کاربر:Kadamoo/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

احمدخان اقتداری در اواخر خرداد [[۱۳۰۴ (خورشیدی)|۱۳۰۴ خورشیدی]] در شهر [[گراش]] در استان [[استان فارس|فارس]] به دنیا آمد. پدرش، مرتضی‌قلی‌خان اقتداری فرزند حسنعلی‌خان و مادرش انیس‌خانم اقتداری فرزند [[شیدای گراشی|محمدجعفرخان]]، هر دو از شهر [[گراش]] و از نوادگان [[فتحعلی‌خان گراشی|فتحعلی‌خان بیگلربیگی گراشی]]، حاکم لارستان و بنادر خلیج فارس در [[قاجاریان|دورهٔ قاجار]] بودند.<ref name="gerash.info">{{یادکرد وب|نشانی=http://gerash.info/post/269|عنوان=پروفسور احمد اقتداری|ناشر=گراش دات اینفو|accessdate=۱۰ نوامبر ۲۰۱۶|archiveurl=https://web.archive.org/web/20161110173303/http://gerash.info/post/269|archivedate=۱۰ نوامبر ۲۰۱۶|dead-url=yes}}</ref> احمد کودکی خود را در [[لار]] گذراند. کودکی او مصادف بود با آغاز [[دودمان پهلوی|سلطنت پهلوی]] و مبارزه با قیام‌های پراکندهٔ اقوام که موجب کاهش قدرت و نفوذ خانواده‌اش گردید. او تحصیلاتش را در سنین ۵ تا ۶ سالگی از مکتب‌خانه‌ای در لار آغاز کرد و در سال [[۱۳۱۱ (خورشیدی)|۱۳۱۱ خورشیدی]] با افتتاح مدرسهٔ دولتی در لار توسط [[علی‌اصغر حکمت]]، مکتب‌خانه را ترک کرده و به مدرسهٔ دولتی رفت. در پایهٔ ششم ابتدایی در [[فارس (سرزمین)|ایالت فارس]] شاگرد اول شد و یک جلد دیوان [[محمدباقر صحبت لاری|صحبت لاری]] از طرف [[احمد آرام]]، رئیس کل فرهنگ فارس، جایزه گرفت.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۹۵|ک=این را من نوشتم و اگر مُردم و چاپ نشد...|ص=۲۸-۲۹}}</ref> سه سال تحصیل در مقطع دبیرستان را نیز در لار گذراند و سپس برای تحصیل در [[دانشسرای مقدماتی|دانش‌سرای مقدماتی]] به [[شیراز]] رفت.<ref name=":18">{{یادکرد وب|نام خانوادگی=مستند|نام=شبکه|وبگاه=www.doctv.ir|نشانی=http://www.doctv.ir/programs/3218-به-ایران-جاودانی-ام|عنوان=به ایران جاودانی ام|بازبینی=2019-01-05}}</ref> دو سال در دانش‌سرای شیراز زیر نظر اساتیدی همچون [[مهدی حمیدی شیرازی]] معلمی آموخت و در سال [[۱۳۲۲ (خورشیدی)|۱۳۲۲]] به عنوان معلم به لار بازگشت و به تدریس در مقاطع ابتدایی مشغول شد.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۷۲|ص=۱۱|ک=کاروان عمر: خاطرات سیاسی-فرهنگی هفتاد سال عمر}}</ref> او در سال [[۱۳۲۳ (خورشیدی)|۱۳۲۳]] در گراش با دخترخالهٔ خود، قمرخانم اقتداری فرزند قهرمان‌خان اقتداری، ازدواج کرد. حاصل این ازدواج، چهار فرزند به نام‌های افشین، میترا، امید و آرزو است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=کلاک هفتم - بخش دوم گفتگو با دکتر احمد اقتداری|نشانی=https://www.aparat.com/v/uSx54/%DA%A9%D9%84%D8%A7%DA%A9_%D9%87%D9%81%D8%AA%D9%85_-_%D8%A8%D8%AE%D8%B4_%D8%AF%D9%88%D9%85_%DA%AF%D9%81%D8%AA%DA%AF%D9%88_%D8%A8%D8%A7_%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1_%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A7%D9%82%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C|وبگاه=آپارات - سرویس اشتراک ویدیو|بازبینی=2020-03-15|کد زبان=fa}}</ref>

احمد در سال [[۱۳۲۸ (خورشیدی)|۱۳۲۸]] که نخستین کنکور [[دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران|دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی و اقتصادی]] [[دانشگاه تهران]] برگزار می‌شد، در این دانشگاه پذیرفته شد و زیر نظر اساتیدی چون [[علی شایگان|سید علی شایگان]]، [[سید حسن امامی]] و [[موسی عمید]] به تحصیل علوم قضایی پرداخت. او علاوه بر تحصیل، به تدریس دروس [[تاریخ]] و [[زبان فرانسوی|زبان فرانسه]] در دبیرستان‌های تهران نیز اشتغال داشت.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۷۲|ص=۶۱-۶۷|ک=کاروان عمر: خاطرات سیاسی-فرهنگی هفتاد سال عمر}}</ref> وی در سال [[۱۳۳۱ (خورشیدی)|۱۳۳۱]] دورهٔ دانشکده را به پایان رساند و در سال [[۱۳۳۲ (خورشیدی)|۱۳۳۲]] دورهٔ کارآموزی را آغاز کرد. در تیر [[۱۳۳۴ (خورشیدی)|۱۳۳۴]] نیز موفق به اخذ پروانهٔ وکالت پایهٔ یکم دادگستری شد تا علاوه بر سی سال معلمی، چهل سال هم در شغل [[وکالت|وکالت دادگستری]] فعالیت کند.<ref name="mehrnews.com" /> او تا سال ۱۳۷۰ در حرفهٔ وکالت اشتغال داشت.<ref name=":17" />

احمد اقتداری در سال [[۱۳۴۲ (خورشیدی)|۱۳۴۲]] برای [[دوره بیست و یکم مجلس شورای ملی|بیست‌ویکمین دورهٔ مجلس شورای ملی]] از [[فهرست نمایندگان لارستان در مجلس شورای ملی|حوزهٔ لارستان]] نامزد شد و از [[تهران]] به [[شهرستان لارستان|لارستان]] رفت. او در [[لار]]، [[گراش]] و [[اوز]] سخنرانی کرد.<ref>{{پک|صلاحی|۱۳۹۴|ص=۳۷۸-۳۷۹|ک=جامعه‌شناسی گراش}}</ref> در آن دوره برای نخستین بار، انتخابات در ایران به صورت [[رأی‌گیری الکترال]] انجام می‌شد و پیش از مرحلهٔ نهایی انتخابات، اکثر کارت‌های الکترال به نام احمد اقتداری پر شده بود. با این حال، جامعهٔ اهل تسنن لارستان که بیشتر اوزی‌ها بودند، به این انتخاب اعتراض داشتند. آن‌ها با پیام‌هایی که از طریق [[اسدالله علم]] و [[محمد باهری]] به [[محمدرضا پهلوی]] دادند، تهدید کردند که در صورت انتخاب نمایندهٔ [[شیعه]] از لارستان، [[سنی|سنی‌]]<nowiki/>ها اغتشاش خواهند کرد. در نتیجه، چند روز مانده به مرحلهٔ پایانی انتخابات، احمد اقتداری توسط [[ساواک]] در لار دستگیر شده و به [[شیراز]] و سپس [[تهران]] منتقل شد. در تهران، به همراه [[جهانگیر تفضلی]]، [[وزارت کشور (ایران)|وزیر وقت کشور،کشور]]، و [[حسن پاکروان]]، رئیس وقت ساواک، به خانهٔ اسدالله علم که نخست‌وزیر بود رفت و از جزئیات ماجرا اطلاع یافت.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۷۲|ص=۹۳-۹۹|ک=کاروان عمر: خاطرات سیاسی-فرهنگی هفتاد سال عمر}}</ref>

با دستور محمدرضا پهلوی، [[حسین خطیبی (استاد دانشگاه)|حسین خطیبی]] به جای احمد اقتداری نمایندهٔ لارستان در مجلس بیست‌ویکم شد. خطیبی که سابقهٔ ریاست [[جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران]] را در کارنامه داشت و نقش پررنگی را در ایجاد شهر جدید لار پس از [[زمین‌لرزه ۱۳۳۹ لار|زمین‌لرزهٔ سال ۱۳۳۹]] ایفا کرده بود، به لار رفت و مورد استقبال مردم قرار گرفت. او در همین دوره که [[عبدالله ریاضی]] ریاست مجلس را برعهده داشت، به نایب‌رئیسی مجلس انتخاب شد.<ref name=":5">{{یادکرد کتاب|عنوان=رنج رایگان: خاطرات سیاسی، فرهنگی و اجتماعی دکتر حسین خطیبی|نام خانوادگی=خطیبی نوری|نام=حسین|ناشر=نوگل|سال=۱۳۸۲|شابک=۹۶۴-۹۴۵۷۱-۱-۹|مکان=تهران|صفحات=|نام ویراستار=مرتضی|نام خانوادگی ویراستار=رسولی‌پور}}</ref>

پس از انتشار کتاب «خلیج فارس،فارس» در سال [[۱۳۴۵ (خورشیدی)|۱۳۴۵]]، بنا به درخواست [[احسان اشراقی]]، رئیس گروه تاریخ [[دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران|دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران]] و تأیید صلاحیت علمی، اواقتداری از سوی [[دانشگاه تهران]] برای تدریس «تاریخ تمدن در خلیج فارس» دعوت شد؛ اما به خاطردلیل مشغلهٔ زیاد نتوانست در این کرسی مشغول به کار شود. وی در سال [[۱۳۴۸ (خورشیدی)|۱۳۴۸]] از [[وزارت فرهنگ ایران|وزارت فرهنگ]] بازنشسته شد و در نهایت بنا به پیشنهاد [[حمید عنایت]] و تصویب [[دانشگاه تهران]]، از سال [[۱۳۴۹ (خورشیدی)|۱۳۴۹]] تا [[۱۳۵۶ (خورشیدی)|۱۳۵۶]] در [[دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران|دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران]] به تدریس پرداخت.<ref name=":17" />

اقتداری در سال [[۱۳۲۹ (خورشیدی)|۱۳۲۹]] و در جریان چند برنامهٔ کوهنوردی با [[ایرج افشار]]، [[منوچهر ستوده]]، [[مصطفی مقربی]] و چند تن دیگر از نویسندگان و محققان آشنا شد و دوستی‌ای که بین او و افشار شکل گرفت، تا آخر عمر ادامه یافت. او در آن سال‌ها کتاب‌های «فرهنگ لارستانی» و «لارستان کهن» را در دست تألیفنگارش داشت که آن‌ها را در سال [[۱۳۳۴ (خورشیدی)|۱۳۳۴]] به چاپ رسانید و سپس به عضویت انجمن اطلس زبان‌شناسی ایران درآمد. این آشنایی‌ها و تألیفات، دروازهٔ ورود اقتداری به دنیای [[ایران‌شناسی]] بود.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۷۲|ص=۸۶-۸۸|ک=کاروان عمر: خاطرات سیاسی-فرهنگی هفتاد سال عمر}}</ref> این آشنایی‌ها و تألیفات، دروازهٔ ورود اقتداری به دنیای [[ایران‌شناسی]] بود.

اووی در سال [[۱۳۴۳ طی(خورشیدی)|۱۳۴۳]] برای نخستین‌بار در سفریسمیناری که به درخواست[[خلیج حسنعلیفارس]] منصور،می‌پرداخت نخست‌وزیرشرکت وقت،کرد. او در این سمینار که به کویتهمت داشت[[محمد محیط طباطبایی|سید محمد محیط طباطبایی]] و مأمورریاست [[سعید حلنفیسی]] اختلافاتبرگزار سیاسیمی‌شد، به وجودسخنرانی آمدهدر بینباب ایران[[فولکلور]] و کویت[[فرهنگ بود،عامه|فرهنگ باعامهٔ]] صباحخلیج احمدفارس جابرپرداخت. صباحاو در این جلسه به [[رومن گیرشمن]]، مورخ و باستان‌شناس مشهور [[مردم فرانسوی|فرانسوی]]، که سمتدر وزارتباب خارجهٔ[[جزیره کویتخارگ|جزیرهٔ راخارگ]] بربه عهدهزبان داشتفرانسه دیدارسخنرانی نمودمی‌کرد، ویادآور آنشد جاکه نیزچندین بربار جعلی‌بودنبه نامجای «خلیج عربیفارس»، وبه لزومگفتن استفادهٔ«خلیج» دولتاکتفا کویتکرده‌است. این هوشیاری منجر به عذرخواهی گیرشمن از نامحاضران خلیجو فارسمردم تأکیدایران کردشد.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۷۲|ص=۱۶۵۱۱۲-۱۶۸۱۱۴|ک=کاروان عمر: خاطرات سیاسی-فرهنگی هفتاد سال عمر}}</ref>

اقتداریاو در دههٔهمان ۴۰سال درطی دوره‌هایسفری مختلفکه کنگرهٔبه ایران‌شناسیدرخواست (کنگرهٔ[[حسنعلی تحقیقاتمنصور]]، ایرانی)نخست‌وزیر کهوقت، به همت[[کویت]] سیدداشت حسینو نصرمأمور حل اختلافات سیاسی به وجود آمده بین ایران و ریاستکویت بود، با [[ایرجصباح افشاراحمد جابر صباح]] برپاکه شدهسمت بود،وزارت خارجهٔ کویت را بر عهده داشت دیدار نمود و آن جا نیز بر [[تحریف نام خلیج فارس|جعلی‌بودن نام خلیج عربی]] و لزوم استفادهٔ دولت کویت از نام خلیج فارس شرکتتأکید کرد.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۷۲|ص=۱۷۶۱۶۵-۱۶۸|ک=کاروان عمر: خاطرات سیاسی-فرهنگی هفتاد سال عمر}}</ref>

اقتداری در [[دهه ۱۳۴۰ (خورشیدی)|دههٔ ۱۳۴۰]] و [[دهه ۱۳۵۰ (خورشیدی)|۱۳۵۰]] در دوره‌های مختلف کنگرهٔ ایران‌شناسی ([[کنگره تحقیقات ایرانی|کنگرهٔ تحقیقات ایرانی]]) که به همت [[سید حسین نصر]] و ریاست [[ایرج افشار]] برپا شده بود، شرکت کرد.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۷۲|ص=۱۷۶|ک=کاروان عمر: خاطرات سیاسی-فرهنگی هفتاد سال عمر}}</ref> بخش بزرگی از مکتوبات و پژوهش‌های انجام‌شده در حوزهٔ [[زبان‌شناسی]] و تاریخ مردم لارستان و [[تاریخ گراش|گراش]] حاصل تلاش‌های احمد اقتداری است و دیگر پژوهشگران از منابعی که او معرفی کرده‌است بهره می‌برند. شخصیت [[سدیدالسلطنه کبابی|محمدعلی سدیدالسلطنهٔ بندرعباسی]] و بخش زیادی از آثار او، «دیوان [[شیدای گراشی]]»، کتابمنظومهٔ عرفانی «باغستان» و تفسیر «گل و برگ» از منابعی محسوب می‌شوند که نخستین‌بار اقتداری آن‌ها را یافته و تصحیح کرده‌است.<ref name=":18" />