتگو کنند. اما سریانی آن است که مردم سواد بدان سخن رانند).